Weet er dan echt helemaal niemand een oplossing?!

[Eend]

Ik zou dus binnen korte termijn het huis uit gaan, maar dat korte termijn is al opgerekt door die kut RIO, waardoor er geen plek meer voor me is in de leefgroep en ik nog wel een aantal maanden zal kunnen gaan moeten wachten. Nu ben ik dus aan het rondvragen hier en daar of mensen een manier weten om mij sneller uit huis te kunnen zetten, maar nee hoor, niemand weet wat. Iedereen laat me er gvd alleen voor staan. Zo van: "Ach, dan slaat je broer je maar een paar keer meer hoor, we hebben nu echt even geen tijd voor je."

Ik wil niet meer hier thuis zijn, snapt niemand dat dan?! Ik wil geen klappen op hoeven vangen. Ik wil ergens zijn waar ik veilig kan zijn. Ik wil een warme stel armen, die me willen beschermen. Ik wil niet meer op de vlucht zijn. Ik wil gewoon in alle rust kunnen leven. Ik wil niet meer constant in de war zijn. Ik wil gewoon niet meer... Maar ik zal nog maanden moeten wachten nu. En die maanden klinken als jaren. En ik kan gewoon niet meer lief en aardig blijven, ook ik ben een keer op, maar iedereen negeert het maar. Iedereen loopt verder en laat me in de steek, hoe dichtbij ze ook blijven staan. Ze kunnen verder, ze hebben een veilige plek waar ze bescherming hebben, maar ik? Ik ben zo bang...zo fokking bang, dat deze hel nooit meer over gaat.

Ik heb zo hard gevochten de laatste maanden na m'n opname. Ik ben werk gaan zoeken, ik ben alles blijven doen. Ik heb geprobeerd te genieten, maar het wilt gewoon niet meer. Wat heeft het voor nut om mijn medicatie in te nemen als de problemen om me heen er toch blijven. Wat heeft het voor zin als er niet aan gewerkt wordt. Ooit word ik ook neutraal voor dat spul. De mensen om me heen hebben het maar makkelijk, die hoeven zich, terwijl ze me helpen, niet vol te proppen met die troep. Nee, die kijken toe en zien wel wanneer ze me helpen.

Ik voel me zo rot, dat ik zelfs kwaad wordt als de deur weer op slot gedraait is wanneer ik thuiskom en iedereen beneden zit. Gewoon omdat ik me dan enorm buitengesloten voel. Maar niemand hier begrijpt het. Nee, ik moet me niet aanstellen...
Ik ben het zo zat allemaal

Ik moest dit gewoon kwijt, ik ben zo enorm opgefokt en bang

Ik kan zeggen dat het goed komt, maar das iets waar je niks aan hebt... Is er geen familie waar je tijdelijk kunt logeren? Of af en toe een paar dagen? 't is niet zo goed als uit huis, maar dan heb je wel af en toe rust.

Laat merken dat je op bent, je kunt idd niet maar aardig blijven ed. Je stelt je bovendien niet aan, maar dat weet jezelf ook wel...

Sterkte...is het enige wat ik helaas kan zeggen... *knuf*

[Eend]

Leonoor schreef op 27-10-2003 @ 22:04:
Ik kan zeggen dat het goed komt, maar das iets waar je niks aan hebt... Is er geen familie waar je tijdelijk kunt logeren? Of af en toe een paar dagen? 't is niet zo goed als uit huis, maar dan heb je wel af en toe rust.

Laat merken dat je op bent, je kunt idd niet maar aardig blijven ed. Je stelt je bovendien niet aan, maar dat weet jezelf ook wel...

Sterkte...is het enige wat ik helaas kan zeggen... *knuf*

Mjah, ik kan en wil niet bij familie logeren. Dan veroorzaakt weer familieruzie en ze kunnen ook zelf niet verder als ik daar ben. Vervolgens moet ik ze ook uitleggen waarom ik tijdelijk bij ze wil komen. Ook is het een totaal andere omgeving en dat is niet echt goed voor me, aangezien veranderingen heel moeilijk te verdragen zijn voor me. Majah...als het er op neerkomt, moet ik maar dubbele diensten en zo gaan draaien om maar weg te kunnen zijn van thuis.

Een leefgroep is ook een totaal andere omgeving. Maar ik snap wat je bedoeld. Hebben ze geen begeleid zelfstandig wonen of andere dingen waar je voor in aanmerking komt?

