Stukje uit werkstuk

[Von Bismarck]

Politieke en sociale oorzaken van de hongersnood
Ierse pachters werden vrij efficiënt uitgeknepen door de grootgrondbezitters. De pachten van land waren heel hoog en de pachtcontracten liepen vaak heel kort. Pachten werden betaald in arbeid op de privé-akkers van de landheer, die vervolgens geld verdiende door de verbouwde producten op de Ierse markt te brengen of in Engeland te verkopen. Hierdoor had de landheer een grote controle over zijn land maar bereikte het geld de pachters niet. Grootgrondbezitters stimuleerden hun pachters ook om aardappelen te verbouwen, door bijvoorbeeld het verhuren van conacre landen. Omdat met aardappelen relatief veel mensen van relatief weinig landbouwgrond kunnen leven bleef er voor de grootgrondbezitters meer land vrij voor het verbouwen van winstgevender gewassen zoals granen en vlas.
Veel grootgrondbezitters kampten voor 1845 door eerdere slechte oogsten al met financiële problemen. Om zelf niet failliet te gaan zetten zij vaak de pachters die de pacht niet meer op konden brengen van hun land, om er vervolgens minder arbeidsintensieve vormen van landbouw op te gaan bedrijven, zoals veeteelt. Dit veroorzaakte een verkleining van het akkerbouwareaal en verdere verarming van Ierse landloze arbeiders, die voor hun levensonderhoud meestal helemaal afhankelijk waren van het lapje land dat ze pachtten.
Grootgrond bezitters die in Engeland verbleven zorgden ook voor een verarming van Ierland. Schattingen van het aantal ‘absetee landlords’ lopen uit een van een vijfde tot een derde van alle Ierse landheren. Deze afwezige landheren spendeerden hun inkomsten uit de Ierse landbouw in Engeland. Veel Ierse landheren imiteerden de Engelse adel en lieten grote parken aanleggen. Volgens Ó Gráda bedroegen deze parken tot 4% van het totale land van Ierland, en waren ze meestal aangelegd op vruchtbaar akkerland.
Gedurende de hongersnood besloot de Britse regering de voedselexporten vanuit Ierland naar Engeland niet te verbieden, om het systeem van de Engelse grootgrondbezitters in Ierland intact te houden. Aanvankelijk importeerde de toenmalig zittende Tory regering onder premier Robert Peel maïs uit de Verenigde Staten, maar toen deze in 1846 werden vervangen door een Whig regering onder Lord John Russel stopte deze maatregel. De nieuwe regering besloot over te gaan tot het ondersteunen van de Ierse armen door gebruik te maken van werkverschaffingsmaatregelen. Omdat het tekort aan inkomen niet het enige probleem in Ierland was, was deze maatregel niet effectief. Aan actieve hongerbestrijding in Ierland heeft de Britse regering gedurende de hongerjaren 1846-1850 niet gedaan.

Dit is een stukje uit een werkstuk van mij. Lever maar commentaar op de stijl

Zelf vind ik het een erg prettige stijl om te lezen, al gebruik je af en toe vrij lange zinnen. Misschien zou je daar beter een komma kunnen plaatsen en de zin iets veranderen.

Hierdoor had de landheer een grote controle over zijn land maar bereikte het geld de pachters niet.

Zou ik licht aanpassen. Verder gebruik je 'conacre', maar dat is ongetwijfeld een vakterm die je docent begrijpt. Ik wist het zelf in ieder geval niet. Verder weinig over te zeggen.

[Von Bismarck]

Ah. Het begrip 'conacre' word in een eerder stuk van het werkje uitgelegd. Het is een klein akkertje dat voor één aardappelseizoen verpacht word, meestal als beloning voor arbeid.

Wat vind je minder aan dat ene zinnetje?

'Hierdoor had de landheer controle over zijn land, maar bleven de pachters arm, omdat het geld van de opbrengsten hen niet bereikte.

Beter zo?

Ja, beter Zo zitten er misschien nog meer van die zinnen in, moet je zelfs nog even naar kijken.

[Von Bismarck]

Wat voor soort zinnen bedoel je precies? Kun je de gemeenschappelijke factor die je niet zo mooi vind beschrijven?

Lange zinnen zonder komma's

[Von Bismarck]

Grimm schreef op 09-06-2006 @ 15:07 :
Lange zinnen zonder komma's

Ah. Dan weet ik nu wat het euvel is. Dank