Lief, vertel me waar de liefde is

[Esther]

Ik kan de onschuld lezen
als je lieflijk naar me lacht
maar liefde kan niet leven
waar verlangen in de strijd
zijn handdoek heeft geworpen.
’t Houdt ons tegen – zacht…

‘Maar lief, het was zo mooi
vannacht’ straalden sterren of
waren het de schitters in je ogen?
Zo verblind, was ik
Dat wel, maar…
ik weet het niet.

Zeg me, zeg me ‘lieve schat’
zou je weten wat ik voelde
als het vuur dat in mijn ogen brandde
- en zoveel in me deed zinderen, ooit -
bekoelde?

Zou je altijd blijven zien
mijn eens zo welgemeende lach
- tot een masker verworden,
verweven met mezelf, verstrikt -
die door verdriet mijn gezicht
verliet?

Maar nee, ik weet - dat
zelfs wanneer je goed zou kijken
je nooit echt zou zien,
wel weten
… misschien,
maar niet begrijpen,
want de ware mij ben je vergeten
lang geleden…

[Porcelain]

Er zijn een aantal kleine dingen in je gedicht die steeds als ik denk 'Ja, dit is een aardig gedicht' maken dat ik er weer over twijfel. Ik zal ze eens op een rijtje zetten:

’t Houdt ons tegen – zacht…
Zacht komt op me over als erg geforceerde rijm. Een subtiele rijm op die plek zou mooi zijn, maar ik zou naar iets anders zoeken, want 'zacht' staat ook niet zo logisch op die plek, vind ik. Bovendien vind ik die drie puntjes na 'zacht' jammer, die mag je wat mij betreft gewoon weglaten.

Zo verblind, was ik
Dat wel, maar…
ik weet het niet.

Dat is een stukje gevoelsrijm, je hebt volgens mij opgeschreven wat in je hoofd opkwam, je wilt een soort verwarring uitdrukken, maar dat zou ik op een heel andere manier doen, of het stukje weglaten want het voegt op deze manier niet zo veel toe.

De strofe die daarna komt vind ik leuk, die rijm is wel lekker subtiel, alleen zou ik daar de streepjes weglaten, die zijn naar mijn mening niet nodig, net als in de strofe dáárna. verliet/verdriet is ook wel mooi.

En dan de laatste strofe. Daar is dat streepje ook een beetje raar, waarom niet zo:

Maar nee, ik weet dat
-zelfs wanneer je goed zou kijken-
je nooit echt zou zien,

Dat lijkt logischer. Ik zou 'misschien' gewoon achter 'wel weten' zetten, zonder puntjes, hooguit een komma.

Verder blijf ik na die eindstrofe verward zitten met een 'huh, maar wat zou 'je' nou nooit echt goed zien?'-gevoel. Ik zou nog eens kijken naar die strofe, die kan duidelijker en stelliger.

Verder zijn sommige zinnen mooi met zorg gekozen, de handdoekzin in de eerste strofe is bijvoorbeeld.