|
|
Bekijk resultaten poll: Wat is het beste verhaal? | |||
De boom en het meisje of Magyaarse liedjes | 3 | 25.00% | |
De dinosauriërs | 0 | 0% | |
De familie eer | 1 | 8.33% | |
De tragiek van het treinspotten | 4 | 33.33% | |
De weg naar het eeuwige geluk | 0 | 0% | |
Treinongeluk | 2 | 16.67% | |
Zo vader, zo zoon | 2 | 16.67% | |
Aantal stemmers: 12. Je mag niet stemmen in deze poll |
|
Topictools | Zoek in deze topic |
Advertentie | |
|
04-06-2010, 11:59 | ||
Citaat:
|
04-06-2010, 12:29 | |
Ik heb ze nog niet allemaal gelezen, maar hier mijn zeer waardevolle (kuch) oordeel over de verhalen tot nu toe:
- 'Zo vader zo zoon' Ik vind het wel mooi en mysterieus, maar omdat het een zeer vaag verhaal is begrijp ik ook niet wat er mee bedoeld wordt. Maar dat kan aan mij liggen. Het is eigenlijk meer een fragment dan een verhaal. - 'De familie eer' Al vanaf de titel erger ik me aan woorden die los worden geschreven. Het is 'familie-eer', 'knalgeel', 'puddingroze' etc., dus niet los. Er zitten ook nogal wat interpunctie- en dt-fouten in. Het verhaal zelf vind ik een beetje flauw en weinig spannend of zo. - 'Treinongeval' Deze vind ik mooi. Eerst begreep ik 'm niet helemaal maar volgens mij heb ik 'm nu door. - 'De boom en het meisje of Magyaarse liedjes' Het hele sprookjesachtige vind ik wel leuk, ook die zelfbedachte woorden zijn goed gevonden. Alleen dat 'zhûûthèèyőőőûûû' is een beetje apart. Het verhaal zelf vind ik ook goed bedacht, best goed geschreven ook.
__________________
Death is coming! Quick, put on the gold hat!
Laatst gewijzigd op 06-06-2010 om 09:29. |
04-06-2010, 18:23 | |
Verwijderd
|
Ik ben er mee bezig. Er zijn een paar verhalen die elkaar echt op de hielen zitten (waardoor ik het spijtig vind dat ik met dit systeem slechts één stem op de winnaar kan uitbrengen en niet waarderingen volgens 1ste 2de en 3de kan geven) En anderzijds ook verhalen die mij beetje in de kou lieten staan. Alsof er wel veel inzat, maar het er niet uit kwam...
Ik ga nu beginnen eens keer mijn verslag op te maken, en dan geef ik gelijk mijn stem. |
04-06-2010, 18:43 | |
Verwijderd
|
Ik ben nu 'De dinosauriërs' aan het lezen, en het moet me van het hart dat het vrij irritant is dat die hoofdpersoon soms Arnaud heet en soms Arnoud
Edit: verhaal gelezen. Tijd voor de echte recensie. Het is niet mijn smaak. De gevoelens die de schrijver wil losmaken bij de lezer liggen er te dik bovenop en het verhaal is voor mijn gevoel niet helder. De specialistische beschrijvingen over automotors zeggen me niets, maar dat is misschien heel leuk om te lezen als je autofanaat bent. Het taalgebruik is me iets te ingewikkeld zonder dat het iets toevoegt en vormt een vreemd contrast met de vele spel- en grammaticafouten. De plot doet me eigenlijk niets en ik vind hem vooral vreemd. Bovendien komt de politieke boodschap wel heel erg niet overeen met mijn eigen opvattingen, dat maakt het inleven ook lastiger. Het heeft uiteraard niet meegespeeld bij het oordeel, althans, niet bewust. Hierna begin ik aan dat eerste verhaal met die kleine rotlettertjes die ga ik vergroten. Fijn, dit wordt een lange edit-post, want ik ga niet alle recensies in verschillende posts stoppen, dat is stom. De boom en het meisje of Magyaarse liedjes: Toen ik de titel las, dacht ik: hè? Magyaars? Maar een google-sessie leerde me dat Hongaren hun land Magyaarse Republiek noemen. Misschien dat een forum-Hongaar het geschreven heeft? Enfin. Dit is meer mijn stijl, maar een beetje een vreemd verhaal. Het heeft iets gedicht-achtigs en de schrijver kan met een gewone beschrijving geen genoegen nemen. Het is opzich allemaal wel duidelijk, maar het leidt wel wat af. De plot is