[Digtale camera] Digitale SLR camera, maar welke?

[Joris]

Na 3 jaar de Fujifilm Finepix s3000 z te hebben gebruikt heb ik gemerkt dat ik best leuke plaatjes kan schieten. Daarom heb ik besloten mij verder te verdiepen in de fotografie en wil daarom overstappen op digitaal SLR formaat. Maar welke ik dus precies moet kiezen, daar duizelt het mij van.

Ik wil me dus wat meer verdiepen in de technische kant, en dat wilde ik doen door een digitale SLR te kopen. Digitaal omdat ik dat geouwehoer met filmrolletjes niet wil.

Ik zat te denken aan de Canon EOS 350D. Canon is altijd goed en de meeste reviews zijn er wel tevreden over. Punt is alleen dat het 800 euro is, ietsje mijn budget te boven. 600 zou leuk zijn.

Heeft iemand andere ideen?

Ik zit nu overigens in India en denk erover dat ding hier te kopen omdat ik denk dat ik 'm hier goedkoper kan krijgen. Klopt dit? (fotozaken met mensen met kennis zijn hier in ZEER lage hoeveelheid, dus daar kan ik het niet echt aan vragen, daarbij ook nog de kans lopend afgezet te worden in de kleinere zaakjes).

[Nietzman]

Hou ze daar gewoon eventjes in je handen. Hoe een camera aanvoelt is toch een heel belangrijke factor.

Ik heb ook lang gedacht dat ik voor de 350D zou gaan, maar heb toch een Nikon gehaald omdat die nou eenmaal veel beter in de hand ligt voor iemand zonder kabouterhanden. (En hij voelt niet zo plasticerig aan.)

qua kwaliteit ontlopen ze elkaar niet zoveel tegenwoordig.

[]{ing]

Nikon D50 is in ieder geval niet zo heel goed, absoluut slechter op het gebied van beeldkwaliteit dan de EOS. Een D70s kit kost 1000 euro. De Canon 350D kit kost in Nederland zo'n 750 euro, dus valt duidelijk in een ander prijssegment. Voor de extra 250 euro krijg je bij de D70 wel een betere kit lens en behuizing.

[Joris]

Bedankt. Ik heb ook laatst een olympus gezien (C500). Maar ik heb de neigiong om bij de merken canon en nikon te blijven omdat het standaard eigenlijk staat om kwaliteit, van olympus geen idee.

Ik heb vandaag een straat in madras gevonden waar ze enkel camera winkels hebben (ik kon niks vinden totdat deze straat kwam) dus ik ga daar eens kijken.

Ik zal wat laten horen iig. Meer adviezen zijn zeker welkom, ik koop niet heel snel iets.

groeten,
Joris

[Joris]

Goed,

Ik zit in de situatie dat ik niet kan kiezen tussen de Nikon D50 of de olympus e500.

Ik ga de camera zowel op medisch gebied als op reizen gebruiken. Heeft iemand adviezen want ik vind het lastig om te kiezen .

[Joris]

e500 is aangeschaft en ik ben er blij mee

[]{ing]

Mooi ik weet wel zeker dat die beter presteert dan de Nikon D50, die heeft namelijk een inferieure Sony CCD sensor (veel beeldruis, duidelijk zichtbaar als je em bijv vergelijkt met foto's van een D70 of 350D)

[RubyNothing]

Ik heb een beetje hetzelfde probleem... ik twijfel nu tussen een Eos 350D en een Olympus E500 - watzijn de duidelijke verschillen die ik kan verwachten, en welk objectief zou ik er het beste bij kunnen kopen voor gebruik op reis en welke voor meer generic fotografie van mensen om mij heen (het wat meer "alledaagse")?

[Augustus]

Sigma sd9 of sd10

[Chloe Siere]

Ik ben me aan het verdiepen SLR camera's maar heb er nog niet zoveel verstand van. Zit er aan te denken om een 2e handse te kopen om mee te oefenen. Kan iemand me hier meer informatie geven over deze camera's? Welke zijn goed, welke absoluut niet? Waar moet ik op letten?

