Citaat:

Wat dan?
|
Nou, we moesten dus in vijf dagen een wetsvoorstel maken met een Memorie van Toelichting, dat is iets waar ambtenaren normaal drie maanden over doen. Dat moest met zes personen tegelijk en in die samenwerking is het zó misgegaan dat we niet alleen totaal niet kritisch genoeg waren naar elkaar stukken (niemand die mijn spelfouten eruit haalde, bijvoorbeeld

) maar ook nog eens de verkeerde versie inleverden.
De docenten brandden ons vervolgens volledig af en het is dat ze zagen dat er wel veel tijd in zat, dat we nog wel een voldoende halen (in principe geven ze geen onvoldoendes voor dit vak), maar leuk om te horen is het niet. Er deugde gewoon niks, verkeerde beleidskeuzes, verkeerd taalgebruik, verkeerde juridische constructies, spelfouten, verkeerde nummering, etc etc.
En daar ga je dus niet dood aan maar damn, ik kon wel driedubbel door de grond zakken.