Het bankje in het park
"Het is tijd", was de uitspraak van toen.
En met deze woorden werd de leraar vergeven.
Te samen trokken we schoen aan schoen.
Over het schelpenpad, richting de tijd van m'n leven.
De school met zijn stres, z'n roddels en werk.
Werd daar ter plekke verlaten.
Het park was ons thuis, daar waren we sterk.
Met het bankje waar wij altijd zaten.
Het meertje bracht stilte, de ganzen lawaai.
We besproken frustraties als goed, slecht en saai.
Ik leerde daar denken en verder te zien.
Op het bankje in het park, met mijn allerbeste vriend.
Gemaakt voor een opdracht voor school waarin je in een tekst een plek moest beschrijven die veel voor je betekend heeft en waarom. Moest een iets in je geboorteplaats zijn. Ik koos het park bij m'n school waar ik altijd met mijn vrienden jointjes zat te roken.
__________________
Life is beautiful, it really is, without it, you're dead.
|