[Chloe Siere]

Ik zit nu te kijken voor een Olympus E500 of een Canon 350D. Over de olympus zeggen ze dat ie ruis vertoont boven ISO 400 en bij canon doet ie dit niet (of minder). Echter, olympus heeft weer betere lenzen en iets waardoor stof uitgesloten wordt.

Ik weet niet wat ISO inhoudt Het is me wel eens verteld, maar ben het weer kwijt. Kan iemand me dat vertellen?

[ILUsion]

Chloe Siere schreef op 21-06-2006 @ 11:23 :
Ik zit nu te kijken voor een Olympus E500 of een Canon 350D. Over de olympus zeggen ze dat ie ruis vertoont boven ISO 400 en bij canon doet ie dit niet (of minder). Echter, olympus heeft weer betere lenzen en iets waardoor stof uitgesloten wordt.

Ik weet niet wat ISO inhoudt Het is me wel eens verteld, maar ben het weer kwijt. Kan iemand me dat vertellen?

ISO was oorspronkelijk de lichtgevoeligheid van je film, maar dat begrip wordt ook bij digitale fotografie nog gebruikt. Hoe groter de ISO-waarde, hoe gevoeliger de opname, dat houdt twee dingen in: je kan met minder licht een foto maken, maar je krijgt wel meer ruis in de plaats.

De Olympus E500 heeft voor zover ik weet een ultrasone reiniging op de sensor zitten, waardoor het stof van je sensor afgeschud wordt. Dat kan wel heel handig zijn, maar volgens mij ben je bij dergelijke dure apparatuur toch vrij voorzichtig en zal je de lens niet vervangen in extreem stoffige ruimtes (en dan nog kun je ze schoonmaken, gewoon voorzichtig te werk gaan).

Ik zou ook zeggen: lees wat reviews (Steve's Digicams etc.) en neem hem zeker in je handen voor je hem koopt, want dat lijkt me toch één van de meest belangrijke aspecten (naast de technische), dat je hem makkelijk kan bedienen.

[Chloe Siere]

Wat ik me ook afvroeg, je kunt bij olympus een betere lens nemen voor minder. Is dit van wezenlijk belang of kun je ook gaan oefenen met de eerste? Waarvoor dient die betere lens? Alleen dat je verder/scherper kunt zoemen?

[ILUsion]

Chloe Siere schreef op 21-06-2006 @ 17:06 :
Wat ik me ook afvroeg, je kunt bij olympus een betere lens nemen voor minder. Is dit van wezenlijk belang of kun je ook gaan oefenen met de eerste? Waarvoor dient die betere lens? Alleen dat je verder/scherper kunt zoemen?

Lenzen worden vooral bepaald door hun bereik, er is een bepaald gebied waarbinnen je kan scherpstellen en inzoomen. Dat zijn die mm-aanduidingen die erop staan, maar de juiste berekeningen daarvoor ken ik niet (hangt ook af van de grootte van de sensor enzo).

Maar met de bijgeleverde lens kun je waarschijnlijk ook wel het een en het ander doen, hoor. Het hangt er enkel van af wat je vooral wilt gaan fotograferen natuurlijk, als je liefst de overburen wilt bespioneren, schroef je er natuurlijk beter een telelens (van die gigantische zoomlenzen, zoals de spionnen in de film er een hebben) op dan een breedhoek (lenzen waarmee je een groot overzicht hebt van een landschap of iets dergelijks). Maar ik zou je aanraden, je zeker in de technische kant te verdiepen voordat je lenzen gaat kopen, ik zie dat je er niet zo veel van afweet (geen probleem, er is altijd een moment dat je die dingen leert, ik ken er zelf ook niet bijster veel van), maar ik zou gewoon gaan experimenteren met een zo goedkoop mogelijke opstellen (die camera kun je natuurlijk wel kopen als je zeker bent dat dat scherpstellen je niet gaat tegenzitten, want met (d)SLR is het natuurlijk geen point-and-shoot zoals bij compactcamera's). Materiaalkennis is volgens mij het begin van goede keuzes (en dan zeker als je toch redelijk wat geld betaalt voor de camera al en dan nog eens een hoop geld voor wat lenzen).