origineel, maar soms wat voorspelbaar. Het einde vind ik heel gedurfd. De lettergrote is irritant klein, ik heb hem vergroot, maar het lettertype past bij het verhaal. Net als bij de vorige trouwens De tragiek van het treinspotten: Ja. Gewoon, ja. Dit vind ik echt een goed verhaal. Ik kon er ook geen fouten in ontdekken, op een persoonsvorm op een -d na. En dat was zo jammer, hij zat juist in het beste moment van het verhaal. Ik zat echt te lezen van oh kut, oh kut, stop die trein! Sterk plot. Het doet me vagelijk aan Roald Dahl denken, alleen mist het een hele vreemde, onverwachte wending aan het einde. Dat is niet storend; het lóópt gewoon, de spanning is extreem goed opgebouwd, ik kreeg echt vlinders in mijn buik van dit verhaal. Iets zegt me dat ik me over een jaar nog de plot herinner. Complimenten. Heel goed . Tot nu toe mijn favoriet. De weg naar het eeuwige geluk: Op de titel was ik eigenlijk een beetje afgeknapt, want ik vond hem een beetje... dweperig. Onnodig, want een leuk verhaal, goed geschreven, alleen begonnen de letters in dit lettertype een beetje te dansen omdat ze op een onregelmatige manier tegen elkaar aan lijken te staan. Goed geschreven, alleen de komma's staan soms op vervelende plekken waar ze puur technisch gezien wel moeten, maar toch de vaart wat uit het geheel houden. Ook de plot is voor mij niet helemaal duidelijk; die lijkt meer een thema te zijn. Vervoer, dus wel het goede thema, maar toch. De vrouw die in de bus dat liedje zingt is niet goed beschreven; bij haar kon ik me helemaal geen beeld vormen. Waar de ik nou eigenlijk heengaat is me een raadsel dat me niet speciaal heel nieuwsgierig maakt, maar vooral irritant knaagt. De familie eer: Dit verhaal heeft iets... iets puberaals. De plot kan niet echt boeien; de garage roept niks op, de hoofdpersoon niet. De thuissfeer is beter neergezet; mama die gaat afgieten, meisje dat snel na het eten naar haar kamer verdwijnt. Vervelend is dat uitroeptekens tussen twee spaties staan, net als dubbele punten. Twee punten achter elkaar is vreemd; het is drie, een of desnoods heel veel. Zo staan er wel meer fouten in de interpunctie. Het einde lijkt afgeraffeld te zijn en de lezer blijft verward achter. Verder helemaal eens met Issun. Treinongeval: Dit verhaal is an sich goed geschreven, maar niet opzienbarend. De schrijfstijl is niet bijster origineel en valt niet op. De plot an sich is in orde, maar niet veel meer dan dat. Het is origineel dat de lezer het verhaal van twee kanten belicht krijgt, maar dat was voor mij eigenlijk vooral vaag. Het lijken meer beschouwingen van een bizar ongeluk dat een tijd geleden heeft plaatsgevonden. Ik was heel verbaasd door die foto op het einde: is dit echt gebeurd? Wow. Dat is wel origineel, een ongeluk op zo'n manier belichten. Toch blijven het twee losse stukjes, de eerste wat aanstellerig met een heleboel gevoelens (schuldgevoel, rouwverwerking) die onderbelicht blijven maar plastisch en kijk-mij-eens-zielig-zijn-achtig beschreven worden. De tweede is beter en heeft een aantal heel interessante opmerkingen over voor de trein springen, is ook wat nuchterder en in mijn ogen beter. Zo vader, zo zoon: Wow. Dat was mijn eerste reactie. Mijn eerste blik viel op de laatste zin, en ik vind het eigenlijk jammer dat ik die als eerste gezien heb. Ik vind het iets hebben van een gedicht. Voor een gedicht zou het veel uitleggen, voor een verhaal weinig. Ik begrijp er niet zo veel van, maar op de een of andere manier is dat niet erg, want ik heb nog mijn hele leven om erover na te denken. Alleen de titel begrijp ik niet helemaal; waar komt die vader vandaan? Dat er op het einde ineens naar 'jou' - de lezer - verwezen wordt, vind ik erg goed en verrassend. Ik vind hem heel erg mooi, maar sommige zinnen lijken verloren te zijn en geen doel te hebben. Het gaat alle kanten op en de boodschap is niet altijd even duidelijk. Dat is jammer, maar deze schrijver heeft heel veel potentie en als er aan dit verhaal nog gewerkt wordt - desnoods opnieuw geschreven - gaat het heel, heel goed worden. Maar lieve schrijver: houd die laatste zin erin! Voor FA en Little Phoebe: Ik vind het mooi omdat het een verhaal lijkt te zijn dat geen ander doel heeft dan te bestaan, als je me begrijpt. Het heeft iets mysterieus' en origineels, iets dat de andere verhalen missen. Jammer dat het helemáál geen enkele vorm van een plot heeft. Als ik dit allemaal teruglees, ben ik wel heel kritisch. En dat is niet mijn bedoeling hoor, want ik heb bij niet één verhaal gedacht: Jee, dit is het slechtste verhaal dat ik ooit gelezen heb. Ik heb alleen graag mijn mening te vertellen, en dat lijkt me ook de bedoeling bij dit Op wie ik ga stemmen, lijkt me naar aanleiding van deze hele post vrij duidelijk; die treinspotter is mijn held, en de schrijver al helemaal. Van al deze verhalen steekt deze er bovenuit, mijlenver, en volgens mij is die vergelijking met Roald Dahl zo slecht nog niet. Laatst gewijzigd op 05-06-2010 om 20:13. |
Ads door Google |
04-06-2010, 19:25 | |
Verwijderd
|
Wat vooreerst opvalt, is toch wel dat het merendeel van de ingezonden verhalen, het had over dood en bloed. De ene al op een wat dramatischer wijze toegepast dan de andere. Zo heeft De Dinsosauriërs het over ‘B-Klasse Pulphorror’ en meldt De Weg naar het eeuwige Geluk trots over ‘een bloederige actiefilm’. En ook een heleboel andere verhalen blijven in de fatalistische leefweerd van onafwendbaar noodlot. Allicht is het ook de huidige tijdsgeest van economische neergang en politieke onrust die meespeelt bij deze nieuwe golf van ‘zwarte romantiek’ die leeft onder schrijvers.
De uitzonderingen op deze regel vind ik overigens ook tegenvallen wat het verhaal betreft. De familie eer heeft het over een oude familietraditie die wordt overgedragen in een tijd dat boekhoudkundige winst belangrijker wordt (of is het inmiddels al ‘werd’?) geacht dan cultuur, familie en traditie. Helaas biedt het verhaal zo weinig verfijning en diepgang, dat het nog meest doet denken aan een anekdote uit een Luthers kerkkrantje. Zo vader, zo zoon lost dan weer een nogal grauw en kleurloos vertelsels af met de eigenlijk cynisch overkomende leuze : ‘wie dit leest is gelukkig’. De Dinosauriërs heeft het dan weer over een generatie die alles behalve gelukkig is. De politiek is gek geworden en de economie wordt kapot gemaakt door bureaucratisch ambtenaren met een verleden als milieuactivisten. Doch blijft dit een verhaal dat in de eerste plaats als griezelverhaal is bedacht en geschreven, waardoor de nare tijdsgeest slechts achtergrond decor vormt. De Boom met het strenge Gezicht en Het Meisje met de gele Hoofddoek gaat een stapje verder. Zwaar geladen symboliek vertelt een loodzwaar verhaal over een meisje dat alleen blijkt te zijn in een door armoede getroffen gebied. dat haar enige vriend, een oude boom haar vraag hem naar een ‘betere plek’ te brengen, doet zelfs het euthanasiedebat doorschijnen. Overigens is bovengenoemd verhaal het enige dat ‘vervoer’ op een figuurlijke wijze interpreteert. De anderen zijn meer recht toe rechtaan. De Dinosaurïers heeft het over illegaal straatracen. Met De Tragiek van het Treinspotten en Het Treinongeval op Gare Montparnasse komt het thema van een ernstig treinongeval zelfs twee maal voor. En dan is er natuurlijk nog De Weg naar het eeuwige Geluk, dat heel aangrijpend