Bang voor afwijzingen

[Miss Helena]

Vroeg me iets af... Als je t heel moeilijk hebt, zo moeilijk dat je er zelf niet meer uitkomt, zou jij dan snel hulp gaan zoeken bij een ander? Ik bedoel dat niet een psych ofzo, maar bij vrienden, leraren, familie, etc? Ikzelf heb t behoorlijk moeilijk nu, zie nu eindelijk in dat ik hulp van anderen nodig heb, maar ben bang. Bang om afgewezen te worden, en bang om iemand 'lastig te vallen.' Ik heb geweldige vriend(inn)en, die er ook nu nog voor mij zijn. Ik heb fantastische familieleden en n aardige lerares, maar hoe vaak ze t ook aanbieden, ik durf niet... Ben keer op keer bang.... Herkennen jullie dit? Liefs, Heleen.

[Quiana]

Hey meis,
Ja, ik herken dat gevoel heel erg goed..
Het gevoel dat mensen het liever niet willen horen, me lastig vinden, gaan zeggen dat ik professionele hulp nodig heb etc.
Nog steeds vind ik het moeilijk om irl met
vrienden over mn problemen te praten..
Op inet gaat dat makkelijker, veel makkelijker.
Irl praat ik nu vrij veel met mn pleegmoeder,
zij is voor mij nu wel de persoon naast mn psych en een paar vrienden waarmee ik echt goed kan praten..
Als mensen het zelf aanbieden,
zou ik het zeker doen, ze zeggen het nl niet voor niets..
Heel veel suc6 meis,
als je wilt meelen/MSN kan je me toevoegen
*knuffol*

[Rickjansen84]

Heej Miss helena..
ik denk dat je je zelf een beetje te druk maakt, ik zeg niet dat het verkeerd is wat je voelt.. maar probeer het eens te relativeren..
het realisticsh in zien dat mensen het fijn vinden om je te helpen,
Ik weet zeker dat ze je allemaal te hulp willen schieten op elk moment van de dag!!..
en volgens mij ben je een heeele aardige slimme knappe meid..
dat denk ik maar hoor.. zou het niet weten..
Veel succes!!!

[krijgdepleuris]

Ohw dat ken ik! Ik heb nooit iemand lastig gevallen met mijn zooi. Zelfs als mensen mij honderd keer zeiden dat het geen last was en dat ze graag naar me wilden luisteren om me te helpen heb ik nog niet alles verteld uit angst dat ze misschien later toch nog lullig over mij zouden gaan praten (dat was nl juist waar het hele probleem over ging. Ik werd heel erg gepest)
Later ben ik toch wat mensen in vertrouwen gaan nemen, en wat bleek?
Ze vonden me niet zo'n zeikert. Ze probeerden me oprecht te helpen. En zo ben ik langzaam mensen weer een beetje in vertouwen gaan nemen. Ik ben nog steeds niet zo dat ik iedereen alles zomaar ga vertellen, want ik wil natuurlijk niemand lastigvallen. Beetje raar eigenlijk omdat ik zelf wel altijd bereid ben om naar iedereen te luisteren.
Als mensen met je willen praten menen ze dat dus vaak wel, en als dat is wat jij nodig hebt moet je daar ook gebruik van maken want het lucht vaak erg op.

[Miss Helena]

Ik weet dat ze er zijn... En toch kan ik ze niet toelaten... Ik probeer echt mijn best te doen, maar ben zo verschrikkelijk bang... Thx voor jullie reacties

[mathfreak]

Miss Helena schreef:
Vroeg me iets af... Als je t heel moeilijk hebt, zo moeilijk dat je er zelf niet meer uitkomt, zou jij dan snel hulp gaan zoeken bij een ander? Ik bedoel dat niet een psych ofzo, maar bij vrienden, leraren, familie, etc? Ikzelf heb t behoorlijk moeilijk nu, zie nu eindelijk in dat ik hulp van anderen nodig heb, maar ben bang. Bang om afgewezen te worden, en bang om iemand 'lastig te vallen.' Ik heb geweldige vriend(inn)en, die er ook nu nog voor mij zijn. Ik heb fantastische familieleden en n aardige lerares, maar hoe vaak ze t ook aanbieden, ik durf niet... Ben keer op keer bang.... Herkennen jullie dit? Liefs, Heleen.