Zelf moet ik trouwens ook nog eens met dSLR beginnen, maar ik denk dat ik maar eerst de analoge SLR van mijn vader uit de kast ga halen om daarmee te experimenteren. Eventueel kun je hier of daar ook nog wel een SLR van een familielid lenen, het gaat natuurlijk iets minder snel dan een dSLR en je moet voor de ontwikkeling betalen, maar de basiskennis is quasi gelijk (en zo betaal je geen honderden euro's, waarvan je later misschien het idee hebt dat je ze beter had kunnen uitgeven).

[Barry K]

ILUsion schreef op 21-06-2006 @ 17:27 :
...

Zeer goed advies

[blacky]

Ik zou voor een SLR een Nikon aanraden, ook wel een van de duurdere camera's, maar wel zeer aan te raden qua gebruik. Nu ben ik op SLR gebied niet heel erg thuis in de digitale camrea's, want ik heb zelf een analoge, maar ik ben over mijn Nikon echt heel tevreden.

[TopDrop]

Ik heb zaterdag de Canon EOS 350D met kitlens gekocht met een 1GB compact flash kaart en een tas voor ong. 725 euro bij de mediamarkt. Ze hadden afgelopen weekend een actie dat je geen btw hoefde te betalen op alle digitale cameras en geheugenkaarten . Toch weer rond de 130 euro in the pocket. Even mijn slag geslagen

Verder ben ik zeer tevreden over mijn nieuwe aanwinst. Het handvat is misschien net iets te smal, maar aan de andere kant had ie ook niet veel breder moeten zijn wil ie nog in die tas passen. Ik vind het verder geen probleem, en ik heb ook niet het gevoel dat ie echt plastic achtig aanvoelt. Aanrader

Ow, ik heb trouwens een paar foto's geupload op mn deviantart.com (adres staat in mn profiel). Mochten er geinteresseerden zijn.. (foto's geupload vanaf 20 juni).

[Barry K]

TopDrop schreef op 22-06-2006 @ 22:11 :

Ow, ik heb trouwens een paar foto's geupload op mn deviantart.com (adres staat in mn profiel). Mochten er geinteresseerden zijn.. (foto's geupload vanaf 20 juni).

Guitar I vind ik de beste van de gitaren-serie...
Backyard Wildlife is een zeer mooie foto... maar toch mis ik iets... de x-factor om het maar zo te zeggen... Misschien wat langere sluitertijd en een iets andere hoek...

Desondanks mooie foto
Veel plezier met je 350

[TopDrop]

Barry K schreef op 23-06-2006 @ 00:46 :
Guitar I vind ik de beste van de gitaren-serie...
Backyard Wildlife is een zeer mooie foto... maar toch mis ik iets... de x-factor om het maar zo te zeggen... Misschien wat langere sluitertijd en een iets andere hoek...

Desondanks mooie foto
Veel plezier met je 350

Die kikker is inderdaad niet echt heel bijzonder, maar ik vond hem wel mooi genoeg om hem daar te uploaden. Het was gewoon om uit te proberen Bedankt voor je reactie in ieder geval

[juno]

Ik ben zo afgeknapt op die digicams. Altijd hetzelfde plaatje. Tuurlijk, altijd scherp en altijd precies goed belicht, maar zo sáái. Dus ik ging back to basics. De rangefinders. Een Leica M is de beste. Of een Contax. Destijds waren ze even duur als een auto, en bedoeld voor de professionele fotograaf, nu heb je via Ebay een analoge topcamera met superlenzen voor de prijs van een hooguit redelijke digicam.

