[trophus]

Hallo,

Ik zal dit proberen zo bondig mogelijk uit te leggen, al vind ik het moeilijk om het in woorden uit te drukken.
Ik ben te zelfbewust, niet actief, maar redelijk passief.
Het is niet zo dat ik over straat loop en de hele tijd aan mezelf denk en "hoe kom ik over" etc. (al heb ik dat wel vaak) maar het is meer dat ik daar op een onderbewust niveau practisch continu mee bezig ben.

En ik ben het zat.
Het zit me in de weg op gebied van vriendschappen en relaties etc. Het is echt gigantisch vervelend. Ik keer erg snel in mezelf, al is dat voor de buitenwereld niet echt te zien. Misschien door een enkeling die erg goed op mijn gedrag let, verder niemand.

Ik heb er last van op straat, ik heb er last van op feestjes, ik heb er last van tijdens college's, ik heb er last van thuis, ik heb er last van bij andere mensen thuis, in winkels, in supermarkten, overal...
En het houd maar niet op....

Het lijkt zo simpel om te stoppen "denk dan gewoon ergens anders aan" of "Wees niet zo 'ijdel' " etc. zijn voorbeelden de eerste reacties die je hier vaak op zal horen. Maar zo makkelijk is het niet.
Welk advies ik ook opvolg, telkens dwalen mijn gedachten toch weer af, telkens komt mijn onderbewuste toch weer neer bij mezelf en hoe ik overkom.



Ik denk dat de bron ergens ligt bij mijn jeugd. Ik ben vroeger erg vaak "verraden" door "vrienden". Mensen die vriendelijk tegen me deden en mij destijds (ik was toch erg eenzaam/vreemd en 'anders') in de groep opnamen en vervolgens achter mijn rug om mij keihard in de rug staken.
Ik heb het vroeger (nu praten we over een paar jaar geleden) bijvoorbeeld meer dan eens meegemaakt dat ik bij een groep wegging en nog even naar de WC ging en conversaties hoorde waarin mensen hele HELE nare dingen over mij zaten te vertellen en mij hard aan het uitlachen waren.
Ook heb ik vaak meegemaakt dat ik werd buitengesloten van grote groepsactiviteiten van/met klasgenoten e.d.
Ik zat destijds in een erg depressieve periode dus dat was daar dan nog een katalysator voor.
Nu geef ik toe dat ik destijds niet echt normaal was, maar deze ervaringen steken nog wel, zelfs nu ik helemaal veranderd ben.

En ik WEET rationeel ook wel dat ik me niet moet aanstellen. Maar het voelt gewoon nog erg vervelend soms en ik word erg ERG moe van mijn onderbewuste dat me in de weg zit.


Heeft iemand hier ervaringen mee? tips? manieren waarmee ik het kan laten stoppen of in ieder geval ernstig minderen?
b.v.d.

[Daboman]

Het klinkt alsof je gewoon introvert bent eigenlijk. Het is de vraag of dat echt een probleem is natuurlijk. Ik ben ook best introvert. Dat in de rug steken heb ik ook meegemaakt. Het is natuurlijk ook maar net hoe je ermee om gaat. Het is gebeurd, maar je kunt natuurlijk beter focusen op de positieve dingen. Ik ken je een beetje, ik weiger te geloven dat je geen positieve dingen in je leven hebt.

Je geeft zelf al aan dat het voor de buitenwereld niet te zien is. Op wat voor manier geeft het dan een probleem?

Mijn advies? Vraag gewoon eens wat andere mensen bezighoudt. Niet alleen ben je dan niet met jezelf bezig, maar de meeste mensen waarderen het wel als je in ze geïnteresseerd bent. En wat het nog eens extra leuk maakt, soms leer je er wat van en soms krijg je er een compleet nieuwe hobby door.

[MartinV]

Yup, ik heb er ervaring mee.
Ik denk zelfs dat bijna iedereen hier wel in een bepaalde mate last van heeft.

Mijn vraag is eerst hoe je dan denkt dat je zelf overkomt. Denk je dat je niet goed overkomt? Of valt dat wel mee?

Daboman schreef:

Je geeft zelf al aan dat het voor de buitenwereld niet te zien is. Op wat voor manier geeft het dan een probleem?

Het gaat er natuurlijk niet om wat de buitenwereld ziet, dat zou dus juist niet uit moeten maken. Het gaat erom wat TS voelt, en als het voor hem als een probleem voelt, dan is er dus sprake van een probleem.


In ieder geval heeft zoiets tijd nodig. En ja in andere topics kwam ook al ter sprake dat je gewoon tevreden moet zijn met wie je bent etc, maar als je gedachten telkens daarmee bezig zijn is het misschien toch prettiger daar wat vanaf te komen.
Ik heb het ook in bepaalde situaties, vooral op het werk, dan vind ik dat ik iets moet zeggen tegen een collega, maar dan kan ik niets verzinnen en dan komt er alleen stront uit, en ook op zo'n manier van, ik heb niets leuks te vertellen.

