Hoi MrPutch,
Goed dat je je zorgen op dit forum deelt
Het lijkt erop dat je bang bent voor je eigen gedachten. Ik herken op bepaalde punten misschien wel wat je zegt: als ik soms op het perron sta, dan denk ik weleens: wat als ik nu spring? Dan lijkt het alsof ik mezelf tegen moet houden. Maar in feite is deze gedachte maar een gedachte. Ik wil niet springen, ik ga niet springen, maar toch denk ik het. Ik denk dan: volgens mij hoef ik mijn eigen gedachten nu even niet zo serieus te nemen.
Ik denk niet dat het raar is dat je dit soort gedachten hebt. Je zou verbaasd staan wat voor dingen andere mensen allemaal denken!
De volgende punten zijn criteria voor het hebben van dwanggedachten (heel officieel):
1.Terugkerende en hardnekkige gedachten, impulsen of voorstellingen die worden beleefd als opgedrongen of zinloos en die angst of spanning veroorzaken.
2. De gedachten, impulsen of voorstellingen zijn meer dan een overdreven bezorgdheid over problemen in het dagelijkse leven.
3. De persoon probeert de gedachten, impulsen of voorstellingen te negeren of te onderdrukken, of te neutraliseren met een andere gedachte of handeling.
4. De persoon is zich ervan bewust dat de obsessieve gedachten, impulsen of voorstellingen een product van zijn of haar eigen geest zijn.
Herken je daar iets van? Er zijn dus veel meer mensen die hier last van hebben! (Want ze hebben er zelfs criteria voor opgesteld).
Het helpt ook enorm om dit soort gedachten uit te spreken (in real life!), want als je het allemaal bij jezelf houdt, wordt het alleen maar zwaarder.
Is er misschien op school iemand met wie je hierover, naast je ouders, kunt praten: een maatschappelijk werker of schoolpsycholoog?
Succes ermee, MrPutch!