geschreven aan het einde van de lente, tijdens een storm. Ik weet zelf niet wat ik ervan moet vinden eigenlijk, er zit iets in wat me niet bevalt maar ik kan mijn vinger er niet op leggen.
Voor diegenen die mijn engelse gedichtje hebben gelezen, hier is dus iets in het Nederlands
Bloesem
Als de lentewind de schoonheid
van de witte bloesem vernielt
de jonge groene boom blijft, altijd
zo lijkt het soms te gaan.
Want schoonheid is te hoog gegrepen
al blijft de bloesem je altijd bij
en soms vind je dan toch die bloem
die zijn geurige armen uitstrekt.
Machtig is de liefde
als zij ons als een zee overspoelt
en in ons gloort de kracht
om de winter te doorstaan
en om weer te ontwaken,
met een bloesem.