Ik denk dat je mensen meer als je gelijke moet zien, zij willen ook goed overkomen bij jou.
Bedenk eens, wat denk jij van mensen in de rij bij de supermarkt? Vind jij het raar als iemand 2 kokosnoten, 3 blikken bruine bonen, 8 pakken toiletpapier en 1 dropveter afrekent? Misschien kijk je er even verbaasd naar, maar het interesseert je verder niet wat mensen kopen. En het interesseert je ook niet hoe ze erbij lopen, of wat de vakkenvuller aan het vullen is.
Dus die mensen hebben ook totaal geen oog voor jou, al klinkt het misschien hard, maar zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar. Iedereen is onderdeel van de massa. Niemand is speciaal, dus jij ook niet.
En dat is met alles zo. Op straat, in de trein, zelfs op de wallen interesseert het men niet wat je daar doet. Dat weten ze toch wel.

Bij bekenden is het misschien een ander verhaal, hen interesseert het wel wat, maar dat is juist een positief punt, ze accepteren je.

Dat van je verleden is wat moeilijker, zelf was ik wel een beetje een buitenbeentje op de lagere school, maar ik ben niet in de steek gelaten. Als je denkt dat dat echt een diepgeworteld probleem is dan moet je daar denk ik over praten met mensen, maar verder zou ik het niet weten.

Tips: idd wat daboman zegt, en je kan proberen dingen te doen die je normaal nooit doet. Ga bijvoorbeeld eens alleen bij de mcdonalds eten, en heb schijt aan alle mensen die daar zijn. Ga gewoon uitgebreid zitten met een krantje en f*ck the rest... Of niet, maar je kan je wel voorstellen hoe je daar zou zitten.

Typen is leuk
Wat zouden mensen eigenlijk denken van mensen die lange posts antwoorden en denken dat ze via internet een psychologisch probleem kunnen oplossen?
Dat denk ik niet, maar hopelijk zet ik je de goede richting op, om zelf dat soort dingen op een rijtje te zetten, en dan te bedenken wat jij eigenlijk wil.

later mate

[gewoonmax]

je nog bewuster worden lijkt me de enige mogelijkheid. Mediteren met aandacht in jezelf en zo onbewuste zaken die nog niet helemaal zijn opgeklaard verwerken. Verder is het misschien een idee om wat te werken aan zelf-manifestatie. Je bent wat je denkt. Je kunt dus je onderbewuste bombarderen met een positieve instelling. Probeer negatieve gedachtes zwart wit, klein, onhelder en als foto te zien en positieve dingen levendig, in kleur en als film. En zoek eens wat op over self-manifestation, op youtube bijv. Simpel gezegd zeg je dingen tegen jezelf met gevoel en kracht waardoor je onderbewuste het waar maakt. Hoop dat je er wat aan hebt. Weet zelf heel goed wat je bedoelt, heb er zelf ook nog problemen mee, maar dit helpt wel

[Trimm Trabb]

Trophus, ik snap precies wat je bedoelt.
Ook ik was op school nogal een weirdo, heel erg onzeker en een tijd ook depressief. En ook ik ben een aantal keer flink genaaid door mensen die ik zag als vrienden.
Nu ben ik wel iets zekerder van mezelf en ben ik wat extroverter geworden, maar nog steeds heb ik vaak dat ik denk dat mensen me aanstaren omdat ik er lomp uitzie ofzo. Of dat m'n vrienden me stiekem maar een lompe doos vinden, maar het niet in m'n gezicht durven te zeggen. Dat ze met me omgaan uit medelijden ofzo.
Aan het eind van de dag denk ik ook vaak over wat ik heb gezegd en kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan omdat ik in een bepaalde situatie niet leuker/grappiger/gevatter/whatever was. Daar kan ik mezelf echt helemaal gek mee maken.
Meestal probeer ik gewoon een goed moment te herinneren, dat mensen lief voor me waren ofzo, en dan voel ik me wel iets beter. Want 'als ... en ... me ok vinden ben ik mss zo slecht nog niet'.
Helaas werkt 't niet altijd, want ik kan me ook in een groep vrienden nog heel erg buitengesloten voelen. meh.

[MartinV]

Trimm Trabb schreef:

Ook ik was op school nogal een weirdo

Aan het eind van de dag denk ik ook vaak over wat ik heb gezegd en kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan omdat ik in een bepaalde situatie niet leuker/grappiger/gevatter/whatever was. Daar kan ik mezelf echt helemaal gek mee maken.

