Ik word er eigenlijk helemaal niet moe van, omdat je meestal gewoon al weet wat voor cliche je gaat zien en heb ik dat moment ergens zin in...
Neem nou een romantische komedie, de verhaallijnen zijn altijd hetzelfde maar toch word ik er iig iedere keer blij van...
Of een thriller, het zou me toch een beetje een raar gevoel geven als er aan het einde niet wordt uitgelegd wie of wat the badguy is...
Maar goed af en toe vink het wel leuk als een film die cliches ontloopt, dat zijn namelijk de films die bij mij het meest blijven hangen...
Dus ik word niet zozeer moe van de cliches, t ligt er gewoon aan waar ik zin in heb op het moment...en als ik dan een zo'n romantische komedie zie, terwijl ik liever een thriller zag dan word wel moe van zo'n "eerst verliefd, dan break up, dan weer verliefd" cliche...
__________________
Twee gekken die zeiden: "Wij 3-en, zijn alle 4 een soort van genieën"- spreek wartaal, doe raar - Iets geks geen bezwaar - Geniale fantasmagorieën -
|