Geen zelfvertrouwen

[snowboardgirl]

Heeey allemaal, ik heb geen idee of ik hier wel goed zit met mn vraagje maar het zit dus zo: ik heb nooit veel zelfvertrouwen van mezelf gehad, ik loop ook altijd met mn schouders een beetje afgezakt zeg maar. Dus je ziet al aan mn houding hoe ik over mezelf denk. Als ik in de spiegel kijk, is het niet dat ik walg van mezelf ofzo, maar ik zie gewoon niet echt iets speciaals aan mezelf. Ik merk wel dat jongens ook eens naar me kijken, en mijn vriendinnen zeggen ook altijd van 'wat heb je toch n leuk figuurtje' en 'wat heb je een mooie bruine platte buik' enz, maar dan kraak ik altijd meteen mezelf af. Vandaag werden mn vriendinnen gewoon kwaad op me omdat ik mezelf zo omlaag aan t halen was. (ik vind mezelf of te flink of juist net een magere lat enz)
En ik had vandaag dansles, nou ik stond recht vooraan, voor de spiegel en het ging niet echt goed....thuis kan ik mezelf zien dansen voor de spiegel, maar als ik met een groepje meisjes voor de spiegel sta, en ik zie mezelf, dan voel ik me zó lomp. En ook bij het dansen voelde ik me opeens heel onzeker, terwijl dat juist altijd het enigste was waar ik me echt zeker bij voelde.
Maar ok, om een lang verhaal kort te maken, ik merk gewoon dat t de verkeerde kant met me opgaat, noem t de hormonen of niet, maar ik denk dat ik zo ongeveer wel een minderwaardigheidscomplex heb. Maar ik wil zo graag met een mooie rechte houding kunnen/durven lopen en graag met n smile naar mezelf kunnen kijken maar weet nie hoe....kennen meerdere meisjes/jongens dit en heeft iemand tips, of wil je er gewoon gezellig over kletsen zeiken let me know!! Ik zou het in ieder geval hartstikke fijn vinden dus vrees niet en reageer!! Ik ben trouwens bijna 16 jaar, voor t geval dat jullie dat willen weten
Nou doeggggg, xxx Snowboardgirl

[snowboardgirl]

Ow en ik heb msn

[My$Te®yG!®L]

Heb het ook Maar weet niet bepaald wat we eraan kunnen doen In eerste instantie jezelf leren accepteren zoals je bent denk ik... Hmm, eigenlijk is men situatie juist hetzelfde als die van jou. Van men houding heb ik een lichte scoliose gekregen in men rug... Er zijn wel wat momenten dat ik me gewoon super voel, maar dat heb ik alleen maar te danken aan men vriend en men moeder. Heb eigenlijk zoveel geluk met men vriend want men situatie was vorig jaar bvb veel rampzaliger Nu ga ik om met zijn vrienden en begin ik me meestal wel beter en beter te voelen. Praten zal ook wel een belangrijk onderdeel zijn...

[snowboardgirl]

Ik denk dat je gelijk hebt, je moet jezelf kunnen accepteren, dan ben je al een heel eind op weg.....door mijn vriend voelde ik me ook heel goed, maar aangezien ik hem nie meer mag zien van mn ouders....maja, ik ga gewoon proberen om mezelf wat positiever te bekijken, al heb ik niet veel vertrouwen erin dat dat gaat lukken.... naja you never know!!

[wicce]

hoi,

ik ben ook een hele tijd onzeker geweest, tot de 2e klas ongeveer.
ik liep ook en beetje ingehouden en was stil etc..
weet jij waar je onzekerheid vandaan komt? of heb je zeg maar een gewoonte gemaakt het benede halen van jezelf. daar moet je echt mee stoppen. dit gaat misschien heel rar klinken maar, geloof je het zelf? wanneer je jezelf afkraakt, vind je jezelf dan echt te dun of wat dan ook? neem de positieve dingen van mensen aan, zij zeggen het echt niet voor niets hoor

en over je houding: wat let je? waarom zou je niet eens midden op straat gewoon mooi en recht op gaan lopen. niemand die dat raar vind ofzo hoor, en als ze dat raar vinden, big deal. het uitstralen van zekerheid helpt echt heel veel. Ga, als je over straat loopt, eens voor de "lol"letten op je houding, blijf vooruit kijken.
trust me: it works!

