kent iemand een gedicht?

[stefanietje]

Over liefde die overgaat, terwijl je toch nog gek op elkaar bent, en ook graag vrienden wilt blijven??

Of als iemand spontane inspiratie krijgt???

Thanx alvast...

stefanietje schreef op 12-03-2003 @ 15:34:
Over liefde die overgaat, terwijl je toch nog gek op elkaar bent, en ook graag vrienden wilt blijven??

om een andere discussie in de thread te werpen :
liefde die overgaat, terwijl je gek op elkaar bent
kan dat?

dus dan ga je van houden van terug naar het stadium 'gek op iemand zijn' ..... die volgorde vind ik niet logisch

[Sundae]

a new nose schreef op 12-03-2003 @ 15:37:
om een andere discussie in de thread te werpen :
liefde die overgaat, terwijl je gek op elkaar bent
kan dat?

dus dan ga je van houden van terug naar het stadium 'gek op iemand zijn' ..... die volgorde vind ik niet logisch

Ik denk dat ze bedoelt dat de relatie overgaat zegmaar...vanwege familie ofzo. Of dat je niet met, maar ook niet zonder elkaar kunt. Zoiets..misschien
Weet er geen gedicht bij trouwens

[Open_up_your_skull]

stefanietje schreef op 12-03-2003 @ 15:34:
Over liefde die overgaat, terwijl je toch nog gek op elkaar bent, en ook graag vrienden wilt blijven??

Of als iemand spontane inspiratie krijgt???

Thanx alvast...

Jawel hoor, komtie

Paar

Fijne tuin, fijn lijf van je,
grijze toekomst, godallemachtig
kus me kus me intussen en ze
lachten elkaar al voorbij.

O, het zou langzaam gaan, vredig
zou de middag zijn, voordat ze zo
ver waren, ze waren nog te jong,
te mooi, het kon nog niet

waar zijn. Geen troostende woorden,
geen bloemen, geen rotzooi dus.
Alleen een onsterfelijk poesje
met veel leeg geel in de ogen.

Rutger Kopland Uit: Alles op de fiets

[hajo]

stefanietje schreef op 12-03-2003 @ 15:34:
Over liefde die overgaat, terwijl je toch nog gek op elkaar bent, en ook graag vrienden wilt blijven??

Of als iemand spontane inspiratie krijgt???

Thanx alvast...

Om maar weer eens een oude van stal te houden. Alhoewel ik me afvraag of het wel is wat je bedoelt .

Vrienden met een vlam

onbereikbaar,
omdat we vrienden zijn.
gescheiden door
bomen van partners,
die we niet zullen
verplanten.

zitten we,
naast elkaar.
kijken naar, en zien
de film op de tv.
jij pakt mijn hand,
ik kus jouw mond.

we weten beide,
alle twee,
dat het nooit
over zal waaien.

en in het diepst geheim
bemin ik jou, bemin je mij,
totdat de bomen sterven.
geveld door gebrek aan,
en liefde voor

© bmonsma

[vrolijkevlinder]

In leegten droom ik over vol.
Maar vol zal ik toch nooit meer zijn.
Mijn denkwereld is veel te klein.
Hoe kon ik je,
hoe kon ik.

De kleuren dof, de lach draait om.
Verlies mezelf, verlies m'n trots.
Ik lieg, dat het mijn waarheid wordt.
Hoe kon ik je,
hoe kon ik.

Open_up_your_skull schreef op 13-03-2003 @ 10:32:
Jawel hoor, komtie

Paar

Fijne tuin, fijn lijf van je,
grijze toekomst, godallemachtig
kus me kus me intussen en ze
lachten elkaar al voorbij.

O, het zou langzaam gaan, vredig
zou de middag zijn, voordat ze zo
ver waren, ze waren nog te jong,
te mooi, het kon nog niet

waar zijn. Geen troostende woorden,
geen bloemen, geen rotzooi dus.
Alleen een onsterfelijk poesje
met veel leeg geel in de ogen.

Rutger Kopland Uit: Alles op de fiets

Heeey!!!!



dus de man van dít gedicht adoreerde je zo!! (;

[Open_up_your_skull]

precies. hij is echt een zwaar goeie dichter

Ik heb er ook een over mijn ex...

Vrij

Vrij zijn is niet meer.
Maar langzaam komt het los.
Daar is die stilte weer.
En nu ben IK de klos.

Het is alsof het niet meer gaat.
Zo plotseling, zo snel.
Het is niet vroeg en ook niet laat.
Is dat echte liefde wel?

Raar is het om naar je te kijken.
Maar ik ga je blik niet uit de weg.
Als je even wacht zal het blijken.
Dat het niet meer uitmaakt wat ik zeg.

Langzaam verandert liefde in haat.
Boos ben ik op haar en op jou.
Soms denk ik dat ze je met rust laat.
Maar ze blijft je altijd trouw.

Nu zit ik te denken, over hoe het was.
Maar ik kom niet verder dan toen.
Die ene keer dat jij zei dag.


Vera.