vergeving

[ranonkel]

Hebben jullie moeite om anderen en jezelf te vergeven?
Waarom is vergeven vaak zo moeilijk?
Wat zou je iemand nooit kunnen vergeven?

[Evito]

Niemand heeft me ooit iets heel ergs aangedaan. Maar natuurlijk wel kleine dingetjes die ik niet prettig vond. Maar ik heb nooit moeite met vergeven gehad eigenlijk. Ik vond het altijd veel moeilijker gemeen tegen iemand te blijven doen, of ruzie te blijven maken, of iemand te negeren. Dat is helemaal niet prettig. Ik vergeef eigenlijk altijd meteen, hoewel ik de laatste tijd niet veel te vergeven had, wat dat betreft. Maar ik ben benieuwd wat ik zou doen als iemand me iets ergers zou aandoen. Ik denk wel dat het inzicht dat niemand schuldig is, helpt alles te kunnen vergeven. Juist ook omdat je jezelf en die ander helpt door te vergeven.

[Isa]

ranonkel schreef op 28-05-2003 @ 15:49:
Hebben jullie moeite om anderen en jezelf te vergeven?
Waarom is vergeven vaak zo moeilijk?
Wat zou je iemand nooit kunnen vergeven?

1.nee.
2.omdat mensen zwak zijn of de omgeving maakt hen zwak.
3.niets.


Vergeving is voor mij niet iets wat je doet, iemand met christu7sbewust zijn zegt niet 'ik vergeef je' maar gaat gewoon met degene die spijt heeft om als een beste vriend en vergeet de zonde en schuld alsof het nooit gebeurd is.

[ranonkel]

Kenny McCormick schreef op 28-05-2003 @ 16:23:
1.nee.
2.omdat mensen zwak zijn of de omgeving maakt hen zwak.
3.niets.


Vergeving is voor mij niet iets wat je doet, iemand met christu7sbewust zijn zegt niet 'ik vergeef je' maar gaat gewoon met degene die spijt heeft om als een beste vriend en vergeet de zonde en schuld alsof het nooit gebeurd is.

Heel mooi gezegd!

[ranonkel]

Evito schreef op 28-05-2003 @ 16:01:
Niemand heeft me ooit iets heel ergs aangedaan. Maar natuurlijk wel kleine dingetjes die ik niet prettig vond. Maar ik heb nooit moeite met vergeven gehad eigenlijk. Ik vond het altijd veel moeilijker gemeen tegen iemand te blijven doen, of ruzie te blijven maken, of iemand te negeren. Dat is helemaal niet prettig. Ik vergeef eigenlijk altijd meteen, hoewel ik de laatste tijd niet veel te vergeven had, wat dat betreft. Maar ik ben benieuwd wat ik zou doen als iemand me iets ergers zou aandoen. Ik denk wel dat het inzicht dat niemand schuldig is, helpt alles te kunnen vergeven. Juist ook omdat je jezelf en die ander helpt door te vergeven.

Misschien valt er wel niks te vergeven als je inzicht hebt in wie je werkelijk bent! ? Mee eens of niet?

[Evito]

ranonkel schreef op 28-05-2003 @ 16:38:
Misschien valt er wel niks te vergeven als je inzicht hebt in wie je werkelijk bent! ? Mee eens of niet?

Ja, daar ben ik het absoluut mee eens, hoewel ik denk dat dat moeilijk kan zijn, in sommige situaties. Als ik later kinderen heb, en iemand doet een van mijn kinderen dan wat aan, zou het denk ik heel moeilijk zijn niet ook maar een klein moment boos en wraakzuchtig te zijn. Maar idd, als je je bewust bent van wie je werkelijk bent, dan bestaat er niet zoiets meer als vergeving.

[gimgamgommetje]

Ik heb normaal geen moeite met vergeven.
Er is 1 persoon die ik nooit vergeef, maar dat ff niet in openbaar forum.

Ik vind dus dat je jezelf te kort doet als je met haat gevoelens rond blijft lopen en zo. Je kunt je er beter beter overheen zetten , je les uit de gebeurtenis trekken en vrolijk doorgaan.

hehe alleen jammer dat het zoveel makkelijker is te zeggen dan te doen

[ranonkel]

gimgamgommetje schreef op 28-05-2003 @ 16:45:
Ik heb normaal geen moeite met vergeven.
Er is 1 persoon die ik nooit vergeef, maar dat ff niet in openbaar forum.