handelt over een weesmeisje dat op een helse rit door een woestijn in een gammele bus verongelukt. Laatstgenoemde heeft overigens alle ingrediënten van een winnaar in zich, ware het niet dat de afwerking droog en weinig verfijnd overkomt. Hierdoor gaat toch één en ander van het verhaal verloren en blijft de lezer achter met de taak achter, in zijn hoofd het cachet mee te geven, die de auteur voor zichzelf heeft gehouden. Hetzelfde geldt ook voor Het Treinongeval op Gare Montparasse: er speelt ongetwijfeld veel af in het achterhoofd van de schrijver, mar desondanks blijft aan het einde van de beangstigende rit, de lezer met een hongergevoel zitten. Er is duidelijk ‘Meer’ dan wat uiteindelijk aan het papier doorgegeven is. Je kan de fantasie van de lezer prikkelen, maar ikzelf heb toch liever dat het verhaal een mooi geheel vormt. Maar wat was nu volgens mij het allerbeste verhaal? De Boom met het strenge Gezicht en Het Meisje met de gele Hoofddoek heeft toegegeven heel veel van een winnaar in zich. De symboliek is mooi en de stijl is indrukwekkend. Maar de eerlijkheid dient ons ook te zeggen dat dit verhaal zwaar leest, de clews werk van de lezer verrichten en er bovendien een eigenaard soort wispelturigheid in het verhaal zit. Passie zouden velen zeggen, maar het is zonde als een fenomenaal verhaal wordt gederfd door een schrijfstijl waar moeilijk mee te leven valt. Daarom wijst het gezond verstand dus eenduidig richting één verhaal: De Tragiek van het Treinspotten combineert zowel de diepe symboliek als de onberispelijke afwerking van De Boom met… met de aangename, typerende suspense bloedlijn van De Dinosauriërs, zonder diens rommelige afwerking en archaïsche stijl over te nemen, tot een verhaal dat weliswaar in géén van beide werelden uitblinkt, maar ze wel bèiden weet correct weer te geven. Het leesplezier is gegarandeerd, de symboliek is zowel mooi als bevredigend en bovenal is er een mooie spanningslijn die zowel genre als literaire lezers zal weten te bevredigen. het enige wat ik nog mis is wat sluimerend kwaad. Maar toegegeven: dit verhaal is in staat de nekharen overeind te doen komen en dat is voldoende… ---- En bij wijze van belofte: de waardering van de FA éénmansfractie: 1Ste Plaats (stem): De Tragiek van Het Treinspotten (78%) * 2De Plaats: De Boom met het strenge Gezicht (74%) 3De Plaats: De Dinosauriërs (71%) 4De Plaats: De Weg naar het eeuwige geluk (70%) 5De Plaats: Treinongeval op Gare Montparnasse (67%) 6De & 7De Plaats: De Familie Eer & Zo Vader, Zo Zoon (57%) * [Quotering op basis uitwerking verhaallijn, originaliteit, leesbaarheid & elegantie/afwerking] Kijk, heb niemand gebuisd --- Laatst gewijzigd op 04-06-2010 om 20:30. |
05-06-2010, 11:23 | |
Ok na heel lange twijfel heb ik toch het laatste verhaal gekozen. Ik vond het eerste verhaal ook heel mooi maar had precies hetzelfde als Etmakas: ik had het graag als gedicht gezien. Ik denk dat het me nu net iets te breed en sentimenteel uitgesponnen was. Als een iets beknopter en minder letterlijk gedicht zou ik het perfect vinden.
En de laatste kies ik omdat er een bepaalde vorm van schoonheid in zit die ik heel erg waardeer. Het zinloze en het iets totaal willekeurigs doen om toch ergens zin aan te geven. Ik moest het wel twee keer lezen omdat ik in eerste instantie de zinnen las zonder ze in me op te nemen maar toen prikkelde het al wel omdat de zinnen op zich best interessant zijn. En van die laatste zin word ik toch gewoon blij. Stap even uit je sleur en je dagelijkse beslommeringen, haal eens adem en realiseer je dat je gelukkig bent. Zo. |
05-06-2010, 11:28 | |
Sorry, ik ga geen uitgebreidde uitleg geven daar heb ik geen zin in.
