In mijn hart ademt jouw adem,
er drijven wolken van verdriet.
En ze huilen, blijven huilen,
en stoppen kunnen ze niet.
Waar eens de zon was is duisternis,
Nog voel ik de woorden tegen mijn huid.
Ik voel mijn bloedend hart steeds sterker,
harder brekend, maar de dood blijft uit.
Nutteloos lijkt al het leven,
behalve dat van het spelende kind.
Dat nooit van eenzaamheid gehoord heeft,
en eenzaam ben ik, tot de dood mij vind.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|