stukje, geen titel

Ik stelde me altijd voor hoe het zou zijn om je deel te voelen van een groep. Soms hoorde ik bij een groep, was ik met een groep, maar altijd voelde ik me op zo'n moment eenzamer dan waneer ik alleen was.
Daarom zocht ik de eenzaamheid op, zo hoefde ik me met niemand te meten en voelde ik me niet achtergelaten als iedereen wegging.
Zo kwam het dat ik me afvroeg waarom mensen bewondering hebben voor zij, die besluiten in eenzaamheid te leven. Is het niet juist laf om te besluiten je niet met anderen in te laten?
Doordenkt door dit idee besloot ik me de volgende dag op school in de groep te mengen. Maar dan hoorde ik de eensgezinde voetstappen door de gangen klinken en liet mijn plannen in de steek.
Nu, jaren later, sta ik opnieuw voor de keuze, maar vandaag zal ik niet omkeren maar me mengen met de voetstappen, niet meegaan, maar me mengen.

[Vogelvrij]

Ik vind het best een mooi stukje, ook wel herkenbaar... Maar zou je het niet wat meer kunnen uitbreiden, nu is het namelijk net zo'n dagboekverhaaltje. En ik denk dat er wel meer in zit, want je hebt een goed onderwerp en het leest ook fijn, vind ik.

En bij deze zin:

Soms hoorde ik bij een groep, was ik met een groep, maar altijd voelde ik me dan eenzamer dan als ik alleen was

Die eerste keer dan, daar zou ik "op zo'n moment" of zoiets van maken

je hebt gelijk, dat klinkt mooier!
dank je wel

en over dat uitbreiding heb je misschien ook wel gelijk.. alleen daar moet ik nog even naar kijken.

[Zut Alors!]

Wat je wilt zeggen, is heel mooi, maar de manier waarop je dat doet is dat niet. Het is te kort om een eventuele lading te dekken (je moet goed ingeleid worden in het 'probleem' om je er in te kunnen laten meegaan) en je zinsbouw is ook niet al te perfect.

Miss Jones schreef op 05-01-2005 @ 16:05 :
eenzamer dan als

Tja, zo zie je meteen waarom.

Omdat dit mijn wapen was, vroeg ik me af waarom mensen bewondering hebben voor zij, die besluiten in eenzaamheid te leven.

Jou excuus om je dit af te vragen, is omdat het je wapen is? Nee, dat klopt niet.

Maar dan hoorde ik de eensgezinde voetstappen door de gangen klinken en liet mijn plannen in de steek.

je kunt 'ik' niet zomaar weglaten, er is geen sprake van herhaling. Het gaat om 'horen' versus '(in de steek) laten'.

Tja, kleine foutjes, maar in zo'n korte tekst is dat fataal. Het stuk dat je hier hebt staan zou hooguit als inleiding van een groter verhaal kunnen functioneren. Er valt namelijk nog een hoop toelichting te geven.

Zut Alors! schreef op 05-01-2005 @ 16:24 :


Tja, kleine foutjes, maar in zo'n korte tekst is dat fataal. Het stuk dat je hier hebt staan zou hooguit als inleiding van een groter verhaal kunnen functioneren. Er valt namelijk nog een hoop toelichting te geven.

het was ook een beetje als inleiding bedoeld voor iets wat er nog niet is, misschien had ik dat er beter bij kunnen zeggen.