Ik vind dus dat je jezelf te kort doet als je met haat gevoelens rond blijft lopen en zo. Je kunt je er beter beter overheen zetten , je les uit de gebeurtenis trekken en vrolijk doorgaan.

hehe alleen jammer dat het zoveel makkelijker is te zeggen dan te doen

Dat klopt,het is altijd makkelijker iets te zeggen dan te doen..
Misschien dat er ooit een moment komt dat je ook die ene persoon kan vergeven..ik hoop het voor jou!

[Isa]

gimgamgommetje schreef op 28-05-2003 @ 16:45:
Ik heb normaal geen moeite met vergeven.
Er is 1 persoon die ik nooit vergeef, maar dat ff niet in openbaar forum.

dat zal wel weer om een futiliteit gaanet zoals die zeikwijven die zeggen dat ze 'o zo ongelofelijk veel pijn zijn gedaan' als iemand hen alleen maar heeft bedrogen met vreemdgaan enzo.

Als je zoiets niet kan vergeven is dat niet heel begrijpelijk, dan ben je precies de zwakkeling waar ik het over heb want dat is juist het vergeven van 1 van de kleinste zondes.

Natuurlijk weet ik niet wie en wat jij niet vergeeft, ik kan me heel erg vergissen, is niet persoonlijk bedoeld verder.

[gimgamgommetje]

Kenny McCormick schreef op 28-05-2003 @ 18:00:
dat zal wel weer om een futiliteit gaanet zoals die zeikwijven die zeggen dat ze 'o zo ongelofelijk veel pijn zijn gedaan' als iemand hen alleen maar heeft bedrogen met vreemdgaan enzo.

Als je zoiets niet kan vergeven is dat niet heel begrijpelijk, dan ben je precies de zwakkeling waar ik het over heb want dat is juist het vergeven van 1 van de kleinste zondes.

Natuurlijk weet ik niet wie en wat jij niet vergeeft, ik kan me heel erg vergissen, is niet persoonlijk bedoeld verder.

Ik ben bepaald geen type dat zielig doet, wil doen etc.
Maar dit gaat niet om een klein iets, wel een persoonlijk iets.
er is gewoon 1 persoon die van mij voor mijn ogen mag sterven en ik zal hem een dikke trap na geven ook.
Voor de rest ben ik gewoon gelukkig en leidt ik een relaxed leven etc. etc. etc.

Ik vat dit niet persoonlijk op omdat je mij niet kent en je geen flauw idee hebt waar je het over hebt.

Wel vind ik dit soort antwoorden ontzettend dom omdat je ergens vanuit gaat waar je niks vanaf weet.
Als iemand wel ergens nog steeds badend in het zweet 's nachts van wakker schrikt en iemand op internet komt hem/haar ff vertellen dat het waarschijnlijk nergens over gaat kan dat pijn doen.

Ik weet dat er veel te veel gezeurd wordt maar sommige mensen hebben echt dingen meegemaakt en hebben echt pijn.
wees dan aub wat voorzichtiger met commentaar.
In mijn geval is het idd niet zo dat ik in pijn leef of 's nachts wakker wordt, maar heb wel dingen meegemaakt en kan die persoon gewoon niet vergeven. that's it.

Het heeft ook niks met vreemdgaan te maken, maar ook dat is iets wat niet voor iedereen makkelijk is.
als je je leven voor iemand geeft en diegene bedriegt je kan het verdomd hard aankomen. Wie ben jij dan om diegene te zeggen dat het om een futiliteit gaat?

Als jij geen gevoel in je donder hebt okay, maar respecteer minstends dat anderen dat wel kunnen hebben

[//ItsJustMe\\]

ranonkel schreef op 28-05-2003 @ 15:49:
Waarom is vergeven vaak zo moeilijk?

Vergeven is accepteren van een fout van de ander.
Dat dat je geraakt bent door de fout van de ander zodat er vergevingkje vanaf moet laat dus eigenlijk merken dat je zwak bent aangezien je anders geen vergeving nodig had..
Toegeven dat je zwak bent is moeilijk.
Toegeven dat je gevoel hebtblijkbaar soms ook. (tis so kan ut ook nie helpen)

Hebben jullie moeite om anderen en jezelf te vergeven?
Jah want dan moet ik eerst toegeven dat het de fout van een ander is en niet die van mijzelf of iets anders.
Mezelf vergeven kan ik niet (altijd) goed.

Wat zou je iemand nooit kunnen vergeven?
Ik vertrouw erop dat anderen er niet voor zorgen dat ze in een situatie komen die zo erg is dat ik die niet kan vergeven.

Offtopic: psychologie. Indien niet WEER het geloof erbij betrokken word.

[freakinaround]

ranonkel schreef op 28-05-2003 @ 15:49:
Hebben jullie moeite om anderen en jezelf te vergeven?

