Destructivity of war, Engels, Lang, Commentaar plz? :D

Engels jah... beetje lang misschien maar goed, wou kijken of ik ook over een aparter onderwerp kon schrijven en ehmm......
hij's beetje lang geworden...
ben tijdje hiermee bezig geweest en ben best wel tevreden..
Commentaar word iig zeer op prijs gesteld...

geprobeerd om ABCB ADED schema te volgen (bestaat dit eigenlijk wel? ach jah boeit ook nie )
en slechts 6 woorden per regel.
m.u.v. de laatste 2 regels


-----------------------------------------------------------------------
Destructivity of War....

A commoner working on the field.
With beside him his beloved wife.
Her familiar golden hair swirling playfully,
she's all that matters in his life.
On the horizon appears a shield...
The bearer known in all the land.
A messenger from the "Almighty King",
reigning with his filthy unjustful hand.

What would he want this time?
Taxes, Grain, his lady another night?
And nothing he can do about it..
Damnit.. he hates that cocky knight,
that corrupted king's partner in crime.
And as the horseman comes nearby,
unnoticed little hairs start to rise..
His lady sounding a silent sigh..

Soon an unpleasant conversation had started;
Recruitment began in name of the king
He has to "Volunteer" for the army
And leave his life for the time being
While the feared knight slowly departed,
he kisses his wife a long goodbye.
Unknowing when he would be back.
Then both silently started to cry.

With his sleeve whiping tears away,
starting to pack, with trembling lips.
Comparing their past and their present,
a shining sun... a total eclipse...
A future battle...his judgement day
His lady broken, will she understand?
she's shattered, crying on the floor,
sqeeuzing life out of innocent sand.

Their last night for ever maybe.
Filled with the sparks of love,
New life unknowingly starting to brew,
within that lady he's proud of.
Sacred life, inhereted in this baby.
To always continue, Life will survive.
Lying there, waiting for the dawn.
A moment to treasure... to revive.

The grasp of fear becoming stronger,
Giving his lady one last glance,
an uncertain future is at hand.
Will it destroy this gothic romance?
The peasant wasn't there any longer,
he slowly became a motivated man.
Travelling by roads he didn't know,
gaining knowlegde, since his journey began.

Finally arriving at his journey's goal,
entering with fear in his heart.
He signs in....as was ordered...
His inner voice wants to depart,
But his mind is in control.
For his wife.....for her alone,
she's all that matters here today.
Thinking of her...a silent moan...

7 days of intense training followed
Learning how to save his life,
to fight and accurately take another's.
And all for his beloved wife.
Hating all the crap he swallowed,
fighting for this throne.....how ironic...
Do despicable thrones ever fight themselves?
These wars are wrong.... are demonic.

Finally the decisive day has arrived
Massively marching to the unknown border
Fighting against enemy's he never knew.
Standing ready, to follow every order.
Thinking back oncemore, Memory's being revived..
An unforgotten treasure waiting at home.
Anger burns furious deep inside again...
Despite thousands of people.....feeling alone..

Days passed,felt like a year
Survival of the fittest....Natures way
He survived, he was the fittest.
Finally allowed to go home today..
Scarred by Death, Anger and Fear.
The peasant no longer lives within...
Sensitivity crushed as time passed by.
Mistuned like an old used violin...

Arriving home.... Free again... Feeling relieved...
But as the days passed by,
both realized they'v enstranged from another.
Their well of love ran dry.
Nasty effect this war has achieved..
He wasn't her man any longer...
Rudeness... Coldness... Aggressiveness ....War changed him.
Love.... destroyed instead of becoming stronger.

And so he returned to battle...
Without love standing next to him.
Death catches up.... he died swiftly..
The course of war remained grim...
His kingdommates slaughtered like cheap cattle.
His wife payed the ultimate price..
Alone, with children as memory's.
She lost her beloved husband twice


The destructivity of war....
What are you willing to die for?

Ash'Gaion

[michaelmania]

hey Ash'Gaion.

beautifull as ever. love it.
t is inderdaad lang geworden. maar dat geeft niet hoor, I enjoy reading it.
keep up the good work,

with love,
goldendawn

thx meis

iemand nog iets toe te voegen?
commentaar?