Het nadeel is dat je blijft kopen....weer een leuke lens, weer een andere body met weer een nieuwe gadget. Garantie tot de drempel.... ook dat.

Als je echt mooie plaatjes wilt schieten, ga je voor een echte camera. Met een echt diafragma, en een echte sluitertijd. Zelf je belichting schatten en een sluitertijd instellen is toch de sport.

Zelf je lenzen uitkiezen, want de variatie is schier oneindig, iedere lens heeft zijn eigen "smoel", en ook de lichtgevoeligheid van je film speelt mee, en je moet dan ook zelf kunnen ontwikkelen. Een 1600 ASA film bijvoorbeeld kun je dan oprekken tot een 3200, zonder die grove korrel te krijgen, als je maar twee keer zo lang ontwikkelt. Dat kan bij digitaal fotograferen niet.

Digitale nabewerking, dat doen we wel, (negatievenscanner!) want digitaal opslaan is zo makkelijk, maar dan alleen voor de kleine krasjes en stofjes op je negatieven, want die zijn niet te voorkomen in een huishouden met drie katten en veel troep. Niet valsspelen met croppen of met het wijzigen van contrast of licht, dat is voor mietjes.

Ik kan helaas niet uppen, dus ik kan het niet bewijzen, maar mijn beste foto's maak ik echt met de vooroorlogse zoekercamera's. (de voorloper van de spiegelreflex, zelfs.) Toen heb ik pas goed leren fotograferen. Het zijn bovendien hoogstandjes van technisch vernuft en fijne optica en mechanica. (En ik snap tenminste hoe het werkt. )

[ILUsion]

juno schreef op 30-06-2006 @ 23:20 :
Ik ben zo afgeknapt op die digicams. Altijd hetzelfde plaatje. Tuurlijk, altijd scherp en altijd precies goed belicht, maar zo sáái. Dus ik ging back to basics. De rangefinders. Een Leica M is de beste. Of een Contax. Destijds waren ze even duur als een auto, en bedoeld voor de professionele fotograaf, nu heb je via Ebay een analoge topcamera met superlenzen voor de prijs van een hooguit redelijke digicam.

Het nadeel is dat je blijft kopen....weer een leuke lens, weer een andere body met weer een nieuwe gadget. Garantie tot de drempel.... ook dat.

Als je echt mooie plaatjes wilt schieten, ga je voor een echte camera. Met een echt diafragma, en een echte sluitertijd. Zelf je belichting schatten en een sluitertijd instellen is toch de sport.

Zelf je lenzen uitkiezen, want de variatie is schier oneindig, iedere lens heeft zijn eigen "smoel", en ook de lichtgevoeligheid van je film speelt mee, en je moet dan ook zelf kunnen ontwikkelen. Een 1600 ASA film bijvoorbeeld kun je dan oprekken tot een 3200, zonder die grove korrel te krijgen, als je maar twee keer zo lang ontwikkelt. Dat kan bij digitaal fotograferen niet.

Digitale nabewerking, dat doen we wel, (negatievenscanner!) want digitaal opslaan is zo makkelijk, maar dan alleen voor de kleine krasjes en stofjes op je negatieven, want die zijn niet te voorkomen in een huishouden met drie katten en veel troep. Niet valsspelen met croppen of met het wijzigen van contrast of licht, dat is voor mietjes.

Ik kan helaas niet uppen, dus ik kan het niet bewijzen, maar mijn beste foto's maak ik echt met de vooroorlogse zoekercamera's. (de voorloper van de spiegelreflex, zelfs.) Toen heb ik pas goed leren fotograferen. Het zijn bovendien hoogstandjes van technisch vernuft en fijne optica en mechanica. (En ik snap tenminste hoe het werkt. )