Haha je zal dat eerste wel niet zo bedoelen, maar t klinkt wel raar, uit ts zen verhaal volgt namelijk niet dat hij een weirdo is. Dat hoeft ook helemaal niet.

Dat 2e is zo herkenbaar. Vanavond nog, niet perse door iets zeggen, maar iets doen in dit geval:
Een volwassen persoon geeft mij een biertje, het was een kennis van een vriend van mij waarmee ik naar een optreden was kijken van de stiefvader van die vriend. Tien minuten later ofzo zie ik opeens een (veel groter) glas voor me neus aangereikt worden, ik zie pas op t laatste moment dat het dezelfde persoon is, en ik had men biertje nog niet eens op. De enige gedachte die door me heen schoot was, sjonge, die is in een gulle bui, maar nee het was natuurlijk om te proosten. Maar als reactie pak ik t aan, zo stom.
Natuurlijk deed ik alsof het een grapje was, maarja of dat echt geloofwaardig was... niet dat me het heel erg boeit aangezien ik die man helemaal niet ken, maar ik zag wel dat ie t raar vond. Aan de andere kant, als je 10 minuten later een dubbel zo groot glas voor jezelf besteld en dan nog es gaat proosten is ook raar maar goed. Neemt niet weg dat t buitengewoon aardig was dat ie uberhaupt een biertje gaf.

Eigenlijk kan ik er ook wel om lachen, en dat is ook wat ik ermee wil zeggen, je moet je dingen niet zo aantrekken. Ik kom er bijvoorbeeld ook nu achter dat ik een herkansing gehaald heb, dus wat boeit de rest nog?

O en mensen gaan echt niet met je uit uit medelijden, ze doen het om een leuke tijd te hebben.

[Droyd]

-

[Trimm Trabb]

MartinV schreef:

Haha je zal dat eerste wel niet zo bedoelen, maar t klinkt wel raar, uit ts zen verhaal volgt namelijk niet dat hij een weirdo is. Dat hoeft ook helemaal niet.

Ik bedoelde eigenlijk meer een buitenbeentje, maar als je niet bij de 'populaire' groep hoort word je vaak als raar gezien. Vandaar 'weirdo'.

En ik weet ook eigenlijk wel dat mensen om goede redenen met me uitgaan, maar toch bekruipt dat gevoel me soms. Daarom vraag ik ook niet vaak mensen mee om ergens heen te gaan, omdat ik het idee heb dat ze wrs toch niet met mij willen. Gewoon onzekerheid door die ***schooltijd.

Ik vraag me af of zelfbewust de juiste term is, dat betekent namelijk zelfverzekerd (of veel kennis van jezelf hebben) en het lijkt me dat jij juist het tegenovergestelde bedoeld.

De manier om er mee om te gaan weet ik niet, het is wel iets wat vaak met de jaren komt. En steeds ondanks je gevoel rationeel naar dingen proberen te blijven kijken kan ook helpen (het zal het iig niet erger maken). En soms kan het helpen om dan maar geen vrienden te maken, en het bij kennissen te houden (die soms toch vrienden blijken te worden), maar dat moet je wel willen.

[le_mug]

Met een jonko poffen kom je al een heel eind, vriend

Ik heb dit ook echt moeten leren door middel van cognitieve gedragstherapie, en nog betrap ik me heel vaak op 't feit dat ik veel te veel aan het opletten ben op mezelf; onbewust, ik doe het gewoon.
Mijn manier om het af te leren; afleiden, afleiden, afleiden. Als je jezelf betrapt; kijken dan om je heen en benoem alles wat je ziet. Richt je heel bewust tot personen, let heel bewust op het 'hier en nu'. Heel lastig, kost veel energie, maar hoe vaker je het doet, hoe makkelijker; op een gegeven moment betrap je je er op dat je níet met jezelf bezig bent, maar onbewust met je omgeving.

Ik moet mezelf nu nog steeds bij de les houden af en toe, maar het gaat al stukken beter.

Yo Trophus, ik herken wel wat je schrijft hoor. Alleen zit ik in een andere situatie.
Je voelt je niet zo goed in je vel dat is duidelijk.

Ik zal dit proberen zo bondig mogelijk uit te leggen, al vind ik het moeilijk om het in woorden uit te drukken.
Ik ben te zelfbewust, niet actief, maar redelijk passief.
Het is niet zo dat ik over straat loop en de hele tijd aan mezelf denk en "hoe kom ik over" etc. (al heb ik dat wel vaak) maar het is meer dat ik daar op een onderbewust niveau practisch continu mee bezig ben.

Ontken je het nou voor jezelf dat je je daar op richt? Als je veel let op hoe je over komt, heeft dat niet iets te maken met zelfacceptatie?
Ik heb een hele tijd in angst geleeft en was ook de hele tijd bezig hoe ik over kom bij mensen, hoe ik me moet gedragen, meestal pakte dat alleen maar uit dat ik uiteindelijk werd uitgelachen. Achteraf denk ik"Fuck hun allemaal en intresseer ik me daar niet zo in". Nu ga ik binnenkort weer werken en hoop dat ik dat standpunt vol hou.

