het allesomvattende woord 2

[scrooping~paper]

3e poging. De rijm was te geforceerd volgens een aantal, dus heb ik het gedicht nog een keer aan gepast en alle rijm eruit gehaald.

Liefde zou het woord zijn,
dat mijn leed wilde verbergen,
mij de weg zou wijzen
Naar een ver en vreemd oord.

Maar mijn weg was vol met
takken, doornen en tegenslagen,
die ik machteloos doorliep.
‘De tijd dringt,’ zei een stem.

Omhoog keek ik en daarna
weer verstard vooruit, want
ik ging niet waar ik wilde.
-Stiekem keek ik achterom-

Maar een weg terug was er niet
en zou er ook niet zijn, want
liefde had me misleid
door me te verleiden,
zoals ik haar ooit heb verleid.

[Myuki]

mooi

wat commentaar waar je mee mag doen wat je wilt:

de vierde regel zou ik mooier vinden zonder en

in de derde strofe 2e regel staat want... die zou ik mooier vinden aan t beging van de 3e regel

zelfde in de 4e strofe

en zonder de laatste zin zou ik t nog mooier vinden

[hamer&sikkel]

Werkelijk prachtig!

Enkele dingen echter:

Jou leed wilde iets verbergen, was dat een woord of een gevoel? Dus is Liefde het woord of het gevoel dat jou leed wilde verbergen. Als het het woord is snap ik het niet.

Dan, Maar mijn weg was vol met takken, doornen en tegenslagen.
In mijn interpretatie staan de takken en de doornen metafoor voor de tegenslagen en lijkt het daarom overbodig om het nog te noemen. De zin loopt sowieso niet helemaal lekker.

Tenslotte de eerste zin van de laatste strofe, lijkt ook niet helemaal lekker te lopen, qua vloeiing zou ik eerder iets verwachten als Maar de weg terug was verdwenen...
maargoed dan klopt de inhoud weer niet.

Wat ik erg mooi vind- apart van de vorm - vind ik de regel omhoog keek ik en daarna, ik stel me voor dat je door een bos loopt en boven je de (vrije) lucht ziet, daar waarvanuit je de situatie zou kunnen overzien. Maargoed ga door want als die gedicht representatief is voor je oeuvre, dan ben je GOED.

[scrooping~paper]

dank jullie voor de comments. En jah liefde is het woord voor het gevoel. Maar ik heb het een woord genoemd omdat het gevoel dus nep blijkt te zijn en het woord eigenlijk is wat ervan overblijft.

Dan, Maar mijn weg was vol met takken, doornen en tegenslagen.
In mijn interpretatie staan de takken en de doornen metafoor voor de tegenslagen en lijkt het daarom overbodig om het nog te noemen. De zin loopt sowieso niet helemaal lekker.

Ja, hier heb je volkomen gelijk. Ik heb het nog eens bekeken en heb er dit van gemaakt:

Maar mijn weg was vol,
met kuilen en takken met doornen,
die ik machteloos passeerde.
'De tijd dringt,' zei een stem

Ik heb bij allebei het 'want' op de regel erboven staan, omdat dat (voor mij persoonlijk) een extra effect meegeeft aan wat er na de want komt, zeg maar. Alsof je nog heel even moet wachten op wat er komt. Maar dat is echt iets persoonlijks neem ik dan maar aan. Hmm. Die laatste zin hoort er eigenlijk wel bij, maar misschien moet ik die anders verwoorden:


Maar een weg terug was er niet
en zou er ook niet zijn, want
liefde had me misleid
door me te verleiden.
-dat was haar zoete wraak-

[hamer&sikkel]

scrooping~paper schreef op 09-01-2005 @ 20:41 :
dank jullie voor de comments. En jah liefde is het woord voor het gevoel. Maar ik heb het een woord genoemd omdat het gevoel dus nep blijkt te zijn en het woord eigenlijk is wat ervan overblijft.

Ja maar ik ga toch nog even zeuren want (sorry)

Je schrijft:
Liefde zou het woord zijn

Maar mijn weg was vol met...

Dus het zou het woord zijn, maar dit ontkracht je met de tweede strofe.
Je zegt het gevoel (liefde) bleek enkel het woord maar in de tweede strofe geef je een argument (beginnende met Maar) dat dit ontkracht.

Maar ik zit nu echt over mierenneukerigge (wat een woord) poëtische kleinigheden te lullen, maargoed.

Ik vond trouwens je oorspronkelijke laatste zin: zoals ik haar ooit heb verleid fantastisch, het geeft een melancholische naschok, die moét je erin houden.
Groeten.

[Reem]

Ja, de laatste zin vind ik ook mooi.
En hou die want vooral op de plaats waar je ze nu hebt staan, want dat vind ik juist leuk.
Verder vind ik het toch een beetje jammer dat er nu (bijna) geen rijm meer in zit, omdat je verder ook niet echt met de woorden 'speelt'. Dat maakt de vorm (in ieder geval voor mij) een beetje saai. Misschien ook omdat het zo verhalend is.
Maar, zoals je de inhoud hebt verwoord, dat vind ik goed.

[scrooping~paper]

Bedankt voor de comments Ik vond zelf die eerste laatste zin ook mooier. Dat maar klopt wel, want in de eerste strofe geloof ik er zeg maar nog wel in, maar in de 2e wordt duidelijk dat het eigenlijk geen zin heeft om erin te geloven. Tenminste, het was de bedoeling dat het zo over zou komen