Je hebt wel ergens gelijk dat er heel wat verloren gaat bij de onschakeling analoog-digitaal (de verschillende soorten film inderdaad, infraroodfilmen, verschillende lichtsterktes, ...), maar toch kan je met een digitale spiegelreflexcamera ook heel veel doen wat je met een gewone analoge spiegelreflexcamera ook kan doen. Je scherpstelling heb je nog altijd zelf in de hand (zoals het hoort voor de betere fotografie, natuurlijk), de sensor kan ook een beetje op de lichtgevoeligheid ingesteld worden, in feite heb je met digitale foto's nadien meer mogelijkheden als je in RAW-formaat werkt, dan kan je nadien nog je contrast, helderheid, witwaarden, ... bijregelen. Dat zijn bij analoge fotografie dingen die vastliggen door je filmkeuze, terwijl je bij digitale fotografie daar zelf meer controle over hebt bij elke verschillende foto. Ook diafragma en sluitertijd zijn perfect te regelen met een dSLR.

Volgens mij is dat wat fotografie als kunst naar beneden haalt juist het bestaan van de compactcamera's. En dan niet enkel de digitale maar ook de analoge, daar heb je amper mogelijkheden. Maar ja, zo heeft ieder diertje zijn pleziertje. Gewone mensen hebben geen nood aan lichtsterktes, extra (zware) lenzen, sluitertijd, scherpstelling, een hele tas met fotogerelateerde zooi, zij willen gewoon hun lens ergens op richten en een foto kunnen maken. Met digitaal is dat natuurlijk nog wel verergerd omdat je niet meer vastzit aan 24 of 36 opnames per filmpje waarvoor je ten eerste moet betalen en dan nog eens moet laten ontwikkelen. Bij digitaal valt die kostenpost weg, en je kan gewoon van alles een foto trekken waarvan je zin hebt.

Of dat beter is, daar laat ik me niet over uit, het is een geheel andere manier van foto's nemen. Wat ik wel weet: het is niet noodzakelijkerwijs dure of geavanceerde fototoestellen en bijbehoren die goede foto's maken, maar ook de creativiteit van de fotograaf, met een simpele compactcamera kun je vaak foto's hebben die veel mooier zijn dan foto's die een slechte fotograaf getrokken heeft met zijn über-dure camera.

[juno]

Als ik aan een digicam denk, denk ik inderdaad aan een compactcamera'tje. Misschien dat ik er daarom zo op ben afgeknapt. Die hadden we ook. Een HP van 300 euro waar we alleen maar ellende mee gehad hebben en waarvan de batterijen korter meegingen dan een rolletje film.

[ILUsion]

juno schreef op 03-07-2006 @ 23:25 :
Als ik aan een digicam denk, denk ik inderdaad aan een compactcamera'tje. Misschien dat ik er daarom zo op ben afgeknapt. Die hadden we ook. Een HP van 300 euro waar we alleen maar ellende mee gehad hebben en waarvan de batterijen korter meegingen dan een rolletje film.

Ik heb het ook niet zo op die compactcamera's, dat moet ik je toegeven. Ikzelf heb geen dSLR (1000 euro is en blijft veel geld, te veel om aan een camera te geven als je te weinig technische kennis van / ervaring met fotografie hebt). Hetgene waarop ik mijn camera (Canon Powershot A95) gekocht heb, is dat de camera niet te klein mocht zijn (kleine camera = kleine lens en kleine sensor = slechtere kwaliteit en minder mogelijkheden) en op gebruiksgemak: zo'n draaibaar scherm is echt handig (wat met analoge fotografie niet mogelijk is, natuurlijk).

Ik ben niet zo'n fan van HP, maar de HP die mijn ouders hebben (gekrgen van het werk van mijn moeder voor haar 15 jaar in dienst) valt qua batterijgebruik echt goed mee hoor (maar het is dan ook maar zo'n klein simpel compactcameraatje, over de fotokwaliteit ben ikzelf niet te spreken: zelfs op vrij klare momenten heb je geweldig veel beeldruis, zelfs mijn SonyEricsson K750 vind ik minder ruis hebben in vergelijking). Of is die HP eerder een oud toestel? Want dan valt dat gewoon daaraan te verklaren: de oudere digitale camera's waren echte batterijenslurpers, tegenwoordig zijn de toestellen zuiniger en de batterijen lichter maar bevatetn ze meer energie (mijn Kodak DC215 kon ook amper een dagje overleven, zeker als het scherm aanstond was hij na enkele uren al uitgedoofd, wat nu zeker niet het geval is met de digitale camera's die wij hier thuis hebben staan).