Praat er iig over, ik weet dat je dat al (te) vaak en (te) veel hebt gedaan, maar maak ze (dmv praten) duidelijk dat deze situatie echt niet kan. Soms zijn mensen struisvogels, trek ze maar met hun kop uit het zand.

[Eend]

Leonoor schreef op 27-10-2003 @ 22:09:
Een leefgroep is ook een totaal andere omgeving. Maar ik snap wat je bedoeld. Hebben ze geen begeleid zelfstandig wonen of andere dingen waar je voor in aanmerking komt?

Praat er iig over, ik weet dat je dat al (te) vaak en (te) veel hebt gedaan, maar maak ze (dmv praten) duidelijk dat deze situatie echt niet kan. Soms zijn mensen struisvogels, trek ze maar met hun kop uit het zand.

daarvoor moet ik dus die toestemming van het Rio krijgen en die krijg ik pas over twee weken.
En begeleid kamerwonen is nog te moeilijk voor me. Ik ben een echt aandachtpersoontje (kgeef het toe) en jah, ik kan gewoon niet tegen eenzaamheid. Ik moet altijd mensen om me heen hebben, hoe erg ik ze ook haat.

Ik denk dat ik ze op de verkeerde manier met hun kop uit het zand heb getrokken *laat nek zien*

[Rabbi Daniel]

Eend schreef op 27-10-2003 @ 22:16:
Ik moet altijd mensen om me heen hebben, hoe erg ik ze ook haat.

Veel nuttigs weet ik ook niet te zeggen, maar dit herken ik helemaal.

Al haat iemand mij zo en al vind ik ze zo irritant, toch zou ik niet zonder ze kunnen...

[Eend]

Fleet Admiral schreef op 27-10-2003 @ 22:25:
Veel nuttigs weet ik ook niet te zeggen, maar dit herken ik helemaal.

Al haat iemand mij zo en al vind ik ze zo irritant, toch zou ik niet zonder ze kunnen...

Nou, als iemand mij haat zijn ze toch niet in de buurt Dan merken ze wel dat ik hun ook niet mag. Maar gewoon, je hebt gewoon mensen nodig om tegen te zeiken en om hulp aan te kunnen vragen.
En als ik alleen ben, vreet ik mezelf helemaal op.

[coopergirl]

....Damn, ik heb je post gelezen.. Concreet advies heb ik niet, desalniettemin wil ik je héél veel sterkte toewensen.

Heb je overigens niet een héle goede vriendin waarbij je kunt logeren of waarmee je over een jaartje bv samen kunt wonen??
Of dat je thuis bv op de zolder kunt wonen als jullie die hebben.. En kunnen je ouders misschien nog een keer met je broer praten?

Nogmaals; heel veel sterkte..

[Eend]

coopergirl schreef op 28-10-2003 @ 11:53:
....Damn, ik heb je post gelezen.. Concreet advies heb ik niet, desalniettemin wil ik je héél veel sterkte toewensen.

Heb je overigens niet een héle goede vriendin waarbij je kunt logeren of waarmee je over een jaartje bv samen kunt wonen??
Of dat je thuis bv op de zolder kunt wonen als jullie die hebben.. En kunnen je ouders misschien nog een keer met je broer praten?

Nogmaals; heel veel sterkte..

heb ik allemaal niet nee. En mijn ouders hebben al zo vaak met mn broer gesproken en ik ben ook heel duidelijk geweest over het feit dat ik na nog één klap naar de politie zou gaan. Hij heeft nu ook hulp. Hij gaat 1 keer per week naar een praatgroep of zo. Nee dat wilt helpen

Sowieso, als ik het huis uit ben wil ik het contact met mijn broer tijdelijk breken. Dat was ik al de hele tijd van plan, maar dat gaat echt niet lukken als het nog zo lang gaat duren. Dan krijg ik complete ruzies in de familie, omdat ik al die maanden wel gewoon met hem samengeleefd heb. Ik haat dat gewoon...
Ik wil mijn eigen weg kunnen gaan en ik zit nu gewoon vast...
Ik heb nu ook constant ruzie en ben super emotioneel, keb constant zin om iedereen die maar iets te dichtbij komt een geniaal harde trap te verkopen, maar helaas, van mij wordt verwacht dat ik braaf kan zijn en dat ik me heel goed aan de regels kan houden, want ik heb toch zo goed aan mijn therapie gewerkt, maar weet je? Al die verdringingen moeten er ook es uit...

ik zit midden in een verwerkingsproces en mijn psych gaf ook eerlijk toe, dat dit enorm zwaar voor me zou worden... Ik wil gewoon vrolijk kunnen zijn...maar alles werkt tegen, wat ik ook doe... Van mijn psych hoefde ik niet te vechten weet je? Van haar hoefde ik er geen energie in te steken om te blijven lachen, omdat ik het recht had om me zo enorm rot te voelen, maar ik kan het niet accepteren. Ik heb me al veel te lang rot gevoelt, ik wil dr gewoon vanaf!

