Ik maak altijd de afweging: waar heb ik het meeste last van? Als ik merk dat ik mezelf loop op te vreten omdat iemand nog niets heeft voorgesteld, stel ik gewoon zelf iets voor. En dan ga ik eventueel later het gesprek aan over hoe het kwam dat iemand nog niets had voorgesteld of de de vraag 'zie jij dit eigenlijk als iets vriendschappelijks of als daten?' oid.
Ik heb inmiddels 7 dates gehad met de sexy ambtenaar en ik merkte de vorige keer dat ie een beetje raar deed. Hij was opeens veel afstandelijker dan daarvoor. Ik heb het op het moment zelf even gelaten. Later in de week bleek dat we geen tijd meer om af te spreken voordat ie op vakantie ging, dus toen heb ik toch maar gewoon gebeld om te vragen wat er was. (Met in mijn achterhoofd dat het best kon zijn dat ie zou zeggen: ik wil toch niet meer daten). Bleek dat ie opeens dacht: shit wat nou als zij denkt dat we al een relatie hebben en ik ben daar nog niet en PANIEK PANIEK PANIEK. Dus zat ie helemaal in z'n hoofd en ging ie opeens elke handeling afwegen. Nu hebben we dat uitgepraat en stuurt ie wel weer normaal berichtjes en doet ie weer enthousiast
Moraal van het verhaal: speel open kaart en kijk wat het je oplevert. Zoals Ertur al zei NIVEA