Aanhoudende erge buikpijn na sex?

[majzer]

--Wegens prive redenen verwijdert--

[partyrocker2012]

denk toch dat een dokter meer kan zeggen, als je zelf op zoek gaat raak je alleen maar nog wanhopiger omdat je zoveel opties krijgt. hoezo wilt ze niet naar de dok?

[bloodyb]

Je zegt dat ze een niet zo fijn verleden heeft. Heeft dit soms te maken met seksueel misbruik? Als dat zo is is het heel goed mogelijk dat het "tussen haar oren zit" omdat ze het niet goed heeft verwerkt. Maar of het nou geestelijk of lichamelijk is, ze zal toch professionele hulp moeten zoeken.

[Vowel]

Nou ten eerste wil ik even zeggen dat haar baarmoeder niet "open" en "dicht" gaat, voor, tijdens óf na de seks.

Maar ze moet echt naar een dokter gaan. Wij kunnen hier wel gaan raden, en je kunt wel zoeken op Google, maar dan weet je nog niet wat er met háár aan de hand is. Een dokter is geen random persoon. Wat zij tegen de dokter zegt blijft bij de dokter, die mag dat niet doorvertellen. Als ze zoiets niet tegen een dokter kan vertellen heeft ze een groot probleem, want dan neem ik aan dat ze het ook niet tegen een psycholoog (of iets dergelijks) wil vertellen? Het ziet er namelijk naar uit dat ze niet alleen een lichamelijk probleem heeft.

Kijk, het is heel simpel. Na de seks (ruim) een week pijn hebben is niet normaal. Op het internet lezen gaat hieraan niets veranderen en niemand op welk forum dan ook kan jou vertellen wat het probleem is.

[Kwaliteit]

Zoals alle andere zeggen conact op nemen met de dokter is zeer verstandig of een huisarts (dit zijn vertrouwings-personen) die hun geheimen voor zich houden.
Ik weet niet of een huisarts je door kan sturen naar een iemand die je mentaal kan helpen??

Succes !

Wat de heck is het probleem met een huisarts te bezoeken?

1. (bijna) iedereen heeft zijn eigen vaste huisarts, of een collega hiervan.
2. Ze hebben geheimhoudingsplicht.
3. Als ze wat 'naars' uithalen zijn ze hun baan kwijt.

Vertel mij nu maar een grondige reden om de huisarts niet te bezoeken.

Als ze het niet wil is het haar probleem en moet ze ook niet zeiken.

[Em.]

Ga je nu serieus een internetreactie gebruiken als diagnose? Het kan misschien waar zijn, maar om écht te weten wat er aan de hand is moet je naar een dokter en om te weten wat je eraan kan doen moet je óók naar een dokter. Dingen op internet opzoeken over zulke dingen lost niet zoveel op, want zelfs als het dus psychologisch is, wat wil je er dan aan doen? Jij haar vriendje, niet d'r psycholoog.

Het is heel leuk en aardig dat zij zegt 'Dat is dan jammer voor ons' maar zo werkt het niet helemaal in een relatie . Ik ben ook nog wel eens koppig dat ik niet naar de huisarts wil, maar over het algemeen heeft mijn vriend daar echt 0 begrip voor en die pakt nog net de telefoon niet zelf om te bellen.

Dus wat betreft het kunnen dwingen: Tuurlijk kun je haar wel dwingen. Dit is iets waar jij ook last van hebt, het gaat niet puur om haar. Ja, zij is degene die pijn heeft, maar jij hebt hier toch net zo goed last van? Jij voelt je er ook rot door, want jij wil haar geen pijn doen. Tijd om dus maar gewoon te zeggen dat ze maar naar de huisarts moet omdat jij er ook last van hebt. Zeggen 'je moet naar de dokter' is ook niet echt voldoende. Waarom wil je dat ze naar de dokter gaat? 'Je moet naar de dokter, wánt jij hebt hier pijn door en daar voel ik me ook rot bij en dat wil ik niet.' Doet ze dat dan niet dan heeft ze inderdaad veel meer issues dan alleen maar buikpijn.

Dat vind ik wel weer 'n ander uiterste. Natuurlijk moet ze naar een dokter, maar zeker als het psychologisch is (als gevolg van seksueel misbruik nota bene) lijkt dwang me niet de juiste aanpak. De kans lijkt me bovendien groot dat een argument als 'ik heb hier ook last van' bij haar niet overkomt als 'dus moet je naar de dokter', maar meer als 'ik heb last van jou en/of je emoties', dus dat het inhakt op haar eigenwaarde. Dit nog los van dat het een beetje scheve prioriteiten zijn, alsof 'ik heb er ook last van' zwaarder weegt dan waar zij allemaal mee zit.

Zomaar mensen klakkeloos dwingen tot wat jij toevallig als 'het beste' ervaart, daar moet je echt heel erg mee uitkijken.

Wel kan hij haar natuurlijk vertellen dat hij het erg vindt, uitleggen wat voor invloed het heeft op hem (zonder dat meteen als pressiemiddel te gebruiken), vragen hoe hij kan helpen, aanbieden met haar mee te gaan naar de huisarts of de afspraak voor haar te maken, proberen erachter te komen waarom ze niet wil en dáár oplossingen voor aandragen, etc.

Dwingen is misschien een beetje cru gezegd en niet helemaal het juiste woord, maar ik zou dit (als het in mijn situatie zou gebeuren met mijn vriend en mij waarbij hij de pijn heeft) echt heel erg vinden en ik zou daar zelf ook echt heel veel last van hebben. Alleen al qua bezorgdheid maar ook qua onzekerheid. Dat lijkt mij niet echt gezond in een relatie en ik zou dat ook absoluut niet willen met mijn vriend.

