Het laat me niet los. Ben ik slechts een overgevoelige puber, of is er meer? Zou eenzaamheid bij alle leeftijden horen? Of zou het weggaan, zodra je "the one" hebt gevonden? Wie is "the one"? Is het degene die mij bemint, of degene die mij het gevoel geeft te gloeien? Waarom moet ik altijd wachten? Zal de tijd stilstaan of gaat het eeuwig door, samen met je eenzaamheid?
Ik wil niet alleen zijn.
Waarom is iedereen hulpeloos? Waarom kan niemand het zien? Dromen ze dan allemaal? Zien ze alleen het oppervlak? Het bovenste van je ziel? Waarom kan niemand je zien schreeuwen??
Het is in je ogen, in je ziel.
Je aanwezigheid gaat langzaam weg, het enige woord dat het kan beschrijven is leegheid. Leegheid. Je bent leeg. Geen gevoel, niemand die jou ziet. Hun ziel kan je niet bereiken, net zo min als zij dat bij jou kunnen.
Het laat me niet los.
Love
|