Ik ben het eens met bloodyb. Heel veel mensen hebben wel eens gedacht aan zelfmoord. En vervolgens komt dan heel snel de gedachte "hoe kom ik daarbij! natuurlijk wil ik dat niet!" Dat geeft niets, je hebt nu eenmaal geen controle over je gedachtes, maar wel wat je ermee doet. En zo'n gedachte komt, maar kan ook gewoon weer gaan. Je hoeft het dus niet krampachtig weg te stoppen of weg te denken, je mag denken aan alles wat maar in je opkomt. Pas als je gaat denken dat het misschien echt een goede oplossing voor je problemen is, dan is het wel tijd om er wat aan te doen.
Ik las in een ander berichtje van jou dat je 13 bent, en het is (helaas) heel normaal om dan zomaar je niet fijn te voelen. Heel veel meisjes hebben dat bijvoorbeeld als ze ongesteld zijn of moeten worden. Dan is ineens niks leuks, ben je heel chagrijnig en ben je soms zomaar onaardig tegen iemand terwijl je dat eigenlijk helemaal niet wil. Gelukkig gaat zoiets vaak ook vanzelf over na een nachtje slapen of iets leuks doen met vrienden of familie.
Ik ben 25 en ik heb het ook: dan is er niets aan de hand, alles gaat eigenlijk goed, en toch voel ik me ongelukkig. En dan kijk ik een lekkere meidenfilm en knuffel een keer extra met m'n vriendje of familie en dan gaat het ook wel weer over.
__________________
"Haar linker borst is groter, evenals haar rechter"
|