Gevoelens tot ruzie

[ekki]

kleine gevoelens
ontsprongen
door luchtmoleculen
verdrongen

kleine gedachten
ze denken
ze zullen gevoelens
snel krenken

kleine woordjes
kleineren
en zullen hem
erg bezeren

kleine ruzie
steeds vaker
grotere ergernis
bij de maker

kleine tranen
biggelen
vallen op de grond
aan diggelen

kleine gevoelens
begonnen
tot ze door ruzie
bezonnen

-------------------------------

Ik wil er nog ff wat over uitleggen, maar pas als er wat mensen hebben gereageerd.

Dit is overigens niet persoonlijk.

Reacties?

[Gothic]

Ik vind het jammer dat het geen lange zinnen zijn, daar houd ik persoonlijk meer van, wel vind ik dat je de goede woorden onder elkaar hebt gezet, het begint en eindigt ergens... opzich best wel goed gedicht , wel anders dan ik gewend ben...

[Doc]

Volgens mij heb je het over ruzietjes die mensen bij elkaar vandaan halen, bestwel sad, maar het gedicht zit goed in elkaar...

[ekki]

gothic, dankje voor je reactie

van doc moest ik er de uitleg bij zetten. mafketel .

komt ie:

Dit gedicht begint met een niet zo fijn gevoel bij iemand. Dat gevoel ontspringt, het begint ergens en aan het begin waait dat gevoel ook weer snel over, tot het meer en meer van belang wordt.
Dan gaat die persoon er over nadenken, over die gevoelens. En diegene merkt dat hij/zij daar helemaal niet blij mee is. Dan zegt hij/zij lullige dingen tegen de ander (jegens degene waar ie die gevoelens naar heeft), maar op zo'n manier dat ze enorm krenken. Waardoor die ander daarop reageert. Zo ontstaat er een kleine ruzie.
Dit herhaalt zich, steeds zo'n gevoel van 'niet-fijn'. En zo kleineert de een de ander steeds en ontstaan er steeds ruzietjes. De ander is daar erg verdrietig van en huilt, de tranen die op de grond aan diggelen vallen symboliseren dat de relatie hierdoor stuk gaat.
Dat de relatie stuk gaat vinden beide personen, of iig de 'eerste' niet fijn. Daarom de laatste strofe. Dat ze daar dus tot de ontdekking komen dat ruzie niet goed is en uit elkaar gaan al helemaal niet.


Misschien had de uitleg erbij niet gemoeten. Maar ik wilde 't toch ff zeggen.

[vakje27]

ekki schreef:
gothic, dankje voor je reactie

van doc moest ik er de uitleg bij zetten. mafketel .

komt ie:

Dit gedicht begint met een niet zo fijn gevoel bij iemand. Dat gevoel ontspringt, het begint ergens en aan het begin waait dat gevoel ook weer snel over, tot het meer en meer van belang wordt.
Dan gaat die persoon er over nadenken, over die gevoelens. En diegene merkt dat hij/zij daar helemaal niet blij mee is. Dan zegt hij/zij lullige dingen tegen de ander (jegens degene waar ie die gevoelens naar heeft), maar op zo'n manier dat ze enorm krenken. Waardoor die ander daarop reageert. Zo ontstaat er een kleine ruzie.
Dit herhaalt zich, steeds zo'n gevoel van 'niet-fijn'. En zo kleineert de een de ander steeds en ontstaan er steeds ruzietjes. De ander is daar erg verdrietig van en huilt, de tranen die op de grond aan diggelen vallen symboliseren dat de relatie hierdoor stuk gaat.
Dat de relatie stuk gaat vinden beide personen, of iig de 'eerste' niet fijn. Daarom de laatste strofe. Dat ze daar dus tot de ontdekking komen dat ruzie niet goed is en uit elkaar gaan al helemaal niet.


Misschien had de uitleg erbij niet gemoeten. Maar ik wilde 't toch ff zeggen.

Klinkt bekend, dat gevoel, de situatie

Mooi gedicht overigens, ik vind het mooi geschreven!

[Gothic]

ekki schreef:
gothic, dankje voor je reactie

van doc moest ik er de uitleg bij zetten. mafketel .

komt ie:

Dit gedicht begint met een niet zo fijn gevoel bij iemand. Dat gevoel ontspringt, het begint ergens en aan het begin waait dat gevoel ook weer snel over, tot het meer en meer van belang wordt.
Dan gaat die persoon er over nadenken, over die gevoelens. En diegene merkt dat hij/zij daar helemaal niet blij mee is. Dan zegt hij/zij lullige dingen tegen de ander (jegens degene waar ie die gevoelens naar heeft), maar op zo'n manier dat ze enorm krenken. Waardoor die ander daarop reageert. Zo ontstaat er een kleine ruzie.
Dit herhaalt zich, steeds zo'n gevoel van 'niet-fijn'. En zo kleineert de een de ander steeds en ontstaan er steeds ruzietjes. De ander is daar erg verdrietig van en huilt, de tranen die op de grond aan diggelen vallen symboliseren dat de relatie hierdoor stuk gaat.
Dat de relatie stuk gaat vinden beide personen, of iig de 'eerste' niet fijn. Daarom de laatste strofe. Dat ze daar dus tot de ontdekking komen dat ruzie niet goed is en uit elkaar gaan al helemaal niet.


Misschien had de uitleg erbij niet gemoeten. Maar ik wilde 't toch ff zeggen.

Dit maakt het stukken duidelijker , en maak daarom meteen het gedicht nog beter

[ekki]

Gothic schreef:


Dit maakt het stukken duidelijker , en maak daarom meteen het gedicht nog beter

dankje, gelukkig dat ik 't erbij heb gezet dan.

vakje27 schreef:
Klinkt bekend, dat gevoel, de situatie

*troost*

Mooi gedicht overigens, ik vind het mooi geschreven!

dankje.

[tacidvs]

Hm, ik herkende het gevoel dat jij later toevoegde meteen, grappig. Kan dan nooit meer wat zinnigs over het gedicht zeggen, sorry.

[ekki]

tacidvs schreef:
Hm, ik herkende het gevoel dat jij later toevoegde meteen, grappig. Kan dan nooit meer wat zinnigs over het gedicht zeggen, sorry.

hoeft ook niet, leuk dat mensen dat gevoel herkennen.

[Secreet]

Hmmm ik vind het jammer dat het zo rijmt, ik denk dat het iets mooier was geweest als het niet zo gerijmd (geforceerd gerijmt) overkwam. De gedachte is echter erg mooi en je brengt heel duidelijk gevoel naar voren.
Heel mooi.