En ik ben het zat.
Het zit me in de weg op gebied van vriendschappen en relaties etc. Het is echt gigantisch vervelend. Ik keer erg snel in mezelf, al is dat voor de buitenwereld niet echt te zien. Misschien door een enkeling die erg goed op mijn gedrag let, verder niemand.

Dus? Je draagt een masker bedoel je? Doen er wel meer. Ik zou ook niet snel zeggen dat ik me niet zo goed voel, omdat ik mensen die dat steeds zeggen irritant vind. Vroeger deed ik het wel, maar goed dat was vroeger en van fouten moet je leren. Nu mag jij natuurlijk daarin doen wat je wil, maar ik zelf ben daar voorzichtig in.
Zat met vrienden een relaties? Ik had het met sommige vrienden ook echt gehad en dat had ook te maken dat zij een andere levenvisie dan mij hadden.(o.a lekker arrogant veel geld verdienen en dure troep kopen en denken om je reputatie en de rest afkraken om jezelf beter te voelen).
Relaties zijn nooit de makkelijkste dingen en daarbij moet je gewoon geluk hebben. Sommige vinden dat geluk snel, sommige laat en sommige niet. Dat ligt aan jezelf, maar zorg maar eerst dat je wat beter in je vel zit.

Ik heb er last van op straat, ik heb er last van op feestjes, ik heb er last van tijdens college's, ik heb er last van thuis, ik heb er last van bij andere mensen thuis, in winkels, in supermarkten, overal...
En het houd maar niet op....

Hoe je overkomt? Als het een obsessie wordt raad ik je aan hiermee naar de huisarts te gaan om je door te verwijzen naar een psychiater. Ik slik zelf medicatie voor angst/depressie en herken beide wel in je. Dat overkomen op ander herken ik wel.

Het lijkt zo simpel om te stoppen "denk dan gewoon ergens anders aan" of "Wees niet zo 'ijdel' " etc. zijn voorbeelden de eerste reacties die je hier vaak op zal horen. Maar zo makkelijk is het niet.
Welk advies ik ook opvolg, telkens dwalen mijn gedachten toch weer af, telkens komt mijn onderbewuste toch weer neer bij mezelf en hoe ik overkom.

Dat werkt inderdaad niet, dat werkt zelf anti. Dat soort adviezen zijn goed bedoelt maar door dat soort adviezen ga je jezelf alleen maar slechter voelen.

Ik denk dat de bron ergens ligt bij mijn jeugd. Ik ben vroeger erg vaak "verraden" door "vrienden". Mensen die vriendelijk tegen me deden en mij destijds (ik was toch erg eenzaam/vreemd en 'anders') in de groep opnamen en vervolgens achter mijn rug om mij keihard in de rug staken.
Ik heb het vroeger (nu praten we over een paar jaar geleden) bijvoorbeeld meer dan eens meegemaakt dat ik bij een groep wegging en nog even naar de WC ging en conversaties hoorde waarin mensen hele HELE nare dingen over mij zaten te vertellen en mij hard aan het uitlachen waren.
Ook heb ik vaak meegemaakt dat ik werd buitengesloten van grote groepsactiviteiten van/met klasgenoten e.d.
Ik zat destijds in een erg depressieve periode dus dat was daar dan nog een katalysator voor.
Nu geef ik toe dat ik destijds niet echt normaal was, maar deze ervaringen steken nog wel, zelfs nu ik helemaal veranderd ben.

O dat herken ik ook wel, manupulatie is de normaalste zaak op de middelbare/basisschool. Ik was ook wel apart als kind zijnde maar dat had allemaal zijn redenen.
Kom op man je was een kind die doen wel eens anders of raar.
dat komt omdat ze niet weten hoe ze moeten reageren. Als ik terug kijk naar hoe het ging in mijn jeugd, waren dat gewoon allemaal angstige kontenlikker om zelf in die situatie te komen, en als men steeds iets negatiefs over iemand zegt gaat die persoon aan zichzelf twijfelen.
Ik wilde niet meedoen om me te bewijzen maar en dat pakte anders uit dan ik had verwacht, diegene die ik te grazen moest nemen wat ik niet deed keerde zich tegen mij uit angst voor de rest. En toen had ik iedereen tegen me. Zo makkelijk gaat het hoor. Jammer dat hierdoor mijn motivatie en zelfvertrouwen de jaren daarna altijd laag zijn geweest waardoor ik slechts een middelbare school diplomma heb. Maar ach, het loopt niet altijd zoals je wilt.
Backsteppers kom je helaas overal tegen, maar later in je leven leer je daarvan. Niet iedereen is lief.

wijzig

En ik WEET rationeel ook wel dat ik me niet moet aanstellen. Maar het voelt gewoon nog erg vervelend soms en ik word erg ERG moe van mijn onderbewuste dat me in de weg zit.