[Fantôme]

heey lieve meid!!

ik kan er nog steeds niet bij dat JIJ verdomme het huis uit moet omdat jouw BROER JOU slaat.
maargoed, daar weet je waarschijnlijk zelf ook niet helemaal het antwoord op.

bij familie logeren is dus geen optie.
heb je geen goede vrienden?!
of op kamers? (maar dat zal je vast wel geprobeerd hebben?)

lieve meid...
ik weet dat dit onmogelijk is...
maar als het mogelijk was, had ik je zo hierheen gesleurd, en je niet meer weg laten gaan, totdat je in een leefgroep mag komen.
dit klinkt waarschijnlijk als 'not true' in jou oren...
waarom ik het dan toch neerzet? omdat jouw verhaal me zo'n pijn doet... ik oprecht met je meevoel.
maar het is onmogelijk.... (je hierheen te sleuren dus!)

ja, nutteloos....

[Eend]

Mijn broer slaat me op dit moment niet hoor. Alleen als hij te hoge druk op zich krijgt, dus dmv een studie oid. Eerst studeerde hij buitenhuis en dat vond ik wel fijn, omdat hij elke dag lekker weg was.
Nu is ie sinds maandag begonnen met een LOI studie. Om eerlijk te zijn: Ik ben blij dat ik werk heb. Ik ben namelijk als de dood, dat ik hem te veel afleid en dat ie dan boos op me word, omdat ik stiller moet zijn oid.
Ook ben IK de gene die thuis allemaal klusjes doet, boodschappen doen, dieren verzorgen, eten koken, kamer bijhouden en huiskamer doe ik ook wel eens. En mijn broer doet geen ene kut om het maar zo te zeggen. Hij zit op z'n luie reet thuis achter de tv en als ik dan met die klusjes klaar ben, mag ik niet achter de tv, want HIJ zat er al achter. Ik zeg wel eens tegen mijn moeder als ze wat aan me vraagt: "Ja, dahag, dat kan Maarten ook wel es gaan doen. Ik ben z'n slaaf niet. De volgende keer kook ik maar voor 3 personen en kan ie het bekijken."
Dan wordt ze helemaal kwaad en zegt ze dat hij ook zo zijn problemen heeft, maar weet je? Ik heb geleerd, dat ie dan nog niet voorgetrokken hoeft te worden. In de kliniek werd iedereen gelijk behandeld. Oké, je kon er hulp bij vragen, maar wat mijn broer nu doet is dus geen ene reet uitvoeren. Zelfs de cavia kooi weigert ie te verschonen. Als mijn dieren zonder water zitten, dan weigert ie zelfs ff het water bij te vullen, is dat soms te veel gevraagd of zo?!
Ik heb zelf toch ook mijn problemen, maar omdat ik er toevallig bijna voor werd verplicht om aan mezelf te werken kan ik het nu. En omdat het bij m'n broer veel moeilijker is om hem te verplichten hoeft hij het maar niet te doen. Ik wordt hier dus zo strontziek van. Hij is 21 man! Hij heeft nog nooit een afwassponsje in z'n handen gehad, terwijl het voor mij dood normaal is om gewoon ff iets af te wassen. Alleen weiger ik dat thuis ook te doen, omdat het gewoon totaal oneerlijk is. Ik laat gewoon niet meer over me heen lopen door m'n broer of m'n ouders. Ze bekijken het alle drie maar.
Maar weet je? Ik kan daar niks over zeggen, want als ik dan iets tegen hem zeg en hij heeft een gespannen bui, ben ik gewoon flink de lul.

Het verschil tussen mij en m'n gezin is qua socialisatie gewoon te groot geworden. Ik irriteer me met de dag meer, dat iedereen maar zo asociaal doet thuis. Als ik tv zit te kijken, dan wordt de afstandsbediening zowat uit m'n handen gerukt, omdat iemand anders wat wilt kijken en die wordt dan pissig als ik daar kwaad om word.