Het spande erom tussen de Tragiek en Het Treinongeval, maar uiteindelijk heeft het Treinongeval gewonnen, omdat ik het creatief vind van de schrijver/schrijfster om vanuit een trein te denken. Geweldig. Bij de Tragiek had ik die niet zien aankomen, ik was eigenlijk al half afgehaakt omdat het begin naar mijn idee zo lang duurde. Misschien omdat ik treinen niet boeiend vind maar gelukkig werd het net op tijd interessanter. De eer vond ik (sorry) geen flikker aan en er stonden hinderlijke grammaticale en spelfouten in (jou opa = jouw opa) en ik vond het niet lekker lezen. De weg naar het eeuwige geluk vond ik veel te abrupt. Je hebt de moeite genomen om het begin heel goed te omschrijven en het lijkt wel alsof je het einde hebt afgeraffeld bij gebrek aan tijd/inspiratie. Zonde. Zo vader, zo zoon vond ik dus echt.. raar. Tijdgebrek ofzo? De dinosauriers en de boom konden mijn aandacht niet lang vasthouden en heb ik om die reden niet afgelezen. De boom is zwaar en de dino's trok me niet. Sorry, maar als ik iets niet boeiend vind, lees ik het niet af. Volgens mij heb ik ze nu allemaal genoemd, right? Ik hoop dat niemand zo kinderachtig is op zijn eigen verhaal te stemmen, overigens, en moge de beste winnen
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|
05-06-2010, 19:51 | ||
Citaat:
(O my God, zit ik de aftiteling van een heel mooie 'kleine' film te kijken/luisteren want er zat een heel mooi gevoelig liedje onder, zetten de buren echt snooooeihard Andre Hazes op ) |
05-06-2010, 20:01 | |
Het heeft even geduurd, maar dan hebben jullie ook wat:
De boom met het strenge gezicht en het meisje met de gele hoofddoek: Het verhaal heeft een mysterieuze, magische stijl. Ik hou hier wel van, het pakt me en ik wil het lezen tot het eind. In de laatste paar regels, mis ik leestekens, dit is jammer. Verder is het thema vervoer op een vreemde manier gebruikt, ik weet niet of ik het thema zo leuk vind. Eerst dacht ik, dat het tikfouten waren, later bleken het zelfverzonnen woorden. De zinsbouw was af en toe moeilijk om te begrijpen, mede door de zelfverzonnen woorden. Dit vind ik leuk, een muzikale, bijna poëzieachtige zinsbouw. De dinosauriërs: Het verhaal is in de tegenwoordige tijd geschreven, het was even wennen, omdat ik veel lees/schrijf in verleden tijd, maar het beviel me wel. Ik ergerde me aan de vele taalfouten. Ik herken een bepaalde, Vlaamse schrijfstijl, die ik niet gewend ben. Zelfs als je de Vlaamse spelling toe zou passen, stonden er nog veel fouten in, naar mijn mening. Het genre greep me, ik wilde doorlezen tot het eind. Jammer dat het zo moest aflopen, maar een goede, opbouwende spanningsboog. De tragiek van het treinspotten: Een verhaal dat me heeft gegrepen, niks mysterieus of speciaals aan, maar ik wilde doorlezen. Het tragische einde verwachtte ik al een beetje, het was niet onverwacht. Ondanks dat er geen onverwachte wendingen in het verhaal zaten, bleef ik lezen. Het lijkt geschreven door een echte treinspotter, het komt over als het verhaal van iemand met een passie voor treinen. De weg naar het eeuwige geluk: Het begin is vrij uitgebreid beschreven, jammer dat dit wat afzwakt naarmate de reis vordert. Wat kleine spellingfouten, maar net niet teveel. Het einde is wat abrupt en het is jammer dat er geen duidelijk ‘reisdoel’ is aangegeven. Ik had meer van de dikke vrouw willen weten. De schrijver moet nog leren over het beschrijven van mensen of dingen. Ook