humeurs-wisselingen

[groovy]

Hoi allemaal,

ik weet niet zeker of ik hier goed zit, maar ik denk het wel..

Ik heb na 2 relaties van beide partners te horen gekregen, dat ik snel van humeur kan wisselen. Zelf kan ik er de vinger niet echt op leggen hoe dit komt, maar ik kan het niet ontkennen.

Het is heel raar, ik kan het heel gezellig met mijn vriendje hebben, maar als ik iets zie of merk wat ik niet leuk vind, daalt mijn humeur meteen heel sterk. Ik zeg dan vaak ook niet tegen hem dat het mij niet beviel wat hij zegt of deed, dus hij snapt er werkelijk niets van.

Na lang nadenken kwam ik erachter, dat mijn ex mij ooit precies hetzelfde heeft gezegd. Dus ja, nu moet het eigenlijk ook echt aan mij liggen denk ik dan.

Wat ik jullie wilde vragen, hebben jullie er wel eens last van, of weten jullie misschien toch bepaalde oorzaken (ook al kennen jullie mij niet). Sorry als dit vaag klinkt, maar ik weet nu na 2 relaties dat humeurs-wisselingen een echt 'min-punt' aan mijn karakter is, en dit wil ik dan ook graag veranderen..

Bij vrienden heb ik dit geloof ik niet zo sterk, ik denk dat ik me dan meer inhou, of meer mijn best doe het te verbergen..

Ik wil gewoon heel graag werken aan mijn karakter, ik weet dat ik niet perfect kan zijn, maar als je na 2 serieuze relaties het van beide partners hoort (ook nog los van elkaar, ze kennen elkaar niet), dan ga je er toch over nadenken..

Ik hoop dat er mensen zijn die het een beetje kunnen begrijpen..wat hulp zou echt heel fijn zijn!! Alvast bedankt!

Liefs

[Thee Muts]

Hmmm, heel herkenbaar dit. Vooral bij mijn vriend heb ik dit idd ook vrij sterk, en net als jou bespreek ik dit dan niet direct met hem, maar meestal ga ik dan wat afstandelijk doen. Terwijl ik gelijk daarna vaak weer besef dat dat niet eerlijk is tegenover hem, en probeer ik me daar weer overheen te zetten.

Maar dit is idd voornamelijk een proces dat zich in mij zelf afspeelt. Mijn vriend merkt natuurlijk wel dat ik opeens afstandelijk ga doen en dat mijn stemming opeens heel anders kan zijn, maar wat er dan precies in me omgaat weet hij natuurlijk niet, wat het voor hem wat onvoorspelbaar maakt. Maar achteraf hebben we het hier dan vaak wel over en ik erken dan idd ook dat mijn reactie vaak niet goed is. Dus zo krijgen we er beiden wel wat meer zicht op.

En vooral de laatste tijd probeer ik die situatie wat te vermijden door zodra ik merk dat mijn stemming om gaat slaan, wat tijd en ruimte voor mezelf te nemen (echt afstand nemen dus) in plaats van afstandelijk naar hem te gaan doen. Even mezelf weer tot de orde roepen en het vervelende gevoel af laten zakken. En dan verdwijnt dat gevoel meestal wel snel weer gelukkig en zijn mijn reacties naar mijn vriend ook weer redelijk en reëel

Ik heb zelf ook gigantisch last van stemmings wisselingen, mijn vriend weet dat en de meeste van mijn vrienden merken dat vaak na een tijdje ook wel. Het heeft tot dus ver mijn relaties en vriendschappen nog niet nadelig beinvloedt, het is mijn karakter en ik kan er niets aan doen. MEestal vertel ik het mensen na een tijdje wel, en ze begrijpen dan wel waarom ik soms van sjaggereinig naar hyper ga en andersom. Als ik bv merk dat ik ineens heel erg down wordt dan probeer ik daar natuurlijk wel wat aan te doen. Bij mij heeft het (voor zover ik weet) niet echt een bepaalde oorzaak, ik heb het al zolang ik me kan herinneren, mijn vriend begrijpt het dus ik zit er niet zo mee.
Ik heb een periode gehad dat het niet zo goed ging, tussen mij en mn vriend niet, en voor de rest ook nietm en toen kwam mijn vriend met de suggestie dat ik misschien hulp moest zoeken.
Uiteindelijk is dat niet nodig geweest, ik zit nu beter in m'n vel dan ooit, maar als het echt erg is en je zit er mee, tweiffel niet om help te vragen...