Dat hangt er maar net vanaf, wat diegene bij mij heeft geflikt..opzich vergeef ik best snel iemand..ik weet niet of ik daar wel zo blij mee moet zijn, want dan dan denkt soms iemand dat diegene me dat nóg een x kan flikken.

Waarom is vergeven vaak zo moeilijk?

Omdat je bang bent dat diegene dat je weer kan flikken?

Wat zou je iemand nooit kunnen vergeven?

Als het gaat om iets persoonlijks van mij. En dat diegene had gezworen het niet aan ook maar iemand te vertellen.
Dan vertrouw ik diegene gewoon niet meer..

[Evito]

Hoe zei Seneca dat toch, hmm, *zoekt*,
kan het niet vinden, ik geloof,

`Door iemand te vertrouwen, maak je hem betrouwbaar`

Nee, ik kan nooit erg lang boos blijven, en meestal wordt het na een tijdje wel weer goed gemaakt.
Alleen op mezelf kan ik soms nog wel eens boos zijn.

Ik kan nooit lang boosblijven, maar sommige dingen vergeef ik gewoon niet. Mensen weten dat ze mij iets verkeerds aandoen, en toch doen ze het.

[ranonkel]

lafjuh schreef op 29-05-2003 @ 16:10:
Nee, ik kan nooit erg lang boos blijven, en meestal wordt het na een tijdje wel weer goed gemaakt.
Alleen op mezelf kan ik soms nog wel eens boos zijn.

Vergeving begint vaak met het vergeven van jezelf

[ranonkel]

ReV3rEnD schreef op 29-05-2003 @ 17:13:
Ik kan nooit lang boosblijven, maar sommige dingen vergeef ik gewoon niet. Mensen weten dat ze mij iets verkeerds aandoen, en toch doen ze het.

Misschien moet je je eens afvragen waarom ze jou die dingen aandoen. En daar eens echt heel diep over nadenken.....

[poesiefox]

Als er een ding is wat het overlijden van mijn vader me geleerd heeft dan is het wel dat alles draait om vergiffenis.

Er zijn twee soorten mensen op de wereld: diegenen wie je alles vergeeft, en die ook jou alles vergeven aan de ene kant, en de rest, ach, die doet er eigenlijk niet toe.

[Isa]

gimgamgommetje schreef op 28-05-2003 @ 19:25:
Ik ben bepaald geen type dat zielig doet, wil doen etc.
Maar dit gaat niet om een klein iets, wel een persoonlijk iets.
er is gewoon 1 persoon die van mij voor mijn ogen mag sterven en ik zal hem een dikke trap na geven ook.
Voor de rest ben ik gewoon gelukkig en leidt ik een relaxed leven etc. etc. etc.

Ik vat dit niet persoonlijk op omdat je mij niet kent en je geen flauw idee hebt waar je het over hebt.

Wel vind ik dit soort antwoorden ontzettend dom omdat je ergens vanuit gaat waar je niks vanaf weet.
Als iemand wel ergens nog steeds badend in het zweet 's nachts van wakker schrikt en iemand op internet komt hem/haar ff vertellen dat het waarschijnlijk nergens over gaat kan dat pijn doen.

Ik weet dat er veel te veel gezeurd wordt maar sommige mensen hebben echt dingen meegemaakt en hebben echt pijn.
wees dan aub wat voorzichtiger met commentaar.
In mijn geval is het idd niet zo dat ik in pijn leef of 's nachts wakker wordt, maar heb wel dingen meegemaakt en kan die persoon gewoon niet vergeven. that's it.

ik kan je ervan verzekeren dat ikzelf ook zeer veel pijn heb gehad en daardoor nog steeds heb. maar als ik dat vertel verklaar je me voor gek wat begrijpelijk is in deze wereld.

Het heeft ook niks met vreemdgaan te maken, maar ook dat is iets wat niet voor iedereen makkelijk is.
als je je leven voor iemand geeft en diegene bedriegt je kan het verdomd hard aankomen. Wie ben jij dan om diegene te zeggen dat het om een futiliteit gaat?

iemand die ergere dingen heeft meegemaakt

Als jij geen gevoel in je donder hebt okay, maar respecteer minstends dat anderen dat wel kunnen hebben

Ik vind het van een zuiver totaal gevoel getuigen als je altijd onvoorwaardelijk kan vergeven. (niet als aanval bedoeld-is bedoeld als mening over de aard van het universum en de mens)

[lovetear]

Hebben jullie moeite om anderen en jezelf te vergeven?