vond ik de titel raar, het paste niet bij het verhaal. De familie eer: Er staan vrij veel spellingfouten in en ik erger me er wel aan. Veel ‘dt’ fouten, woorden die aan elkaar horen, maar los staan en simpele zinsopbouw. Het onderwerp is origineel, zonder al te veel tragiek. Het komt over alsof de persoon het zelf beleefd heeft, alsof het echt gespeeld heeft. Het heeft me niet gegrepen, maar het had wel een verassend einde. Treinongeval: De zinnen zijn fijn om te lezen en er is gekozen voor mooie woorden. Het plot snap ik niet helemaal, voor mij blijft de hoofdpersoon een beetje vaag en de gebeurtenissen ook. Er had iets heel moois van gemaakt kunnen worden, voor mijn gevoel had de schrijver er meer uit kunnen halen. Er staan volgens mij geen spellingfouten in, dat valt me erg mee. De laatste zin voegt naar mij idee niet zoveel toe, maar ik vind hem wel grappig. Zo vader zo zoon: Toen ik de titel zag, dacht ik dat er iets nostalgisch kwam, het ‘zo vader, zo zoon’ kwam niet meer terug. Dit verhaal zou ik kort maar krachtig willen noemen, maar dat doe ik niet. Het aantal letters is misschien niet veel, maar kort is het niet. Het is raar, vreemd, en mysterieus. Maar echt wel vet. Het is me net iets te kort, om echt het echt heel goed te vinden, maar ik vind het bijna helemaal heel goed. Na deze uitgebreide analyse heb ik voor het eerste verhaal gekozen. ‘De boom met het strenge gezicht en het meisje met de gele hoofddoek:’ heeft me het meest gegrepen, het is mijn stijl, hoewel het moeilijk was om te lezen. Ik twijfelde tussen deze en ‘zo vader zo zoon’, maar omdat deze iets meer ‘inhoud’ heeft, stem ik op het eerste verhaal. |
06-06-2010, 09:14 | ||
Citaat:
__________________
Death is coming! Quick, put on the gold hat!
|
06-06-2010, 09:25 | ||
Citaat:
Maar misschien ben ik de enige die dat erin ziet? |
06-06-2010, 09:33 | |
@Mevrouw Lul
Maak er een gedicht van en ik vind het geweldig, maar als verhaal is het me gewoon te weinig. Ik heb inmiddels 'De Dinosauriërs' gelezen. Ik ben niet echt goed in uitgebreide recensies geven, maar ik vond het wel een leuk verhaal, al had dat van die spoken van mij niet gehoeven. Mijn stem gaat uiteindelijk uit naar 'Treinongeval'.
__________________
Death is coming! Quick, put on the gold hat!
|
06-06-2010, 10:34 | ||
Citaat:
We hebben een nogal verdeelde smaak geloof ik, als ik de stemmen zo zie , grappig. |
07-06-2010, 14:08 | ||
Citaat:
|
07-06-2010, 14:45 | ||
Citaat:
En nu ga ik jullie beoordelingen lezen, dat had ik nog niet gedaan omdat ik me niet wilde laten beïnvloeden
__________________
Het werkelijke leven is een veel oppervlakkiger gedoe dan men zichzelf bekennen wil. (T. Thijssen)
|
Advertentie |
|
Topictools | Zoek in deze topic |
|
|
Soortgelijke topics | ||||
Forum | Topic | Reacties | Laatste bericht | |
Verhalen & Gedichten |
[Verhalenwedstrijd] Thema Sprookjes flyaway | 63 | 02-12-2011 13:08 | |
Verhalen & Gedichten |
Daar is hij dan: De winnaar van de verhalenwedstrijd is... Ieke | 28 | 16-11-2009 20:45 | |
Verhalen & Gedichten |
De columnwedstrijd, sluitingsdatum 1 mei. Ieke | 0 | 08-04-2004 19:56 | |
Verhalen & Gedichten |
Het voorstel voor de nieuwe versie van de verhalenwedstrijd. Ieke | 9 | 22-03-2004 20:35 | |
Verhalen & Gedichten |
Discussie verhalenwedstrijd: Hoe verder? Ieke | 28 | 09-03-2004 14:51 | |
Verhalen & Gedichten |
Verhalenwedstrijd 2: Kies uw winnende verhaal. Ieke | 102 | 04-01-2004 00:20 |