Waar klanken in kalenders vervagen,
De tijd slechts geleid wordt door lijden
Dat ik al heel mijn leven veroorzaak
Daar stuitert een bal, een blauwe kloot
Genadig, vertelt ze haar wet, zonder geschrij
Verlaten door begrip dat geen idee meer heeft
Van werkelijkheid die gestikt is
In een plastic zak vol leegte
Die alleen nog maar ervaren wordt
Door extase
Mij laat toekijken naar haar lot
Wat een genot!
__________________
We are all one. I do not follow a better path, I just follow another path.
Laatst gewijzigd op 11-09-2003 om 21:13.
|