Anderen vergeven gaat me meestal wel goed af, tenzij ik echt gekwetst ben, dan gaat het wat moeilijker, maar dat gebeurt niet vaak. Mezelf vergeven doe ik niet vaak, maar dat vind ik over het algemeen moeilijker dan anderen vergeven. Ik kan het anderen niet kwalijk nemen dat ze me teleurstellen, ik kende ze dan gewoon niet goed genoeg. Mezelf ken ik wel goed, daarom gaat dat moeilijker denk ik.

Waarom is vergeven vaak zo moeilijk?

Het vertrouwen in iemand is dan vaak weg, dat moet eerst weer opgebouwd worden.

Wat zou je iemand nooit kunnen vergeven?

Ik denk dat ik op den duur alles wel zal kunnen vergeven, ik ben een beetje een goedzak soms.

[*Burning water*]

Kenny McCormick schreef op 28-05-2003 @ 16:23:
Vergeving is voor mij niet iets wat je doet, iemand met christu7sbewust zijn zegt niet 'ik vergeef je' maar gaat gewoon met degene die spijt heeft om als een beste vriend en vergeet de zonde en schuld alsof het nooit gebeurd is.

Ik vraag me af of dat eigenlijk wel zo goed is. Als je met iedereen omgaat als een vriend, wat is de waarde van een vriend dan nog? Iemand die je iets ergs aandoet, zonder dat hij er spijt van heeft, zou ik moeilijk kunnen vergeven. Gelukkig ken ik niet zo iemand; iedereen die tot nu toe iets vergevenswaardigs heeft gedaan, heb ik vergeven. Maar stel, bijvoorbeeld, dat iemand een dierbaar persoon zonder reden neerschiet. Dan vergeef ik dat degene niet, al zou ik me ook niet overgeven aan primitieve wraakgevoelens.

[Isa]

*Burning water* schreef op 29-05-2003 @ 22:30:
Ik vraag me af of dat eigenlijk wel zo goed is. Als je met iedereen omgaat als een vriend, wat is de waarde van een vriend dan nog?

Het betekent niet dat je zelf niet je eigen vriendenkring kan opbouwen ofzo. ik ben heel erg voor sterke familiebanden en vriendenbanden en religieuze broederschap. we zijn geen goden die met iedereen kunnen of willen communiceren.
maar dan nog is het het beste als je voor iedereen openstaat.

Iemand die je iets ergs aandoet, zonder dat hij er spijt van heeft, zou ik moeilijk kunnen vergeven. Gelukkig ken ik niet zo iemand; iedereen die tot nu toe iets vergevenswaardigs heeft gedaan, heb ik vergeven. Maar stel, bijvoorbeeld, dat iemand een dierbaar persoon zonder reden neerschiet. Dan vergeef ik dat degene niet, al zou ik me ook niet overgeven aan primitieve wraakgevoelens.

echter weet je nooit wat de reden is. je moet psychiatrische rapoorten echt niet vertrouwen, de persoon weet vaak zelf niet eens meer waarom hij dingen wel of niet doet.

ranonkel schreef op 29-05-2003 @ 17:59:
Misschien moet je je eens afvragen waarom ze jou die dingen aandoen. En daar eens echt heel diep over nadenken.....

dat doe ik ook zeker, Ik weet wanneer ze iets doen 'naar aanleiding van' een actie van mij. Dan zal ik ze het ook sneller vergeven (of juist niet, wraak slaat nergens op)

[ranonkel]

ReV3rEnD schreef op 30-05-2003 @ 14:18:
dat doe ik ook zeker, Ik weet wanneer ze iets doen 'naar aanleiding van' een actie van mij. Dan zal ik ze het ook sneller vergeven (of juist niet, wraak slaat nergens op)

Als ik het goed begrijp reageren ze op iets wat jij doet?

[Evito]

poesiefox schreef op 29-05-2003 @ 19:26:
Als er een ding is wat het overlijden van mijn vader me geleerd heeft dan is het wel dat alles draait om vergiffenis.

Er zijn twee soorten mensen op de wereld: diegenen wie je alles vergeeft, en die ook jou alles vergeven aan de ene kant, en de rest, ach, die doet er eigenlijk niet toe.

Onvoorwaardelijke liefde uit zich juist hier in, dat zij ervoor zorgt dat de tweede soort verdwijnt, dwz. ineenschuift met de eerste soort. Dat kan alleen spiritualiteit voor je doen, omdat je dan inziet dat alle mensen in hun wezen gelijk zijn en er dus evenveel toe doen. [Zie ook 'zijn alle mensen gelijk?']

ranonkel schreef op 31-05-2003 @ 10:05:
Als ik het goed begrijp reageren ze op iets wat jij doet?

nee, ze bedoel ik het niet.

