'Mark, wait!' 'I feel a pols'. Mark Greene zegt: 'Hij heeft al meer dan een half uur geen pols meer. Hij is dood.' Corday: Nee Mark, ik voel echt een pols.' Mark gelooft er niks van en voelt aan zijn pols, verbaasd zegt hij: 'Je hebt gelijk, zijn hart klopt. Beadem hem snel, anders zijn we hem weer kwijt.''
Ondertussen komt Carter bij. Abby kijkt net bij wat infusen als Carter haar zachtjes roept: 'Abby, Abby, wat is er gebeurd? Waarom lig ik in dit ziekenhuisbed?' Ze zegt: 'Carter, er is hier een junk geweest, die zocht naar morfine, Demerol en al die soort dingen. Hij heeft op je geschoten, ik was doodsbang dat er iets met je was gebeurd, weet je het niet meer?' Carter blijft even stil. Dan zegt hij opeens:'Abby, ik herinner me het weer. Er kwam politie, Ik heb nog zijn pistool afgepakt. En vanaf daar weet ik het niet meer, volgensmij was ik bewusteloos. Maar hoe is het met de junk? Leeft hij nog?' Abby zegt dat ze het niet weet en belooft Carter dat ze even gaat kijken.
-----------------------------------------------------------------------
Om maar ff verder te gaan met het verhaal...
Abby loopt weg op naar de junk te gaan zoeken. Stiekem hoopt ze dat hij dood is, hij heeft Carter dit allemaal aangedaan. Dan ziet ze Elizabeth en Mark de junk beademen en hoort ze de piepjes van een gezond hartritme. Ze rent naar binnen en vraagt wat er is gebeurd: "Hoe kan hij nog leven, hij was toch zo ongeveer voor dood opgeschreven?" Mark vertelt wat er was gebeurd: "Hij had een half uur geen pols meer, we probeerden hem nog te schokken maar het helpte niet, maar toen opeens kwam er weer een pols." Abby: "Als dit nou met wat aardigere patienten gebeurde en niet met zo'n crimineel." Mark: "Abby, hij is verslaafd, soms weet hij ook niet helemaal wat hij doet." Abby: "Ja ik weet het, maar ik ben nog zo in shock over Carter." Abby begint de huilen en Mark troost haar en neemt haar in zijn armen. Hij denkt weer aan zijn lange verliefdheid voor haar en voelt het weer. Dan ziet hij over Abby's schouder Liz en laat Abby voorzichtig los. "Abby, Carter wordt wel weer beter, het komt echt wel weer goed." Nog zachtjes nasnikkend loopt Abby weg.
Ondertussen op de ICU is Deb nog steeds bij haar zoontje. Ze is zo blij dat het weer wat beter gaat, maar ze heeft nog steeds geen idee hoe dit haar nou gaat lukken. Dan komt Pratt eraan lopen. Hij ziet Deb's verdrietige gezicht en vraagt wat er is. "He Chen, welk patientje is dit? Wat is er met hem gebeurd?" Dan barst Chen in snikken uit...
Nou mag iemand anders wel ff verder gaan...