Ja ik ken het, terwijl in afrika mensen dood gaan aan honger en in El Salvador mensen geen andere keus hebben een gang te joinen, voelen wij hier in het verwende nederland ons ook naar.

Heeft iemand hier ervaringen mee? tips? manieren waarmee ik het kan laten stoppen of in ieder geval ernstig minderen?
b.v.d.

Ik kan zeggen: "Ga naar de sportschool mensen voelen zich goed door te gaan sporten, sporten maakt een stofje aan waardoor je je beter gaat voelen".
De enige die jou kan helpen dat ben jij eigenlijk, je kan iemand vragen die met je meedenkt of hier mensen vragen die met jou meedenken. Maar hoe gemotiveerd ben jij om er voor te gaan?

[strontkind]

je verhaal komt me best bekend voor. op wat voor manier zit het je in de weg, dat introverte?

[trophus]

Daboman schreef:

Het klinkt alsof je gewoon introvert bent eigenlijk. (...) Dat in de rug steken heb ik ook meegemaakt. Het is natuurlijk ook maar net hoe je ermee om gaat. Het is gebeurd, maar je kunt natuurlijk beter focusen op de positieve dingen. (...)

Je geeft zelf al aan dat het voor de buitenwereld niet te zien is. Op wat voor manier geeft het dan een probleem?

Mijn advies? Vraag gewoon eens wat andere mensen bezighoudt. Niet alleen ben je dan niet met jezelf bezig, maar de meeste mensen waarderen het wel als je in ze geïnteresseerd bent. En wat het nog eens extra leuk maakt, soms leer je er wat van en soms krijg je er een compleet nieuwe hobby door.

Mja, ik zeg ook niet dat dat hele in de rug steken mijn leven beheerst ofzo, maar onderhuids en vaak onbewust speelt het wel mee in mijn handelen.

Het geeft een probleem omdat het mij beperkt in mijn mogelijkheden.

Dat doe ik ook wel Maar het helpt niet altijd. Het zit erg onderbewust en erg onder mijn huid.

MartinV schreef:

(...)
Mijn vraag is eerst hoe je dan denkt dat je zelf overkomt. Denk je dat je niet goed overkomt? Of valt dat wel mee?

(...)

Ik denk dat je mensen meer als je gelijke moet zien, zij willen ook goed overkomen bij jou.
(...)
Dus die mensen hebben ook totaal geen oog voor jou, al klinkt het misschien hard, maar zo zit de wereld tegenwoordig in elkaar. Iedereen is onderdeel van de massa. Niemand is speciaal, dus jij ook niet.

(...)

Tips: idd wat daboman zegt, en je kan proberen dingen te doen die je normaal nooit doet. Ga bijvoorbeeld eens alleen bij de mcdonalds eten, en heb schijt aan alle mensen die daar zijn. Ga gewoon uitgebreid zitten met een krantje en f*ck the rest... Of niet, maar je kan je wel voorstellen hoe je daar zou zitten.
(...)

Ik denk niet dat ik op een bepaalde manier overkom, ik weet het niet, en daarom begin ik te twijfelen aan hoe ik overkom. Ik was vroeger een beetje een rare vogel (misschien nog steeds wel) en wat anderen denken kan/kon me eigenlijk rationeel niet bijzonder veel schelen. Maar er is gewoon het feit dat wat je doet en wat je uitstraalt beinvloed hoe mensen je behandelen en indelen in hun leven. En ik hoop dat ik verder niet hoef uit te leggen dat het prettig is om leuk behandeld te worden door mensen.

Daar heb je twee hele goeie punten, maar ondanks dat ik dit rationeel in mijn achterhoofd kan houden, haalt het nog niet weg dat mijn onderbewuste door blijft gaan.

Oh die dingen doe ik wel hoor wat dat betreft handel ik op vele vlakken op zich ook wel naar het hele "fuck wat iedereen van me denkt" principe. Het voelt alleen niet zo.
Er zijn uitzonderingen zoals soms binnen een groep onbekende mensen of bij het benaderen/in de omgang met een potentieel interresant meisje waarin ik gewoon erg verlegen word en waarin de zelfbewustheid zo sterk word dat ik gewoon dichtklap en mezelf achteraf voor mn hoofd sla.