Ik weet wanneer iets mijn schuld is, dan neem ik ook de volle verantwoording. Maar sommige mensen kunnen het nou eenmaal niet laten om jou te naaien om hun behoeftes te bereiken, en die mensen vergeef ik niet.

Behalve als ze echt berouw tonen, en ik weet wanneer iemand echt spijt heeft. Herhaalt dit zich, dan is het ook over met de vriendschap.

(niet dat ik uit ervaring spreek, ik heb hele betrouwbare vrienden/vriendinnen, maar ik vertel gewoon wat ik in die situatie zou doen )

[*Burning water*]

Kenny McCormick schreef op 30-05-2003 @ 12:26:
Het betekent niet dat je zelf niet je eigen vriendenkring kan opbouwen ofzo. ik ben heel erg voor sterke familiebanden en vriendenbanden en religieuze broederschap. we zijn geen goden die met iedereen kunnen of willen communiceren.
maar dan nog is het het beste als je voor iedereen openstaat.

echter weet je nooit wat de reden is. je moet psychiatrische rapoorten echt niet vertrouwen, de persoon weet vaak zelf niet eens meer waarom hij dingen wel of niet doet.

Natuurlijk sta ik voor iedereen open. Dat is een heel ander verhaal. Maar wat is eigenlijk het nut van vergeven, vooral wanneer je tegen je zin en gevoelens vergeeft?

[Isa]

*Burning water* schreef op 31-05-2003 @ 21:32:
Natuurlijk sta ik voor iedereen open. Dat is een heel ander verhaal. Maar wat is eigenlijk het nut van vergeven, vooral wanneer je tegen je zin en gevoelens vergeeft?

Als je tegen je gevoelens in vergeeft vergeef je niet werkelijk.
Nut? Ik weet niet of je dat op die manier kunt zeggen. Het nut is naar mijn idee dat je de eenheid-harmonie herstelt, die ik erg hoog in het vaandel heb staan.
Ik voel me alsof ik mezelf bovendien beperk als ik niet vergeef.

[ranonkel]

Kenny McCormick schreef op 01-06-2003 @ 09:22:
Als je tegen je gevoelens in vergeeft vergeef je niet werkelijk.
Nut? Ik weet niet of je dat op die manier kunt zeggen. Het nut is naar mijn idee dat je de eenheid-harmonie herstelt, die ik erg hoog in het vaandel heb staan.
Ik voel me alsof ik mezelf bovendien beperk als ik niet vergeef.

Ik denk inderdaad vergeving met heel je hart moet gebeuren dan is de vergeving pas echt. Vergeven betekent niet het negatieve gevoel maar diep wegstoppen.

De stap na vergeving is onvoorwaardelijke liefde.

[Riconoscente]

ranonkel schreef op 01-06-2003 @ 09:50:
Ik denk inderdaad vergeving met heel je hart moet gebeuren dan is de vergeving pas echt. Vergeven betekent niet het negatieve gevoel maar diep wegstoppen.

De stap na vergeving is onvoorwaardelijke liefde.

Vergeven en vergeten zijn inderdaad twee verschillende dingen. Het negatieve gevoel wegstoppen en proberen normaal met iemand om te gaan, is eerder vergeten dan vergeven. Vergeven is wanneer je iemand niet vergeten schenkt, maar al je liefde en zijn onschuld.

[Natural Thing]

Waar ik altijd moeite mee heb en ik weet dat het niet goed is!! Maar je moet er altijd zelf meekomen........vergeven gaat wel, maar het vergeten is het probleem bij mij!! Hoe kan je nou iets vergeten wat je heel veel heeft gedaan!! Dat kan gewoon niet denk ik......

[Riconoscente]

Natural Thing schreef op 01-06-2003 @ 12:03:
Waar ik altijd moeite mee heb en ik weet dat het niet goed is!! Maar je moet er altijd zelf meekomen........vergeven gaat wel, maar het vergeten is het probleem bij mij!! Hoe kan je nou iets vergeten wat je heel veel heeft gedaan!! Dat kan gewoon niet denk ik......

Je hoeft het ook niet te vergeten in de zin van dat je je het niet meer herinnert. Dat wordt meer bedoeld in de zin van dat je er niet meer op een negatieve manier aan denkt. Als je bang bent dat het weer gebeurt, dan kun je het in principe ook niet vergeten. Je kunt wel een reële vrees hebben dat iets weer zal gebeuren, maar je moet het niet je acties laten beïnvloeden. Vrees ahw niet actief.