Natuurlijk ieder zijn eigen keuze over zijn/haar camera, analoge fotografie (met een spiegelreflexcamera enzo) beschouw ikzelf als een soort van vakmanschap. Een beetje nostalgisch zelfs: filmkeuze, ontwikkeling, donkere kamers, ... Er hangt een mooie sfeer rond, dat wel Analoge fotografie met een compactcamera vind ik echter heel wat minder, dat is gewoonweg zonde tegenwoordig: met digitaal kun je tegenwoordig veel meer (foto's op tv tonen bijvoorbeeld, want wie kijkt nog foto-albums?), en je hebt niet al het gedoe van te laten ontwikkelen, filmpjes kopen, goed opbergen, enzovoorts. Kaartje in het toestel laden, mikken, klikken, kaartje in de computer (of camera aan de computer, printer, tv, ...) en foto's overzetten om te bekijken, bewerken, af te drukken

[Al Murphy]

juno schreef op 30-06-2006 @ 23:20 :
Ik ben zo afgeknapt op die digicams. Altijd hetzelfde plaatje. Tuurlijk, altijd scherp en altijd precies goed belicht, maar zo sáái. Dus ik ging back to basics. De rangefinders. Een Leica M is de beste. Of een Contax. Destijds waren ze even duur als een auto, en bedoeld voor de professionele fotograaf, nu heb je via Ebay een analoge topcamera met superlenzen voor de prijs van een hooguit redelijke digicam.

Het nadeel is dat je blijft kopen....weer een leuke lens, weer een andere body met weer een nieuwe gadget. Garantie tot de drempel.... ook dat.

Als je echt mooie plaatjes wilt schieten, ga je voor een echte camera. Met een echt diafragma, en een echte sluitertijd. Zelf je belichting schatten en een sluitertijd instellen is toch de sport.

Zelf je lenzen uitkiezen, want de variatie is schier oneindig, iedere lens heeft zijn eigen "smoel", en ook de lichtgevoeligheid van je film speelt mee, en je moet dan ook zelf kunnen ontwikkelen. Een 1600 ASA film bijvoorbeeld kun je dan oprekken tot een 3200, zonder die grove korrel te krijgen, als je maar twee keer zo lang ontwikkelt. Dat kan bij digitaal fotograferen niet.

Digitale nabewerking, dat doen we wel, (negatievenscanner!) want digitaal opslaan is zo makkelijk, maar dan alleen voor de kleine krasjes en stofjes op je negatieven, want die zijn niet te voorkomen in een huishouden met drie katten en veel troep. Niet valsspelen met croppen of met het wijzigen van contrast of licht, dat is voor mietjes.

Ik kan helaas niet uppen, dus ik kan het niet bewijzen, maar mijn beste foto's maak ik echt met de vooroorlogse zoekercamera's. (de voorloper van de spiegelreflex, zelfs.) Toen heb ik pas goed leren fotograferen. Het zijn bovendien hoogstandjes van technisch vernuft en fijne optica en mechanica. (En ik snap tenminste hoe het werkt. )

Dit zijn natuurlijk altijd leuke discussies, omdat bijna iedereen gelijk heeft.
Over point-and-shoot wil ik het nog niet eens hebben, omdat een fototoestel dan meestal gebruikt wordt als een souvenierjager. Maar fotografie gaat zo breed... Wanneer ik fotografeer, wil ik niet meer of minder dan een moment - zoals ik het zie/meemaak - zo juist mogelijk op foto krijgen. En zeker in dat opzicht wil ik (behalve de werkelijke scene) liefst zoveel mogelijk onder controle. Digitale fotografie geeft je dan wat meer mogelijkheden dan analoge fotografie, en het is minder arbeidsintensief om goede resultaten te krijgen.

