Ik herken nogal veel. Ik ben zelf ookwel een strebertje en met veel vroegere vriendschappen heb ik een tijd van "concurrentie" gehad. Tuurlijk wil je interessant zijn, je wilt andere laten zien dat het goed gaat. Ik denk eigenlijk dat iedereen wel een perfect leventje wil en dat iedereen wel perfect (of iig met een goed leven) wil zijn. Met sommige kan je dan gewoon geen vriendschap hebben, met sommige kom je eruit.
*1 vriendin die ik al heel lang ken daar concurreer ik nog steeds met alles een beetje mee ( ze heeft altijd bij mij op school gezeten en gelijkwaardige dingen gedaan, dan vergelijk je nu eenmaal snel)
*1 vriendin zij na 2 jaar vriendschap dat het niet meer ging, dat we echt moesten stoppen met concurreren of dat het anders niet meer hoefde. Wij hebben nu een heel hechte vriendschap, niks moet alles mag, we hoeven nix meer te bewijzen.
*1 vriendin ben ik eigenlijk uit het oog verloren, uit verplichting bel ik haar weleens op of omgekeerd, maar nooit zijn we nog echt op ons gemak. Alles voelt gewoon nep. Zou haar niet meer als vriendin beschouwen eigenlijk.
Mijn punt? Najah het ligt een beetje aan jullie karakters, heb jij de behoefte om bevriend te zijn, heb jij die energie voor die vriendschap over? Vecht er dan voor praat met haar en werkt dat niet stop er dan mee. Je hebt nu misschien andere mensen met wie alles beter gaat, geniet van hen.
Soms is het gewoon moeilijk om met oude vrienden om te gaan.... mensen veranderen. En wanneer je ouder wordt (ik merk het op mijn 19e al) zal je vast ook normalere banden krijgen met mensen!
Ik hoop dat je wat aan mijn gezwets hebt