[ranonkel]

Riconoscente schreef op 01-06-2003 @ 13:37:
Je hoeft het ook niet te vergeten in de zin van dat je je het niet meer herinnert. Dat wordt meer bedoeld in de zin van dat je er niet meer op een negatieve manier aan denkt. Als je bang bent dat het weer gebeurt, dan kun je het in principe ook niet vergeten. Je kunt wel een reële vrees hebben dat iets weer zal gebeuren, maar je moet het niet je acties laten beïnvloeden. Vrees ahw niet actief.

Ik denk dat als je met je hart vergeeft ,je die vrees ook kan laten varen. Er is liefde en geen angst.

[Riconoscente]

ranonkel schreef op 01-06-2003 @ 13:54:
Ik denk dat als je met je hart vergeeft ,je die vrees ook kan laten varen. Er is liefde en geen angst.

Nou, ik denk dat je wel 'bang' kunt zijn dat iets weer gebeurt...bijvoorbeeld; "bang" zijn dat Amerika na de oorlog in Irak een oorlog in Iran begint. Niet iets waar ik actief voor vrees, maar wel iets wat bij mij een reële gedachte losmaakt dat het weer kan gebeuren. Maar actieve vrees moet je inderdaad laten varen. Die is natuurlijk sowieso onnodig. (Alhoewel je in plaats van de "passieve" vrees ook beter vertrouwen in het goede kunt hebben)...

[ranonkel]

Riconoscente schreef op 01-06-2003 @ 13:59:
Nou, ik denk dat je wel 'bang' kunt zijn dat iets weer gebeurt...bijvoorbeeld; "bang" zijn dat Amerika na de oorlog in Irak een oorlog in Iran begint. Niet iets waar ik actief voor vrees, maar wel iets wat bij mij een reële gedachte losmaakt dat het weer kan gebeuren. Maar actieve vrees moet je inderdaad laten varen. Die is natuurlijk sowieso onnodig. (Alhoewel je in plaats van de "passieve" vrees ook beter vertrouwen in het goede kunt hebben)...

Als je op een bepaald punt komt,ervaar je die vrees niet meer.Alles wat gebeurt is.....

[Riconoscente]

ranonkel schreef op 01-06-2003 @ 14:07:
Als je op een bepaald punt komt,ervaar je die vrees niet meer.Alles wat gebeurt is.....

alles wat gebeurt is perfect en reeds vastliggend?

[Kreeziee85]

Kenny McCormick schreef op 28-05-2003 @ 18:00:

Als je zoiets niet kan vergeven is dat niet heel begrijpelijk, dan ben je precies de zwakkeling waar ik het over heb want dat is juist het vergeven van 1 van de kleinste zondes.

Hier benk er niet mee eens. Het is voor iedereen anders, vreemdgaan. Voor de een is dat gewoon, voor de ander is dat onacceptabel. En als je nou echt supers veel van iemand houdt...

Ik vind dat dat aan je karakter ligt...

[*Burning water*]

Kenny McCormick schreef op 01-06-2003 @ 09:22:
Als je tegen je gevoelens in vergeeft vergeef je niet werkelijk.
Nut? Ik weet niet of je dat op die manier kunt zeggen. Het nut is naar mijn idee dat je de eenheid-harmonie herstelt, die ik erg hoog in het vaandel heb staan.
Ik voel me alsof ik mezelf bovendien beperk als ik niet vergeef.

Natuurlijk, vergeven kan moeilijk zijn en het kan voldoening geven als het je dan toch lukt. Toch vind ik het niet onbegrijpelijk dat iemand iets moet doen, zodat je hem kunt vergeven. Anders heeft die hele vergeving ook niet veel waarde.
Bovendien hoef je iemand niet echt vergeven te hebben, wil je redelijk normaal met iemand omgaan. Doen alsof je vergeet is misschien wel een kleinere stap dan ook werkelijk vergeven. Daarmee is de eenheid en harmonie ook hersteld, maar op een minder gekunstelde manier.

[ranonkel]

Riconoscente schreef op 01-06-2003 @ 14:11:
alles wat gebeurt is perfect en reeds vastliggend?

Ik bedoelde eigenlijk 'alles wat gebeurt IS ' Het is iets waar je je niet tegen verzet. Verzet betekent lijden...
maar wat jij schrijft is ook duidelijk...

