[VO 4] Wekker

[niña]

Opgegraven uit mijn lj toen ik de VO las. =)

Je bent ’s nachts wakker geworden. Je digitale wekker beweert dat het 04:13 is. Het is stil. De takken van de boom buiten naast je raam die normaal geruststellend tegen je raam aantikken tikken niet. De afwasmachine die je moeder ’s nachts altijd draait is ook stil, maar je vertelt jezelf dat die best al afgelopen kan zijn.
Je durft niet uit je bed te stappen. Er was geen nachtmerrie, en geen geluid om je te ontmoedigen, maar je wéét dat er iets gaat gebeuren als je een voet op het laminaat neer zal zetten. En het zal niet iets goeds zijn.
04:14. De schaduwen op de muur tegenover je veranderen van vorm door iets wat buiten langs komt. Een auto? Maar het vacuüm van stilte is niet doorbroken door auto geluiden.
De schaduwen blijven bewegen. Je bed kraakt zonder dat je ook maar een teen bewogen hebt. De deur van je slaapkamer waait een fractie open. Je bed kraakt weer, en schuift dan een fractie naar de deur. Je pyjama jasje plakt tegen het koude zweet op je rug aan, zonder dat je gemerkt hebt dat je bent gaan zweten. Als je naar de muur durft te kijken zie je dat de schaduwen weer hun normale plek hebben aangenomen. Je twijfelt of je de deur durft dicht te gaan doen.
Het wordt nog een beetje meer donker in je kamer, en als je naar je wekker kijkt begrijp je waarom. Het ding is uitgevallen.
Wat er gebeurt als je naar je kastje reikt gebeurt razendsnel. De deur van je kamer slaat dicht, een geschubde klauw grijpt naar je pols en trekt je van je bed af. De ruimte onder je bed is veranderd in een zuigend gat. Je stembanden werken niet.
Zelf zie je het niet meer, maar na het gat gesloten is springt je wekker weer aan. Vertrouw ze niet, wekkers.

[botervleug]

Het begin is ijzersterk, maar helaas is suggestie altijd beter. Het stuk over de klauw en het gat had er wel in gekund, maar meer als gedachtegang van de je persoon misschien. ook de laatste zin vind ik zwak.

[homehapero]

ik vind het een leuk verhaal hoor!
er zijn wat minder goeie zinnen bij; dit stukje

De deur van je slaapkamer waait een fractie open. Je bed kraakt weer, en schuift dan een fractie naar de deur. Je pyjama jasje plakt tegen het koude zweet op je rug aan, zonder dat je gemerkt hebt dat je bent gaan zweten. Als je naar de muur durft te kijken zie je dat de schaduwen weer hun normale plek hebben aangenomen. Je twijfelt of je de deur durft dicht te gaan doen.
Het wordt nog een beetje meer donker in je kamer,

waait jouw deur soms open?
hoe kan je bed naar de deur verschuiven?
is het niet pyjamajasje? (idem met autogeluiden)
een plek aannemen
een beetje meer donker (een beetje donkerder)

na deze kritiek wil ik eindigen met een positieve noot
het concept vond ik echt leuk,
ik heb idd ook nog soms een afkeer (echt angst kan je het niet noemen) om snachts uit mn bed te komen