Het was niet te lang, maar in veel stukken misschien ietwat te overdreven. Verder vond ik het echt goed, ik baalde er ook van dat mijn vader thuiskwam terwijl ik het las zodat mijn aandacht verdeeld moest worden ;-) Het ritme is zwaar okè en ookal loopt hij op weinig stukjes slecht, dat zijn slechts weinigen dus de rest loopt zwaar okè en het mooie van dit gedicht is dat het ook nog poetisch is naast het verhaal dat zich aan de inhoud verleend. Dat mis ik bij velen die een verhaal over willen brengen op de massa in een gedicht, dat het goed geconstrueerd is en lang over nagedacht (waar ik hierbij toch wel vanuit ga)

Misschien, dat als ik meerder stukken van je lees, heb je toch wel een fan aan me ;-)

overdrijven is ook een kunst he zeg ik altijd maar

Maar thx means a lot dude

en ja ben er zeker tijdje mee bezig geweest

anyone?
(sorry dattie nu geupped word maar ik wil weten wat nog beter kan/ goed is)

ach schijt eraan....
schijnbaar krijgen alleen de gedichies van "mijn leven sux" en dergelijke aandacht...

mzzls

[michaelmania]

Ash'Gaion schreef:
ach schijt eraan....
schijnbaar krijgen alleen de gedichies van "mijn leven sux" en dergelijke aandacht...

mzzls

klopt Ash,
ik denk dat je gelijk hebt, iedereen heeft tegenwoordig medelijden met zichzelf dus zijn hier alleen maar gedichten over, ik hoop dat er nog mensen zijn die ook nog een btje over andere bekommeren inplaats alleen zorgen te maken over hun eigen problemen (of mag ik dit nu weer niet zeggen). Ik bedoel hiermee te zeggen, leven is nou eenmaal zwaar ja, dus maak er wat van, lol maken kan absoluut geen kwaad hoor. En als je leven echt kut is, zorg er dan voor dat het goed komt, dat is je eigen taak en iedereen kan dat, je moet alleen even die eerste stap nemen.

bye bye

michaelmania schreef:


klopt Ash,
ik denk dat je gelijk hebt, iedereen heeft tegenwoordig medelijden met zichzelf dus zijn hier alleen maar gedichten over, ik hoop dat er nog mensen zijn die ook nog een btje over andere bekommeren inplaats alleen zorgen te maken over hun eigen problemen (of mag ik dit nu weer niet zeggen). Ik bedoel hiermee te zeggen, leven is nou eenmaal zwaar ja, dus maak er wat van, lol maken kan absoluut geen kwaad hoor. En als je leven echt kut is, zorg er dan voor dat het goed komt, dat is je eigen taak en iedereen kan dat, je moet alleen even die eerste stap nemen.

bye bye

Moraal Moraal Moraal...

nog even zo doorgaan en deze gaat naar psych, het gaat in topics op dit forum over POEZIE!!!

ja ok... maar dat hebbik nie geschreven maar het irriteert mij dat een gedicht als dit slechts 2 fatsoenlijke reply's krijgt terwijl die "standaard" gedichtjes (ow me leven sux en ow het is uit en ik mis je gedichies) gewoon ik weet niet hoeveel reply's

dat vind ik jammer want het enige commentaar wat ik hier heb is dat van ulf en lies.

UlfHeidin je zei dat het ergens slecht liep, waar?

[*fledermous*]

Ik lees liever dit gedicht heel vaak, dan dat ik andere 'medelijden opwekkende' gedichten lees. Het is alleen dat ik je niet duidelijk kan voorzien van commentaar waar je wat aan hebt, omdat ik van ritme en metrum e.d. weinig verstand heb. Zelf schrijf ik geen gedichten, ik lees ze alleen graag. Vandaar dat ik mensen weinig van commentaar voorzie. Wat ik wel kan zeggen is dat je vooral door moet gaan met schrijven. Ik vermaak me er wel mee : - )