Nood schreeuw
Zoveel tranen gelaten,
om onzekerheid en pijn.
Om "waarom?", nou waarom moest zijn.
Eenzaam en verlaten,
Gevoelloos in de kou, starend voor mij uit.
Een rechte blik, een kort besluit.
Een oorlog, onbevochten,
enkel strevend naar vrede en geluk.
Maar niet wetend waar te beginnen,
hoe te stoppen of te bedwingen.
Morgen gaat het beter,
morgen gaat het goed.
Geen traan meer waardig:
geen woede, geen verdriet.
Alles komt weer goed.
Nog altijd starend in het donker,
voorzichtig kijk ik om mij heen,
kom tot enig besef dat alles nog hetzelfde is, als voorheen.
Aan het einde van de gang,
eindelijk, een klein lichtpuntje in duisternis,
Wanneer ik het bereik..
Bekruipt mij het gevoel van vrijheid.
Rust.
...
Zeker voor verbetering vatbaar, maar het ging mij er meer om, even wat gevoelens aan mensen uit mijn omgeving duidelijk te maken, over verscheidene dingen.. toch zou ik graag wat commentaar horen
__________________
<3 Everyday I love you more....
|