[groovy]

Thee Muts schreef op 22-08-2005 @ 13:03 :
Hmmm, heel herkenbaar dit. Vooral bij mijn vriend heb ik dit idd ook vrij sterk, en net als jou bespreek ik dit dan niet direct met hem, maar meestal ga ik dan wat afstandelijk doen. Terwijl ik gelijk daarna vaak weer besef dat dat niet eerlijk is tegenover hem, en probeer ik me daar weer overheen te zetten.

Maar dit is idd voornamelijk een proces dat zich in mij zelf afspeelt. Mijn vriend merkt natuurlijk wel dat ik opeens afstandelijk ga doen en dat mijn stemming opeens heel anders kan zijn, maar wat er dan precies in me omgaat weet hij natuurlijk niet, wat het voor hem wat onvoorspelbaar maakt. Maar achteraf hebben we het hier dan vaak wel over en ik erken dan idd ook dat mijn reactie vaak niet goed is. Dus zo krijgen we er beiden wel wat meer zicht op.

En vooral de laatste tijd probeer ik die situatie wat te vermijden door zodra ik merk dat mijn stemming om gaat slaan, wat tijd en ruimte voor mezelf te nemen (echt afstand nemen dus) in plaats van afstandelijk naar hem te gaan doen. Even mezelf weer tot de orde roepen en het vervelende gevoel af laten zakken. En dan verdwijnt dat gevoel meestal wel snel weer gelukkig en zijn mijn reacties naar mijn vriend ook weer redelijk en reëel

Heey, ik heb dus echt precies hetzelfde!! Maar wat je zei, dat je dan afstand neemt, hoe doe je dat dan..? Want als ik dat doe waar mijn vriend bij is, uit zich dit weer in afstandelijkheid..hoe doe jij dit dan?

[Lorraine]

Ga in therapie

ik heb dit ook. Een paar mensen hebben mij hier ook om laten vallen.. Maar kan het ook aan de pil liggen?

[groovy]

hmm..de pil..dan moeten we eens gaan vergelijken haha..

Enne Lorraine, dat was ik vergeten erbij te zetten, alleen serieuze reacties graag. Dank u bij voorbaat!

[soultodeny]

Ik heb er ook behoorlijk 'last' van. Het ene moment ben ik ubervrolijk, het andere moment kan ik wel huilen. Gelukkig voor de mensen om mij heen kan ik mijn gevoelens wel enigszins verbergen. Niet dat ik dan met een masker op loop ofzo, maar ik vind het niet leuk tegenover mijn vrienden als ik opeens heel chagrijnig word ofzo.

[Thee Muts]

groovy schreef op 22-08-2005 @ 19:09 :
Heey, ik heb dus echt precies hetzelfde!! Maar wat je zei, dat je dan afstand neemt, hoe doe je dat dan..? Want als ik dat doe waar mijn vriend bij is, uit zich dit weer in afstandelijkheid..hoe doe jij dit dan?

Letterlijk door even naar een andere ruimte te gaan als waar hij zit (mijn vriend en ik hebben een eigen huis, dus dat is dan wel heel makkelijk). Of door even buiten een rondje te gaan lopen ofzo. Meestal voel ik die omslag wel op tijd aankomen en wil ik dat hem dan liever niet laten merken, dus zeg ik gewoon dat ik even naar beneden of naar buiten ga ofzo. Meestal is hij op dat moment toch met iets voor zichzelf bezig (vaak overvalt me dan zo'n gevoel wat een omslag teweeg brengt), dus valt het voor hem niet zo op dat ik even afstand neem.

Of ik zeg helemaal niks tegen hem en laat hem bezig met waar hij op dat moment mee bezig is. Maar door mijn houding en het niets zeggen merkt hij dan vaak wel dat er iets aan de hand is. Maar op dat moment doe ik dus al afstandelijk tegen hem, en dat probeer ik tegenwoordig voor te zijn.

[Lorraine]

groovy schreef op 22-08-2005 @ 21:07 :


Enne Lorraine, dat was ik vergeten erbij te zetten, alleen serieuze reacties graag. Dank u bij voorbaat!

het was serieus.

[groovy]

Lorraine schreef op 23-08-2005 @ 11:52 :
het was serieus.

owzo..dan moet je misschien eerst even goed nadenken voordat je ergens op reageert!