Ik ben gewoon zo moe om telkens tegen deze strijd in te gaan. Ik ben zo verrot, dat ik niet eens normaal kan slapen en ik tegenwoordig aan de slaapmedicatie zit om mezelf toch wat rust te geven. Ik ben zo verrotte moe, dat ik gewoon het liefst heel de dag zware diensten wil draaien op mijn werk, omdat ik dan nergens aan hoef te denken.
Het liefst zou ik terug gaan naar de kliniek om daar gewoon nergens tegen aan te hoeven lopen en daar alle rust te kunnen krijgen, totdat ik in de stressvolle tijd kan stappen waar mijn verhuizing naar de leefgroep plaats vindt...

[dupke]

Hoi meis...

Ik heb je verhaaltjes gelezen, en het klintk me bekend in de oren. Mijn thuissituatie is nooit echt goed geweest en ben dan zelf na scheiding van mijn ouders uit huis gegaan bij mijn moeder , door school en politie werd ik al snel in een crisisopvang geplaats (achja snel na twee weken, maar vaak is dit al snel)
Mag ik vragen hoe oud je bent, of je nog studeert etcetc.
Ik mocht met verlengen 8 weken in crisisopvang blijven....
(eigenlijk maar 6) hierna moes tik eigenlijk naar een kamertraining combi leefgroep.
IK was al vrij zelfstanding doordat ik vroeger al veel thuis moest doen en veel omgang met oudere vrienden heb.
Je hoeft niet bang te zijn voor een nieuwe omgeving..het kan goed voor je zijn om onder andere mensen te komen, als ik terug denk aan crisisopvang wil ik heel graag terug, ik had er geen echte vrienden maar toch mis ik het groepsverband.
Je moet je bednekne dat men allemaal vanuit een kl*te situatie komt en dat men heel goed begrijpt hoe men zich voelt...het is fijn om begrip te hebben van mensen die jonger en ouder als jou zijn.
Ga je niet verschuilen achter je problemen...dit heb ik namelijk een lange tijd gedaan en alles werd er alleen maar erger door bijt door!hoe moeilijk het ook is.
Blijf verstandig en bedenk wat goed en slecht voor je is ook al denk je soms dat alles geen nut meer heeft...blijf op de goede weg later heb je hier veel profijt van.
Als je wilt kun je me even meer zeggen over je broer bijvoorbeeld zijn leeftijd en jouwn leeftijd....
Welke provincie en stichtingen je mee in kontakt bent gekomen....misschien kan ik je er iets meer over vertellen...
Blijf open naar school. misschien hebt je al kontakt met maatschappelijk werk (als niet zou ik dit zeer zeker doen) die kunnen je vaak goed helpen...als zich er thuis iets voordoet waardoor geweld gepleegd word, zou ik naar politie gaan zo heb je altijd een rapport achter de hand...en is dit niet meer terug te draaien.... blijf helder nadenken bij wat je doet en onderneemd, iemand die jou pijn doet om zijn eigen problemen mag hier niet zomaar onderuit komen....
waardoor is de situatie met jouwn broer zo geescaleerd?

Ik hoop dat ik je een beetje verder kan helpen....het is een moeilijke situatie en negatieve gevoelens helpen je er echt niet bij

Groetjes Dupke

[Eend]

