fantasiewereld

-

[Nijn*]

Ik begrijp echt nog geen wóórd van je verhaal. Hoe bedoel je dat je in die fantasie-wereld terecht komt? Denk je dat die dingen echt zijn, zie je ze ook rondlopen, praten ze tegen je? OF heb je het puur over aparte dingen tekenen/aan denken maar verder heeft het geen invloed op het horen van stemmen/zien van dingen die er niet zijn?
Wanneer het om het laatste gaat: stel je niet aan en teken/denk lekker door, ik zie absoluut niet in hoe dit van grote, betekenisvolle invloed kan zijn op je dagelijkse leven, laat staan voor een isolatie kan zorgen t.o.v. van school en je eventuele beroep later.
Wanneer het om het eerste gaat: zoek de hulp van een psycholoog, zoals je al vaker is aangeraden hier en vraag niet aan een scholierenforum hoe je dit soort dingen moet afwenden, want als dit echt zo ingrijpend is klinkt het verdacht veel als een psychose en daar kunnen wij niets mee aan.

[Empathie]

wat paddo's wel niet allemaal met je kunnen doen..

[Balance]

Je hebt PDD-NOS, toch?
Bij een autisme spectrums stoornis is fixatie geen onbekend begrip. De vraag is in hoeverre die fixaties je ook echt beperken, want een sterke interesse hebben is niet altijd beperkend. Verder heb ik wel dezelfde vraag als Nijn: op welke manier het zichtbaar is.
Als het met name om het tekenen / denken aan gaat, zou ik voor jezelf een tijdschema maken, waarin je jezelf tijd gunt om je met die fixaties bezig te houden, maar waarin je dus ook duidelijk hebt vast staan op welke moment er geen tijd voor is. Bijvoorbeeld: tussen 20.00 en 20.30 uur mag je tekenen. Of je kan het ook aan een ruimte koppelen, als dat makkelijker voor je is. Bijvoorbeeld wel op je slaapkamer, maar daar buiten niet.
Als je het lastig vindt om je op de momenten dat het niet mag je zinnen te verzetten, maak dan eventueel ook een lijst met dingen waar je nog meer over kan nadenken, die je nog meer kan tekenen, etc.

[KIET]

Een begeleidster heeft mij ooit eens geleerd juist al dat soort dingen op papier te zetten. Ik ben toen begonnen met schrijven. Op die manier kan je je eigen fantasiewereld en je figuurtjes vaak kwijt zonder dat het gaat botsen met de werkelijkheid. Maar je moet er inderdaad wel voorzichtig mee zijn en jezelf soms een halt toe kunnen roepen, en dat kan je doen door jezelf een limiet op te leggen. Ik denk dat het verstandig is dat je hier wel een beetje mee bezig bent, want het is best wel belangrijk dat je een deel van je leven hebt dat voor jou klopt en werkt zoals jij wil dat het werkt. Als je ouder wordt kan je daar wel beter mee omgaan, maar ik vind het wel prettig om mij soms tot het schrijven te richten als ik merk dat als het beeld van andere mensen niet goed overeenkomt met het beeld dat ik van dingen heb. Dat kan je misschien denken 'zou zouden mijn figuurtjes dat doen' en dat later van je af tekenen en schrijven, maar ondertussen kan je dan wel even verder met de echte wereld
Als je bovenstaande tips gebruikt om ervoor te zorgen dat het niet overheerst of overgaat in de gewone wereld is er niet veel aan de hand.

[Afwezignummer2]

Wow, weet je hoe vet!
Hoewel, ik had het eens een keer een beetje, vond het niet zo lekker toen, maar toen was ik ook ziek.
Maarja, op zich, als je zo geïsoleerd bent, maak je je dan nog druk om dingen als je beroep of opleiding?
Merkt een krankzinnig persoon dat hij krankzinnig is, of vindt hij de rest gek?
Vroegere culturen hadden een heel andere levenswijze, wat anderen vreemd zouden kunnen noemen, bijvoorbeeld praten met niemand behalve je eigen familie (ik noem maar wat). Diegenen zouden ons weer vreemd vinden.

Je zegt dat je ernaar verlangt wanneer het minder gaat, dus dat is dan toch goed?
Wil je het allemaal naar je eigen hand zetten, terwijl je toch met één hand in de volle werkelijkheid blijft? Schrijf er een boek over en ga schilderen, wat schetsen..

Ik denk weleens: rijkdom meet je af aan cultuur, iemand die geniale ideeën heeft maar het niet kan uiten, is hij dan niet rijk.. meer iets als Dagobert die al zijn geld in zijn kluis heeft

[Afwezignummer2]

Duckdog96 schreef:

toen ik de vorige keer geisoleerd was maakte ik me zeker wel druk over beroep/opleiding.
ik ben 1 keer geisoleerd geweest rond mn 8,9de
en een keer in de brugklas maar dat was slechts 4 maanden en toen werd het snel minder.

Maar ik bedoel, als je het leuker vindt daar, wat is er erg aan dan?

[Neko*]

Afwezignummer2 schreef:

Maar ik bedoel, als je het leuker vindt daar, wat is er erg aan dan?

Dat ondanks dat het daar misschien leuker is, ze toch wel een toekomst wil met een opleiding en later een beroep in plaats van een leven vol dingen die niet echt zijn, misschien.