Bovendien las ik in het topic eigenlijk niets over hem, alleen maar dat hij haar helemaal niet mag dwingen. Dan denk ik, dan kan het probleem nog zo psychologisch bij haar zijn, maar hij wordt ook niet echt gelukkiger van deze situatie. Er mag hem best verteld worden dat het (imo) gewoon niet oke is dat zij gewoon zegt 'ja, dat is dan pech voor ons allebei'. Ik weet zeker dat als het hier was gegaan over iets compleet anders, zoals het aborteren van een kind (oke, dramatisch ander voorbeeld maar goed) dat mensen helemaal over de rode was gegaan dat ze geen rekening met hem hield.

Ja, natuurlijk heeft hij er last van, is zijn mening ook belangrijk en moeten ze er samen uitkomen. Maar 'je gaat gewoon, punt' is minstens zo onredelijk als 'ik ga niet, punt'. Het is geen productieve manier van praten, omdat het geen overleggen maar dicteren is. Na zo'n stelling ben je uitgepraat. Is er dan nog steeds geen oplossing - wat vaak het geval zal zijn, overlegd heb je immers niet en wederzijds begrip is ver te zoeken - dan krijg je ruzie.

En zelfs in het beste geval (ze gaat toch naar de huisarts, 't blijkt niks ernstigs, het is met een zalfje opgelost, van het misbruik heeft ze verder geen last) is het niet gezond, want dan accepteer je dus als stel die scheve prioriteiten en mogelijke zelfvertrouwenissues, aanvaardt emotionele chantage als geldig argument, negeert onderliggende communicatieproblemen, werkt rare machtsverhoudingen in de hand, etc. Daar ga je op de lange termijn keihard tegenaan lopen.

Dus ik ben het eens met je probleemstelling maar niet met de oplossing die je aandroeg, zeg maar. Vandaar mijn laatste alinea, met alternatieve oplossingen.

Zoals ik al zei, dwingen is misschien cru gezegd en niet het juiste woord, maar om alleen maar aan haar te denken is gewoon onzinnig en dat is wat ik duidelijk wou maken en wat mensen hier toch een beetje schenen te vergeten.

Paranoide schreef:

Dus ik ben het eens met je probleemstelling maar niet met de oplossing die je aandroeg, zeg maar. Vandaar mijn laatste alinea, met alternatieve oplossingen.

Haar buiten haar weten om meenemen naar een huisarts, waar ze voor 't blok gezet wordt en toch maar het ogenschijnlijke probleem moet uitleggen omdat ze bang is dat ze anders 'voor schut staat', lijkt me precies het omgekeerde van het constructieve communiceren dat ik voorstelde.

Ik hoop voor je dat het inderdaad sperma-allergie blijkt te zijn (waarom testen jullie dat eigenlijk niet door 't weer een tijdje met condoom te doen?) en niet dat ze bijvoorbeeld door het seksuele misbruik in haar verleden een manier zoekt om heel duidelijk 'nee' te zeggen. Lichamelijke pijn is dan heel handig, want daar hebben mensen respect voor en je kwetst de ander er niet mee, omdat het buiten jullie beider invloed staat. Nog handiger is als die pijn op magische wijze verdwijnt als ze zelf ook seks wil. Betekent overigens niet dat ze liegt, je hersenen kunnen je best pijn laten voelen als daar geen fysieke oorzaak voor is.

Dat ze eens met een dokter zou moeten praten staat buiten kijf, maar of haar 'nee, echt niet' volledig negeren onder 'positieve pressie' valt..

Maar hey, zelf weten

Dat ze zelf initiatief neemt is een goed teken, maar hoeft niet uit te sluiten wat ik zeg. Ik neem aan dat ze niet 24/7 zin heeft? Dus het kan alsnog zijn dat ze - door die verkrachting - haar grenzen te agressief bewaakt.

Argumenten als 'je krijgt me toch niet overgehaald' lijken me van haar kant ook niet gezond, trouwens. Tenminste, als ze dat echt als argument aandraagt en niet als statement. Het verlegt in dat geval onterecht de verantwoordelijkheid van haarzelf naar jou.

Maar goed, ik ken jullie verder niet, dus dit zijn aannames. Zoals ik al zei - zelf weten.

Ik hoop voor je dat het inderdaad sperma-allergie blijkt te zijn (waarom testen jullie dat eigenlijk niet door 't weer een tijdje met condoom te doen?)

Deze vraag blijft wel staan.

majzer schreef:

soms neemt ze zelf ook het initiatief voor intiem contact hoor , dus daar is alles goed mee ^.^. Heb ik een keer geen zin in seks dan zorgt ze er wel voor dat ik zin krijg hihi

Dat zijzelf ook zin in seks heeft en initiatief neemt, sluit wat Paranoide zegt niet echt uit.

Verder vind ik je plan om haar zonder het haar te vertellen mee te nemen naar de huisarts echt bijzonder slecht. Ik zou heel erg boos zijn op mijn vriend als hij zoiets zou doen, en terecht. Het is een beter idee om gewoon eens op papier al jouw argumenten te zetten met waarom jij vindt dat ze naar een dokter moet (dadelijk is er iets ergs, huisarts heeft zwijgplicht, misschien kan het makkelijk verholpen worden, ik voel me er zelf erg naar bij), en er dan met haar op een rustig moment over te praten. Als jullie een beetje redelijke mensen zijn, komt er een normaal gesprek uit, en daar heb je hoe dan ook meer aan dan aan dit wilde plan. Als blijkt dat zij zich dan extreem onredelijk opstelt, kan je altijd nog dit soort dingen gaan doen, maar je moet wel echt een stukje harder proberen dan dat je nu doet.