[ranonkel]

*Burning water* schreef op 01-06-2003 @ 14:13:
Natuurlijk, vergeven kan moeilijk zijn en het kan voldoening geven als het je dan toch lukt. Toch vind ik het niet onbegrijpelijk dat iemand iets moet doen, zodat je hem kunt vergeven. Anders heeft die hele vergeving ook niet veel waarde.
Bovendien hoef je iemand niet echt vergeven te hebben, wil je redelijk normaal met iemand omgaan. Doen alsof je vergeet is misschien wel een kleinere stap dan ook werkelijk vergeven. Daarmee is de eenheid en harmonie ook hersteld, maar op een minder gekunstelde manier.

Het MOET ook niet maar het verlost je wel van een heleboel vervelende gevoelens en angst.
Als je doet of je vergeeft,gebeurt dat waarschijnlijk alleen uit angst

[*Burning water*]

ranonkel schreef op 01-06-2003 @ 14:24:
Het MOET ook niet maar het verlost je wel van een heleboel vervelende gevoelens en angst.
Als je doet of je vergeeft,gebeurt dat waarschijnlijk alleen uit angst

Volgens mij stel je het je allemaal een beetje gemakkelijk voor. Je vergeeft iemand en hoppa, je hebt geen angst meer voor een soortgelijke vervelende gebeurtenis. Dat komt mij een beetje onwerkelijk voor...
En waarom zou vergeving niet gebaseerd zijn op angst, en vergeten wel? Niet dat ik wil pleiten voor vergeten; het lijkt me niet zinvol om te handelen in strijd met je eigen gevoelens. Al kun je er wel proberen een bepaalde sturing aan te geven.

[ranonkel]

*Burning water* schreef op 01-06-2003 @ 14:27:
Volgens mij stel je het je allemaal een beetje gemakkelijk voor. Je vergeeft iemand en hoppa, je hebt geen angst meer voor een soortgelijke vervelende gebeurtenis. Dat komt mij een beetje onwerkelijk voor...
En waarom zou vergeving niet gebaseerd zijn op angst, en vergeten wel? Niet dat ik wil pleiten voor vergeten; het lijkt me niet zinvol om te handelen in strijd met je eigen gevoelens. Al kun je er wel proberen een bepaalde sturing aan te geven.

Dat lijkt makkelijk en dat is het ook als je gaat inzien dat er eigenlijk niemand is die jou iets ergs kan aandoen. Zolang mensen zich afgescheiden voelen van elkaar is er angst,angst dat een ander jou pijn doet of iets ergers misschien. Als die angst plaats maakt voor liefde en eenheid ervaar je dat niet meer.

[poesiefox]

Ik denk dat je al een heel eind op de goede weg bent als je bij jezelf bedenkt: ach, er valt eigenlijk niets te vergeven.

Vergeven klinkt zo moreel superieur, zo: jij bent een hufter, maar ik vergeef je uit de goedheid van mijn hart en de verhevenheid van mijn ziel. Bleh, dan kunnen ze van mij nog een hengst krijgen. Of nog erger: je bent een laag bij de gronds, verachtelijk wezen, maar je kunt er niets aan doen en verdient eigenlijk alleen medelijden dus ik vergeef je, arme stakker.

JIJ vergeeft me? Gatsie! Dus nou ben je pas echt beter dan ik?

Pas als je denkt: er valt niks te vergeven, ben je zuiver. Anders ben je voornamelijk hooghartig. Vergeving doe je uit respect, niet uit mededogen.

Pretentious? MOI? (uit: Fawlty Towers)

[Natural Thing]

Riconoscente schreef op 01-06-2003 @ 13:37:
Je hoeft het ook niet te vergeten in de zin van dat je je het niet meer herinnert. Dat wordt meer bedoeld in de zin van dat je er niet meer op een negatieve manier aan denkt. Als je bang bent dat het weer gebeurt, dan kun je het in principe ook niet vergeten. Je kunt wel een reële vrees hebben dat iets weer zal gebeuren, maar je moet het niet je acties laten beïnvloeden. Vrees ahw niet actief.

Maar dat is toch heel moeilijk om dat niet in je acties te laten merken......als je iets wel begrijpt bijvoorbeeld maar het er absoluut niet mee eens bent......hoe kun je dat niet in je acties laten merken?

[Isa]

poesiefox schreef op 01-06-2003 @ 19:02:
Ik denk dat je al een heel eind op de goede weg bent als je bij jezelf bedenkt: ach, er valt eigenlijk niets te vergeven.

Vergeven klinkt zo moreel superieur, zo: jij bent een hufter, maar ik vergeef je uit de goedheid van mijn hart en de verhevenheid van mijn ziel. Bleh, dan kunnen ze van mij nog een hengst krijgen. Of nog erger: je bent een laag bij de gronds, verachtelijk wezen, maar je kunt er niets aan doen en verdient eigenlijk alleen medelijden dus ik vergeef je, arme stakker.