gewoonmax schreef:

je nog bewuster worden lijkt me de enige mogelijkheid. Mediteren met aandacht in jezelf en zo onbewuste zaken die nog niet helemaal zijn opgeklaard verwerken. Verder is het misschien een idee om wat te werken aan zelf-manifestatie. Je bent wat je denkt. Je kunt dus je onderbewuste bombarderen met een positieve instelling. Probeer negatieve gedachtes zwart wit, klein, onhelder en als foto te zien en positieve dingen levendig, in kleur en als film. En zoek eens wat op over self-manifestation, op youtube bijv. Simpel gezegd zeg je dingen tegen jezelf met gevoel en kracht waardoor je onderbewuste het waar maakt. Hoop dat je er wat aan hebt. Weet zelf heel goed wat je bedoelt, heb er zelf ook nog problemen mee, maar dit helpt wel

Meditatie ter ontspanning, ja, wel gedaan en doe t nog steeds, doe tevens aan yoga, het helpt wel een beetje maar het kan gewoon niet altijd.

Zelf-Manifestatie, wat ik hiervan op youtube heb gevonden is de reinste bullshit "Ik wilde heel graag mijn ring terugvinden dus ik dacht heel hard aan mijn ring en toen vond ik hem" "Ik wilde heel graag die en die gitaar dus ik dacht aan een gitaar en toen belde iemand me die die gitaar te koop had aangeboden".
Misschien gebeurt dit bij toeval eens in de duizend keer en als je er heilig in gelooft lijkt elke v/d 1 in de duizend keer een mirakel, maar dan kan je ook 2000 staatsloten kopen, bij toeval twee keer een groot bedrag winnen en zeggen, "ja als je maar genoeg loten koopt win je vanzelf je geld terug, mij gebeurde het ook".
Ik dacht bij het woord zelf-manifestatie eerst aan iets anders, maar als je een goed voorbeeld hebt van een rationeel onderbouwde variant zie ik het graag.

En ja ik heb The Secret ook gelezen en helaas richt het zich voor het grootste deel op materiele zaken, en daar ligt mijn probleem niet.

Trimm Trabb schreef:

(...)
Nu ben ik wel iets zekerder van mezelf en ben ik wat extroverter geworden, maar nog steeds heb ik vaak dat ik denk dat mensen me aanstaren omdat ik er lomp uitzie ofzo. Of dat m'n vrienden me stiekem maar een lompe doos vinden, maar het niet in m'n gezicht durven te zeggen. Dat ze met me omgaan uit medelijden ofzo.
Aan het eind van de dag denk ik ook vaak over wat ik heb gezegd en kan ik mezelf wel voor m'n kop slaan omdat ik in een bepaalde situatie niet leuker/grappiger/gevatter/whatever was. Daar kan ik mezelf echt helemaal gek mee maken.
Meestal probeer ik gewoon een goed moment te herinneren, dat mensen lief voor me waren ofzo, en dan voel ik me wel iets beter. Want 'als ... en ... me ok vinden ben ik mss zo slecht nog niet'.
Helaas werkt 't niet altijd, want ik kan me ook in een groep vrienden nog heel erg buitengesloten voelen. meh.

Ja klopt, daar heb ik soms ook last van. Maar niet zo heel erg concreet, bij mij blijft het meer bij wazige slechte gevoelens over de dag.
Bedankt voor de tip, zal het eens proberen al denk ik heel eerlijk gezegd dat ik het vrij snel toch weer vergeet

MartinV schreef:

Haha je zal dat eerste wel niet zo bedoelen, maar t klinkt wel raar, uit ts zen verhaal volgt namelijk niet dat hij een weirdo is. Dat hoeft ook helemaal niet.
(...)
Eigenlijk kan ik er ook wel om lachen, en dat is ook wat ik ermee wil zeggen, je moet je dingen niet zo aantrekken. Ik kom er bijvoorbeeld ook nu achter dat ik een herkansing gehaald heb, dus wat boeit de rest nog?

O en mensen gaan echt niet met je uit uit medelijden, ze doen het om een leuke tijd te hebben.

Mjah extern ben ik ook niet een weirdo volgens mij, ik denk niet dat ik in eerste instatie vreemd overkom (kan t mis hebben, dat weet ik niet) maar mijn brein werkt een beetje raar en soms kan ik heel ver doorgaan en doordenken over onderwerpen waar mensen afhaken omdat ze me niet meer volgen, wat dat betreft kan ik wel een weirdo zijn denk ik...

Ja dat weet ik wel maar het gevoel zegt soms iets anders

Droyd schreef:

-

-?

Trimm Trabb schreef:

(...)
En ik weet ook eigenlijk wel dat mensen om goede redenen met me uitgaan, maar toch bekruipt dat gevoel me soms. Daarom vraag ik ook niet vaak mensen mee om ergens heen te gaan, omdat ik het idee heb dat ze wrs toch niet met mij willen. Gewoon onzekerheid door die ***schooltijd.

hmm, dat had ik vroeger wel maar tegenwoordig niet meer, mede omdat ik tegenwoordig vooral bij mn oude vriendengroep vaak het voortouw neem en dus niet het gevoel heb dat ik daar waardeloos ben oid

Leonoor schreef:

Ik vraag me af of zelfbewust de juiste term is, dat betekent namelijk zelfverzekerd (of veel kennis van jezelf hebben) en het lijkt me dat jij juist het tegenovergestelde bedoeld.