thnx voor je bericht
Ik ben 17 en mn broer is 21
Gister wilde ik eigenlijk weggaan van huis, maar was vergeten dat mijn moeder me zou brengen en halen. Het is namelijk niet het veiligste stuk Gouda.
Toen ik daar zo zat, was er 1 iemand en ik stond er echt verbaasd van, die vond dat ik stil was en vroeg gelijk hoe het ging. Een normaal mens zou het niet opgevallen zijn, maar haar wel en dat vond ik zo enorm eng Maar ik ga nog ff smsen naar haar, want ik was nogal kortaf en zo.
Maar het voelde opeens zo enorm veilig daar en ik was bijna ingestort. Maar ik kan letterlijk m'n tranen wegslikken. Als ik voel dat ik moet huilen, dat slik ik het weg en lach mee om een grap die gemaakt werd, terwijl ik 'm niet eens snapte of zo. Nou, na jaren training is het vrij moeilijk voor mensen om hier doorheen te kijken. Eigenlijk kunnen alleen de mensen dat, die me al een hele tijd kennen en met die collega van mij, die ken ik pas 3 á 4 weken, dus jah...dan schrik je wel ff.
Maar die collega...ik voel me zo veilig bij haar! We hadden ook een keer samen een rit naar Utrecht, dat was pas mijn tweede rit of zo, maar zij vertrouwde me er op, dat ik het wel kon. En ze heeft toen vanalles uitgelegd en zij heeft me ook het meest ingewerkt. En als ik ergens de ballen van snapte, dan kon ik dat bij haar gewoon vragen ipv een rotblik naar m'n kop te krijgen.
Ze zeggen wel eens daar zo, dat ik heel snel ingewerkt ben, maar volgens mij komt dat gewoon door de goede uitleg van haar. Zij wist hoe ze het naar mij moest brengen en als ik dan heel onzeker was, dan had ze dat ook weer in de gaten. Heel vreemd.

Maarjah, ik heb zelf dus met heel wat instellingen te maken (gehad) en ja, niet allemaal waren ze zo handig. Ik vertrouw ze ook niet echt zo allemaal. Ze lijken allemaal o zo goed, maar ze dumpen je toch wel als het er op neer komt.

[Dreamerfly]

Een pleegoudergezin is dat ooit ter sprake geweest?

Houd die collega bij de hand, je voelt je veilig bij haar, heel belangrijk voor jou toch?. Houd die mensen bij de hand waar je, je wél veilig bij voelt, dat houdt je hoofd misschien een beetje boven die eindeloze strijd...

Sterkte ermee!

X
Mar.

[Eend]

Ik ben bijna 18, niemand die je dan nog in een gezin wilt hebben

[Dreamerfly]

Eend schreef op 31-10-2003 @ 09:49:
Ik ben bijna 18, niemand die je dan nog in een gezin wilt hebben

Dat weet ik nou zo net niet, sommige mensen vinden/lijken het misschien juist wel leuk om een jongere in huis te hebben...Zou jij het een goede tijdelijke oplossing vinden?

[Eend]

Dreamerfly schreef op 01-11-2003 @ 12:47:
Dat weet ik nou zo net niet, sommige mensen vinden/lijken het misschien juist wel leuk om een jongere in huis te hebben...Zou jij het een goede tijdelijke oplossing vinden?

Een groot probleem: Dan zou ik alsnog de uitslag van het RIO moeten weten...
En DAAR gaat het op dit moment om

hoe zit het eigenlijk met pleegzorg, kan je daar niet tijdelijk in crisis opvang? Ben je in elk geval uit huis?

(En het is niet waar dat als je bijna 18 bent je daar niet meer gewild bent, het word alleen moeilijker, mijn ouders zouden je zo 123 in hui snemen tis hun werk maar ik woon een beetje ver weg)

[Eend]

sweetsterretje schreef op 01-11-2003 @ 23:13:
hoe zit het eigenlijk met pleegzorg, kan je daar niet tijdelijk in crisis opvang? Ben je in elk geval uit huis?

(En het is niet waar dat als je bijna 18 bent je daar niet meer gewild bent, het word alleen moeilijker, mijn ouders zouden je zo 123 in hui snemen tis hun werk maar ik woon een beetje ver weg)

maakt niet uit dat het zo verweg is... Als ik maar 4 keer per week naar Gouda kan om te werken
waar is het?

Eend schreef op 02-11-2003 @ 11:16:
maakt niet uit dat het zo verweg is... Als ik maar 4 keer per week naar Gouda kan om te werken
waar is het?

ze woont geloof ik in Canada

[Eend]

******** schreef op 02-11-2003 @ 11:43:
ze woont geloof ik in Canada

o...dan heb ik idd een probleem

[Eend]

Vandaag ga ik het proberen duidelijk te maken tegenover mijn psych.

IK ga zeggen: Ik ga nu het huis uit of ik loop weg!

Kben dat gesleur met mij helemaal zat.
Nu nog hopen dat ik mezelf hier aan hou....

Ondertussen komt ook die overplaatsing nog en moet ik nog tig gesprekken bij het GAK en nog tig gesprekken bij het RIO en ik word hier zooooooooooooooo moe van. Ondertussen zit ik thuis dood te gaan en kan niemand het wat schelen, dus vandaag komt de doorslag... Ik ga m'n irritaties uiten...