JIJ vergeeft me? Gatsie! Dus nou ben je pas echt beter dan ik?

Pas als je denkt: er valt niks te vergeven, ben je zuiver. Anders ben je voornamelijk hooghartig. Vergeving doe je uit respect, niet uit mededogen.

Pretentious? MOI? (uit: Fawlty Towers)

als je het daarom doet is het geen werkelijk vergeven lijkt me.

[Whitey]

poesiefox schreef op 01-06-2003 @ 19:02:
Ik denk dat je al een heel eind op de goede weg bent als je bij jezelf bedenkt: ach, er valt eigenlijk niets te vergeven.

Vergeven klinkt zo moreel superieur, zo: jij bent een hufter, maar ik vergeef je uit de goedheid van mijn hart en de verhevenheid van mijn ziel. Bleh, dan kunnen ze van mij nog een hengst krijgen. Of nog erger: je bent een laag bij de gronds, verachtelijk wezen, maar je kunt er niets aan doen en verdient eigenlijk alleen medelijden dus ik vergeef je, arme stakker.

JIJ vergeeft me? Gatsie! Dus nou ben je pas echt beter dan ik?

Pas als je denkt: er valt niks te vergeven, ben je zuiver. Anders ben je voornamelijk hooghartig. Vergeving doe je uit respect, niet uit mededogen.

Pretentious? MOI? (uit: Fawlty Towers)

Ja zo zie ik het ook. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit bewust heb gedacht van; nu ga ik diegene eens vergeven. Als het gebeurt, gebeurt het spontaan. Ik zou het niet eens vergeven willen noemen. Het is voor mij eerder natuurlijk om een kleine misstap na een tijdje weer te vergeten, of mijn excuses aan te bieden voor een fout die ik gemaakt heb. Daar komt geen 'vergeving' aan te pas. Bah, van dat woord straalt al een hele politiek correcte Christelijke sfeer af.

[ranonkel]

poesiefox schreef op 01-06-2003 @ 19:02:
[JIJ vergeeft me? Gatsie! Dus nou ben je pas echt beter dan ik?

Pas als je denkt: er valt niks te vergeven, ben je zuiver. Anders ben je voornamelijk hooghartig. Vergeving doe je uit respect, niet uit mededogen.

Pretentious? MOI? (uit: Fawlty Towers) [/B]

Vergeven kun je ook in jezelf doen,het hoeft geen theatraal gebeuren te worden van 'ik vergeef jou' .

Als er niks te vergeven is,voel je de eenheid omdat er niemand is die jou iets ergs aan kan doen want zo voel je dat niet meer. Vaak kun je dat pas als je zuiver bent,ja.

[poesiefox]

ranonkel schreef op 02-06-2003 @ 08:03:
Vergeven kun je ook in jezelf doen,het hoeft geen theatraal gebeuren te worden van 'ik vergeef jou' .

Als er niks te vergeven is,voel je de eenheid omdat er niemand is die jou iets ergs aan kan doen want zo voel je dat niet meer. Vaak kun je dat pas als je zuiver bent,ja.

In jezelf bewust iemand vergeven is ook fout eigenlijk. Dat is net zo superieur, alleen laat je het naar die ander niet merken.

Dat is natuurlijk het allerfoutste he, een afgedwongen maar totaal niet gemeend excuus en dan een theatraal openlijk vergeven. Vernedering als straf is dat. Veel mensen zitten nog in dat zogenaamd opvoedkundige stramien, maar het is machtsmisbruik. Ik word daar bijzonder dwars van!

Ik zeg alleen dat het me spijt als ik dat zo voel, en dan is het uit mezelf en gemeend. En anders is het toch maar een leugen. De vergeving in kwestie is dat dan evenzeer.

[ranonkel]

poesiefox schreef op 02-06-2003 @ 11:55:
In jezelf bewust iemand vergeven is ook fout eigenlijk. Dat is net zo superieur, alleen laat je het naar die ander niet merken.

.

Volgens mij heeft het niets met superieuriteit te maken want dan kijk je als het ware neer op iemand.Het heeft met mededogen en liefde te maken,vergeven met je hart is nooit superieur.

[Riconoscente]

'Niet-vergeven' is juist gebaseerd op superioriteit, omdat je dan oordeelt dat die persoon niet meer goed genoeg is voor je omgang omdat hij of zij een fout gemaakt heeft en vindt dat die persoon jou iets schuldig is...vergeven gebeurt juist vanuit het principe dat iedereen gelijkwaardig is, ook zij die fouten maken. Hoewel fouten eigenlijk niet bestaan...