[jaz-p']

ach... ik heb een rug als een vraagteken -beetje overdreven-
aan mijn houding zal je dus eigenlijk moeten aflezen hoe ik over mezelf denk nou dat klopt dus niet.
zit lekker in mn vel ben niet de knapste maar ook niet de lelijkste en ik geniet van het leven................

Zelf heb ik dat ook een poosje gehad, nouja, dat onzeker voelen heb ik nog steeds, maar ik heb het nu vooral over dat rechtop lopen. Het is eigenlijk een cirkeltje, dat was het bij mij tenminste: je voelt je onzeker, je gaat zo ingedoken lopen, mensen zien dat, en..ja, hun reactie daarop..nouja, het is gewoon anders. Maar op het moment dat jij rechtop gaat lopen, met een lach op je gezicht, zien mensen dat ook, krijg je meer complimentjes, en ik denk, hoe meer je te horen krijgt hoe leuk je bent, hoe meer jij het zelf misschien wel gaat geloven.

Probeer het gewoon eens een keertje, om de reacties te zien, gewoon rechtop lopen, klein lachje op je gezicht en gewoon kijken hoe mensen reageren.

[pati]

snowboardgirl schreef:
Heeey allemaal, ik heb geen idee of ik hier wel goed zit met mn vraagje maar het zit dus zo: ik heb nooit veel zelfvertrouwen van mezelf gehad, ik loop ook altijd met mn schouders een beetje afgezakt zeg maar. Dus je ziet al aan mn houding hoe ik over mezelf denk. Als ik in de spiegel kijk, is het niet dat ik walg van mezelf ofzo, maar ik zie gewoon niet echt iets speciaals aan mezelf. Ik merk wel dat jongens ook eens naar me kijken, en mijn vriendinnen zeggen ook altijd van 'wat heb je toch n leuk figuurtje' en 'wat heb je een mooie bruine platte buik' enz, maar dan kraak ik altijd meteen mezelf af. Vandaag werden mn vriendinnen gewoon kwaad op me omdat ik mezelf zo omlaag aan t halen was. (ik vind mezelf of te flink of juist net een magere lat enz)
En ik had vandaag dansles, nou ik stond recht vooraan, voor de spiegel en het ging niet echt goed....thuis kan ik mezelf zien dansen voor de spiegel, maar als ik met een groepje meisjes voor de spiegel sta, en ik zie mezelf, dan voel ik me zó lomp. En ook bij het dansen voelde ik me opeens heel onzeker, terwijl dat juist altijd het enigste was waar ik me echt zeker bij voelde.
Maar ok, om een lang verhaal kort te maken, ik merk gewoon dat t de verkeerde kant met me opgaat, noem t de hormonen of niet, maar ik denk dat ik zo ongeveer wel een minderwaardigheidscomplex heb. Maar ik wil zo graag met een mooie rechte houding kunnen/durven lopen en graag met n smile naar mezelf kunnen kijken maar weet nie hoe....kennen meerdere meisjes/jongens dit en heeft iemand tips, of wil je er gewoon gezellig over kletsen zeiken let me know!! Ik zou het in ieder geval hartstikke fijn vinden dus vrees niet en reageer!! Ik ben trouwens bijna 16 jaar, voor t geval dat jullie dat willen weten
Nou doeggggg, xxx Snowboardgirl

Ik heb dit zelf ook.. daarom zou ik graag met je willen msn'en> wat is je hotmailadres?
xx pati

[snowboardgirl]