Ik weet verder ook niet waarom ik dit hier neerzet, maar ik wou er niet een heel nieuw topic over openen, want dat kost de server weer veel moeite en najah, zo bijzonder ben ik ook weer niet en naja, grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr, ik ben pissig
En najah...who cares

Eend schreef op 30-10-2003 @ 10:18:
thnx voor je bericht
Ik ben 17 en mn broer is 21
Gister wilde ik eigenlijk weggaan van huis, maar was vergeten dat mijn moeder me zou brengen en halen. Het is namelijk niet het veiligste stuk Gouda.
Toen ik daar zo zat, was er 1 iemand en ik stond er echt verbaasd van, die vond dat ik stil was en vroeg gelijk hoe het ging. Een normaal mens zou het niet opgevallen zijn, maar haar wel en dat vond ik zo enorm eng Maar ik ga nog ff smsen naar haar, want ik was nogal kortaf en zo.
Maar het voelde opeens zo enorm veilig daar en ik was bijna ingestort. Maar ik kan letterlijk m'n tranen wegslikken. Als ik voel dat ik moet huilen, dat slik ik het weg en lach mee om een grap die gemaakt werd, terwijl ik 'm niet eens snapte of zo. Nou, na jaren training is het vrij moeilijk voor mensen om hier doorheen te kijken. Eigenlijk kunnen alleen de mensen dat, die me al een hele tijd kennen en met die collega van mij, die ken ik pas 3 á 4 weken, dus jah...dan schrik je wel ff.
Maar die collega...ik voel me zo veilig bij haar! We hadden ook een keer samen een rit naar Utrecht, dat was pas mijn tweede rit of zo, maar zij vertrouwde me er op, dat ik het wel kon. En ze heeft toen vanalles uitgelegd en zij heeft me ook het meest ingewerkt. En als ik ergens de ballen van snapte, dan kon ik dat bij haar gewoon vragen ipv een rotblik naar m'n kop te krijgen.
Ze zeggen wel eens daar zo, dat ik heel snel ingewerkt ben, maar volgens mij komt dat gewoon door de goede uitleg van haar. Zij wist hoe ze het naar mij moest brengen en als ik dan heel onzeker was, dan had ze dat ook weer in de gaten. Heel vreemd.

Maarjah, ik heb zelf dus met heel wat instellingen te maken (gehad) en ja, niet allemaal waren ze zo handig. Ik vertrouw ze ook niet echt zo allemaal. Ze lijken allemaal o zo goed, maar ze dumpen je toch wel als het er op neer komt.

kHeb t hele topic ff doorgelezen, ***** wat ist klote allemaal

Zelf kan ik niet veel meer zeggen dan wat de anderen allemaal zeiden, maar dit stukkie vond ik toch wel erg fijn

Heel veel sterkte dr mee!

[Eend]

lionheart-84 schreef op 03-11-2003 @ 12:32:
kHeb t hele topic ff doorgelezen, ***** wat ist klote allemaal

Zelf kan ik niet veel meer zeggen dan wat de anderen allemaal zeiden, maar dit stukkie vond ik toch wel erg fijn

Heel veel sterkte dr mee!

thnx

Ik heb dus tegen mn psych gezegd, dat ik weg ging lopen omdat het thuis niet uit te houden is. Maarjah, dr is geen hol in Gouda (ik wil de stad niet uit) dus tis maar ff afwachten hoe snel dat rio aan de slag gaat.
Voor m'n 19de zal het wel oké zijn.

Eend schreef op 03-11-2003 @ 14:10:
thnx

Ik heb dus tegen mn psych gezegd, dat ik weg ging lopen omdat het thuis niet uit te houden is. Maarjah, dr is geen hol in Gouda (ik wil de stad niet uit) dus tis maar ff afwachten hoe snel dat rio aan de slag gaat.
Voor m'n 19de zal het wel oké zijn.

Dat duurt nog wel bijna n jaar

[Eend]

lionheart-84 schreef op 03-11-2003 @ 15:00:
Dat duurt nog wel bijna n jaar

dat was sarcasme jochie

Maar goed, keb sinds gister te horen gekregen dat ik voor 80/100% afgekeurd ben en dus mn Wajong krijg. Verder heb ik ook een raport van het Rio gekregen waarin staat dat ik recht heb op 24uur hulp per dag.
Nu alleen nog wachten tot ik overgeplaats kan worden...