De manier om er mee om te gaan weet ik niet, het is wel iets wat vaak met de jaren komt. En steeds ondanks je gevoel rationeel naar dingen proberen te blijven kijken kan ook helpen (het zal het iig niet erger maken). En soms kan het helpen om dan maar geen vrienden te maken, en het bij kennissen te houden (die soms toch vrienden blijken te worden), maar dat moet je wel willen.

Met zelfbewust doelde ik een beetje op bewust van mezelf, van mijn bestaan, van het feit dat ik er ben en op het moment een soort indruk aan het achterlaten ben op iedereen in mijn omgeving.
Ik ben best zelfverzekerd, ik bedoel, ik weet dat ik goed bezig ben met mijn opleiding, een aantrekkelijke en veelzijdige jongeman ben, goed bezig ben op sportief gebied etc. Ik weet dat het goed zit met mij en mijn toekomst. Er is ook niet een reden dat ik "bang ben dat mensen mij niets vinden" ofzo, dat zal me een worst wezen, hun verlies. Ik weet niet wat voor indruk ik achterlaat op t forum met mijn beginpost maar mijn probleem zit hem er niet in dat ik mezelf minderwaardig vind of iets dergelijks. Mijn probleem zit hem in het feit dat ik 100% v/d tijd in zekere mate gek word van het feit dat ik mijzelf ervan bewust blijf dat ik een indruk aan het achterlaten ben op mijn omgeving en het feit dat ik niet weet wat voor indruk dat is.

Misschien ben ik wel gewoon een control freak die er niet tegen kan dat ie niet alle touwtjes van zijn leven in zijn handen kan hebben omdat het stomweg onmogelijk is, Maar ik wil weten hoe ik er vanaf kom want er zijn sociale situaties waar dit mij erg in de weg zit.

le_mug schreef:

Met een jonko poffen kom je al een heel eind, vriend

Met jonko's poffen kwam ik een heel eind in de verkeerde richting sinds ik ermee ben gekapt gaat t al een heel stuk beter.
Maar ik geef toe dat cannabis me door een lastige periode heen heeft gesleept vroeger.

Andijvie schreef:

Ik heb dit ook echt moeten leren door middel van cognitieve gedragstherapie, en nog betrap ik me heel vaak op 't feit dat ik veel te veel aan het opletten ben op mezelf; onbewust, ik doe het gewoon.
Mijn manier om het af te leren; afleiden, afleiden, afleiden. Als je jezelf betrapt; kijken dan om je heen en benoem alles wat je ziet. Richt je heel bewust tot personen, let heel bewust op het 'hier en nu'. Heel lastig, kost veel energie, maar hoe vaker je het doet, hoe makkelijker; op een gegeven moment betrap je je er op dat je níet met jezelf bezig bent, maar onbewust met je omgeving.

Ik moet mezelf nu nog steeds bij de les houden af en toe, maar het gaat al stukken beter.

Het klinkt wel effectief, maar hoe leer je jezelf dit aan? Ik denk dat ik het telkens ga vergeten en weer terugval in oud gedrag.
Zijn er methodes om dat te voorkomen?

KingelDingel schreef:

(...)
Je voelt je niet zo goed in je vel dat is duidelijk.

Ontken je het nou voor jezelf dat je je daar op richt? Als je veel let op hoe je over komt, heeft dat niet iets te maken met zelfacceptatie?
(...)
Dus? Je draagt een masker bedoel je?
(...)
Relaties zijn nooit de makkelijkste dingen en daarbij moet je gewoon geluk hebben. Sommige vinden dat geluk snel, sommige laat en sommige niet. Dat ligt aan jezelf, maar zorg maar eerst dat je wat beter in je vel zit.
Hoe je overkomt? Als het een obsessie wordt raad ik je aan hiermee naar de huisarts te gaan om je door te verwijzen naar een psychiater. Ik slik zelf medicatie voor angst/depressie en herken beide wel in je. Dat overkomen op ander herken ik wel.
(...)
Backsteppers kom je helaas overal tegen, maar later in je leven leer je daarvan. Niet iedereen is lief.

Ik zit prima in mn vel hoor ik zit alleen mezelf een beetje in de weg.

Ik draag alleen een masker/persona binnen bepaalde groepen mensen waar ik alleen oppervlakkig contact mee hoef. Ik heb het nooit zo op het opzetten van een persona als je jezelf niet kan geven zal niemand je als jezelf kunnen accepteren.