He thx allemaal voor de adviezen!! ik voel me echt stukken beter nu ik weet dat ik nie de enigste ben........ik probeer ook wel rechtop te lopen, en ben er zelfs voor op therapie geweest, maar als ik bijvoorbeeld door de aula op mijn school loop, en ik weet dat ze allemaal uit verveling een beetje naar je zitten te staren dan ga ik al krom lopen....maar ik blijf het gewoon proberen. En weetje, ik kraak mezelf inderdaad wel eens af terwijl ik besef dat dat niet nodig is. Soms geloof ik mezelf als ik iets slechts over mezelf zeg maar soms dan weet ik ook dat t allemaal wel mee valt met mij. Ik bedoel, ik weet wel dat ik niet Miss Holland ben, maar ik krijg altijd complimentjes van vriendinnen en ik ben ook nie echt lelijk, dus eigenlijk zou ik me daar es meer naar moeten gedragen.....maar op de een of andere manier ben ik bang voor de reacties, want ik wil er ook weer nie zo bijlopen alsof ik mezelf fantástisch vind..en ik weet nie, ik ben bang dat het op de een of andere manier toch geen zin heeft om rechtop proberen te lopen, ik durf het niet...klinkt maybe stom, maar op de een of andere manier vind ik dat gewoon eng, en ik ben bang dat als ik meer zelfvertrouwen ga krijgen dat er dan juist iets gebeurt waardoor ik nóg minder zelfvertrouwen krijg...nouja tis beetje ingewikkeld , maar degene die mijn meeladres willen voor msn moeten even meelen naar fanclub_felicity@lycos.nl, dan meel ik je terug met mijn hotmail adres erbij. Want ik wil niet dat bekenden van school zien waar ik allemaal mee zit.... dus meel me!!
veel liefs van Snowboardgirl

[SoMeBoDy]

Ik was vroeger ook heel erg onzeker. Vooral in de derde was het heel erg bij me. Ik vond mezelf niet mooi en ik kraakte mezelf af. Als iemand bijvoorbeeld tegen me zei 'je hebt een goed figuur' dan geloofde ik dat nooit en dan zei ik 'echt niet'Ik liep ook altijd ingekropen en er straalde echt niks goeds van me af. Als ik daar dus op schoolliep dan zag je de onzekerheid.

En nu ben ik veel minder onzekerder. Ik ben er bijna van afgekomen, doordat ik aandacht kreeg van mannen. Dit klinkt een beetje raar, maar dit heeft me dus wel geholpen. Ik kreeg opmerkingen op straat en dat deed me goed en maakte me zelfverzekerder. Ook een vriendin zei altijd tegen mij 'je bent helemaal niet lelijk'.

Dus nu gaat het heel goed met me. Ik zit lekker in mijn vel en het straalt van me af als ik nu door de school loop. Ik loop niet meer zo ingekropen. Toen mensen vroeger naar mij keken dacht ik dat ze naar me keken, omdat ik er niet uitzag, maar nu als ze naar me kijken denk ik zo van 'heb ik iets van je'. ik denk in iedergeval niet zo negatief meer over mezelf. Ook draag ik nu kleren waar ik me goed in voel, dus dat zorgt ervoor dat ik me zelfverzekerder voel. Ik ben niet de mooiste maar ook niet de lelijkste en ik heb mezelf nu gewoon geaccepteerd zoals ik ben. En dat moet jij denk ik ook gewoon doen. Accepteren zoals je bent en niet negatief over jezelf denken, maar de mooie dingen inzien van jezelf...

[TygerStyle2001]

Heb ik ook, is nu veel minder loop al een stuk rechter als eerst en heb meer vertrouwen in me zelf, ik liep eerst krom omdat ik bang was dat ik arrogant zou overkomen maar dat is natuurlijk pure onzin, owh ja dit heeft mij ook wel geholpen:
Ik vond eerst thuis zown psycholigsch boek van een of andere Vage dokter en dat ben ik eigenlijk uit nieuwschierigheid gaan lezen,
er stonden in het boek heel wat goeie tips om meer zelfvertrouwen te krijgen:
Het gaat erom dat je van je zelf leert houden:

-Probeer op complimenten waarderend te reageren dus iets zeggen van 'dank je wel' of 'ik ben blij dat je dat zo vind' i.p.v. het meteen in twijfel te trekken
-Je moet voor je zelf zeggen dat je niet waardeloos bent, als je bijvoorbeeld ergens niet mee slaagt betekent dat nog niet dat je waardeloos bent. Je moet voor jezelf weten dat je, afgezien van je prestaties , waardevol bent.