Hallo, Heleen,

Als je een goede band hebt met je vrieninnen, je familieleden en je lerares hoef je in ieder geval niet bang te zijn dat ze je af zullen wijzen of dat ze zich door jou "lastig gevallen" zouden voelen als je datgene waar je mee zit bij hen aankaart. Als ze het zelf aanbieden zou ik, als ik jou was, niet aarzelen, maar van dat aanbod gebruik maken. Ik kan je niet garanderen dat ze direct een pasklaar antwoord voor je hebben, maar ik weet zeker dat ze, juist omdat jullie een goede band met elkaar hebben, de tijd voor je zullen nemen om naar je te luisteren. De eerste en tevens belangrijkste stap op weg naar de oplossing voor een probleem is iemand te vinden die bereid is om naar je te luisteren. Daarna volgt de rest vanzelf.
Indien je er misschien behoefte aan zou hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

[dribble]

hoi,
Ik ken je probleem heel erg.
Ik heb het zelf ook heel erg moeilijk, zit echt aan de bodem van een negatieve spiraal en heb problemen op school. Ik zit met mezelf in de knoop.
Ik heb er voor gekozen hulp te zoeken bij een onbekende.
Voor mij een rustgevender gevoel, want deze persoon kent me niet, komt niet zo dichtbij me, en zal me daardoor minder kwetsen. Ik zou nooit naar vrienden/familie toestappen, inderdaad bang voor een afwijzing of voor kwetsend gedrag.

Veel sterkte.
Dribble.

Ben op zichzelf niet bang om hulp te vragen maar juist bang dat ik niet serieus word genomen als ik ergens mee zit. Heb t een keer meegemaakt dat me beste 2 vrienden niet serieus namen en eigenlijk vonden dat ik me aanstelde terwijl t voor mij echt moeilijk was op dat moment. Daarom vraag ik dus tegenwoordig geen hulp meer zo snel. En als ik het vraag dan weet ik bij wie ik moet zijn en bij wie juist niet.

[Nighttime Bird]

Ik kan mezelf nooit helemaal openstellen.... Ten eerste omdat ik zelf gewoon heel erg gesloten en zelfbeschermend ben, ten tweede omdat ik dat absoluut niet durf, en ten derde omdat ik daar sowieso een hele slechte ervaring mee heb gehad.
Professionele hulp is ook totaal niks voor me, omdat ik zo iemand helemaal zou moeten vertrouwen, en mensen die ik niet ken kan ik nooit vertrouwen.

.....

[rozijntje]

dag miss helena

ik zal het je maar eerlijk zeggen: ik heb een ongelooflijk zwak voor je, omdat je dezelfde naam en bijnaam hebt als mijn beste vriendin, een ongelooflijk schat van een kind.
dus meid, kop op. ik herken je probleem wel, ik heb het zelf ook altijd. heb best wel vrienden, maar vertel ze niet veel. daar is niks mis mee, als je denkt dat je het zelf kan verwerken. maar anders moet je echt wel met hen praten, als ik het zo hoor zullen ze je zeker helpen.

[Wasteland]

Ik kan wel net als de meeste zeggen: ik herken het. Wat ik geleerd heb is om zelf je problemen te gaan bekijken en zelf naar een gedegen oplossing te gaan zoeken. Bijvoorbeeld bij een depressie. Ik ben er wel van overtuigd dat dit voor iedereen anders is! Je mag mij ook mailen als je wilt!

Succes meid!

[Miss Helena]

Heej mensen, ontzettend bedankt voor jullie reacties! Ik heb nu tenminste niet t gevoel dat ik de enige ben...

[nogwatjuh]

ik zou wel gewoon hulp gaan zoeken, maar wel goed nadenken of je de mensen kan vertrouwen...
ik had en heb het ook heel moeilijk, heb t aan iedereen die k d8 dat ik kon vertrouwen ongeveer gevraagd, naja alleen m beste vrienden niet dan en ze hebben me allemaal laten stikken, of ze geloofden me niet. t was alleen wel errug opvallend dat die mensen nooit meer op msn waren.
denk dus eerst ffe na aan wie je het vraagt want anders raak je msschien nog iemand kwijt.. k wil niet zeggen dat iedereen zo is, alleen als 10 mensen dit bij je doen raak je wel t vertrouwen in mensen kwijt...