Met een klap sloeg Monica haar kamerdeur achter zich dicht; ze liep naar haar bed toe en liet zich er met brandende ogen op neervallen.
Ruw pakte ze haar kussen vast en klemde haar armen er stevig omheen; ze liet haar tranen vloeien, haar make-up liep uit en zwarte kringen markeerde de lichtblauw gebloemde stof...
Ze wou haar pijn en woede uitschreeuwen, maar daardoor zou de hele situatie alleen maar erger worden...
Met trillende handen zette Monica haar lievelingscd op, ze staarde zichtloos voor zich uit.
In haar hoofd spookte allerlei gedachtes rond, visioenen flitsten aan haar ogen voorbij, alles werd zwart voor haar ogen, zwart met rood, overal zag ze bloed, langs het zwaarverminkte lichaam van haar moeder stromend.
Een koude rilling schreed over haar rug; ze voelde zich machteloos en alleen.
alsof het geluid van mijlen ver kwam hoorde ze zachtjes de kalme stem van de zanger die haar lievelingsnummer zong; het enige beetje rust dat in dit huis heerste...
De deur werd opengeslagen, Monica schrok wakker uit haar gedachtes; haar moeder stond in de deuropening, haar jurk was gescheurd, Monica zag de angst in haar ogen flikkeren, ze had het gevoel voor een spiegel te staan, een die haar eigen angsten weerspiegelde.
__________________
¤~*vlaaaa invasie in aantocht, vannilevla-warriors, houdt uw 2 smaken aardbeien/vanille- & hopjes-vlapakken gereed :p*~¤
|