Niet valsspelen met croppen of met het wijzigen van contrast of licht, dat is voor mietjes.

Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens. Als er mogelijkheden zijn om een betere foto te kunnen afdrukken, mag en moet je die gebruiken. Ik leg mezelf niet graag spelregels op om mezelf te beperken; maar ik wil dan ook helemaal geen kunst maken.

Als je je als fotograaf liever met kunstfotografie bezig houdt, of je foto's als kunst wil kunnen beschouwen, kan ik begrijpen dat je jezelf wel beperkingen oplegt. (Specifiek met een Leica gaan fotograferen, zie ik niet direct als een beperking, hoor).

[Al Murphy]

ILUsion schreef op 03-07-2006 @ 23:48 :


Natuurlijk ieder zijn eigen keuze over zijn/haar camera, analoge fotografie (met een spiegelreflexcamera enzo) beschouw ikzelf als een soort van vakmanschap. Een beetje nostalgisch zelfs: filmkeuze, ontwikkeling, donkere kamers, ...

Spoel je mond met zeep ! Waarom zou digitale fotografie geen vakmanschap zijn? Een erg goede foto is ofwel het gevolg van puur geluk, ofwel van vakmanschap, ongeacht of je digitaal, analoog of met een camera opscura werkt.

[J-roenn]

Al Murphy schreef op 04-07-2006 @ 12:08 :
Spoel je mond met zeep !

das cool, kan je bellen blazen

[juno]

Al Murphy schreef op 04-07-2006 @ 11:55 :


Als je je als fotograaf liever met kunstfotografie bezig houdt, of je foto's als kunst wil kunnen beschouwen, kan ik begrijpen dat je jezelf wel beperkingen oplegt. (Specifiek met een Leica gaan fotograferen, zie ik niet direct als een beperking, hoor).

Een Leica is inderdaad geen beperking, het zijn zulke mooie lenzen, en de camera's zijn technisch zo smooth afgewerkt. De ontspanner en de sluiter lopen zo heerlijk soepeltjes, dan hou je zo'n camera ook bij 1/25 makkelijk stil.

Mijn eerste analoge SLR was een oostduits lor, waarvan de sluiter viel als een ijzeren gordijn. klak! Dat was nauwelijks stil te houden.

Door de enorme variatie in lenzen, en de beeldinstellings en lichtsterktemetertjes die de latere modellen hadden, heeft een goede analoge Leica, (of een Zeiss Ikon, dat maakt niet zoveel uit,) alleen maar meer mogelijkheden.

Het vakmanschap moet je beheersen, dat is de beperking die ik mezelf opleg. Ik moet het ook kunnen zonder ingebouwde belichtingsmeter. Ik moet de EV (dus de lichtsituatie) uit het hoofd kunnen schatten. Die lichtmeters zijn niet helemaal betrouwbaar, je moet afhankelijk van de situatie en het onderwerp vaak nog een of twee stops corrigeren. Of je die stops uit belichtingstijd of uit diafragma haalt, bepaalt het soort foto wat je krijgt.

Het gaat altijd om de combi diafragma en sluitertijd. Die combi is met een digicam niet echt te doen. Hij heeft een ideale voorgeprogrammeerde combi, en ik wil nog wel eens afwijken van het ideaal. Het clair-obscur is het wezen van fotograferen.

Vooral als je erbij gaat flitsen komt er zoveel ambacht bij kijken. Je wilt soms wel, soms geen harde schaduwen. Een steunflits kan bij tegenlicht of bij hard licht perfect werken, maar als je teveel gebruikt wordt je foto te plat. Ik vind flitsen nog steeds erg moeilijk. Ook kleur blijf ik lastig vinden.