Ik zit echt pri-ma in mn vel, heb 12 jaar depressie gehad en ben dr uit zit nu op de weg naar meer geluk, bijna alles gaat de goeie kant op, daar zit het probleem niet.

Niemand is lief we zijn de mens, alleen primitieve wezen met twee doelen: Overleven & voortplanten
Het "vechten" & "eten" zorgt voor ons overleven
Het hele "versierspel" hebben wij verbonden aan het voortplanten, maar dit spel, voornamelijk gebaseerd op de lusten van de man en de gevoelens van de vrouw, word al door vele mensen bewust beinvloed en gemanipuleerd. Alsmede is een introverte en zelfbewuste houding is niet bepaald wenselijk.

KingelDingel schreef:

Ja ik ken het, terwijl in afrika mensen dood gaan aan honger en in El Salvador mensen geen andere keus hebben een gang te joinen, voelen wij hier in het verwende nederland ons ook naar.

dit vind ik een beetje nutteloos argument
Dan kun je ook tegen een verkracht meisje in een Afrikaans dorp zeggen "ja maar je word ten minste niet verkracht EN vermoord zoals in dat dorp, leer relativeren". Dat maakt haar situatie niet 'minder erg' ofzo....

KingelDingel schreef:

Ik kan zeggen: "Ga naar de sportschool mensen voelen zich goed door te gaan sporten, sporten maakt een stofje aan waardoor je je beter gaat voelen".
De enige die jou kan helpen dat ben jij eigenlijk, je kan iemand vragen die met je meedenkt of hier mensen vragen die met jou meedenken. Maar hoe gemotiveerd ben jij om er voor te gaan?

Ik ga naar de sportschool en doe aan fitness (al bijna een jaar nu, daarvoor 2 en n half jaar niet maar daarvoor weer 11 jaar vechtsport dus ben goed zat bezig in die hoek)
Ik ben tevreden met mezelf en zelfverzekerd
Daar ligt mijn probleem niet

strontkind schreef:

je verhaal komt me best bekend voor. op wat voor manier zit het je in de weg, dat introverte?

Het zit me in de weg omdat het er op de meest irritante momenten voor zorgt dat ik dichtklap, en omdat het me daardoor in de weg gaat zitten op bijvoorbeeld dates en bij nieuwe vrienden.

[MartinV]

Mooie analyse.

Ik zal aan de hand van je eigen antwoorden zeggen wat ik er van denk:

trophus schreef:

-Mja, ik zeg ook niet dat dat hele in de rug steken mijn leven beheerst ofzo, maar onderhuids en vaak onbewust speelt het wel mee in mijn handelen.

-Ik was vroeger een beetje een rare vogel (misschien nog steeds wel) en wat anderen denken kan/kon me eigenlijk rationeel niet bijzonder veel schelen.

-Dat doe ik ook wel Maar het helpt niet altijd. Het zit erg onderbewust en erg onder mijn huid.

-Daar heb je twee hele goeie punten, maar ondanks dat ik dit rationeel in mijn achterhoofd kan houden, haalt het nog niet weg dat mijn onderbewuste door blijft gaan.

-Ja dat weet ik wel maar het gevoel zegt soms iets anders

Hier zeg je 5x hetzelfde op een andere manier. Je weet heel goed dat anderen gelijk zijn, en ook niet weten hoe ze overkomen. Maar dit kun je alleen in je achterhoofd houden, en als het er op aan komt kun je het niet toepassen.

trophus schreef:

-Ik denk niet dat ik op een bepaalde manier overkom, ik weet het niet, en daarom begin ik te twijfelen aan hoe ik overkom.

-Ik ben best zelfverzekerd

Hier zeg je 2 tegenovergestelde dingen. Dat eerste is een kenmerk van onzekerheid. Je weet niet hoe je overkomt, je twijfelt eraan. Misschien probeer je met alle macht om maar niet verkeerd over te komen. Op die manier kom je eerder onzeker over, al hoeft dat natuurlijk niet altijd zo te zijn.
Misschien ben je voor jezelf wel zelfverzekerd, maar tegenover anderen toch een beetje onzeker.

trophus schreef:

- Mjah extern ben ik ook niet een weirdo volgens mij, ik denk niet dat ik in eerste instantie vreemd overkom (kan t mis hebben, dat weet ik niet)

Ach, dat is allemaal gebonden aan meningen. Je kunt niet zeggen, die is een weirdo, die niet. Dit heeft in principe niets met het overkomen op mensen te maken.

trophus schreef:

- Maar er is gewoon het feit dat wat je doet en wat je uitstraalt beïnvloed hoe mensen je behandelen en indelen in hun leven. En ik hoop dat ik verder niet hoef uit te leggen dat het prettig is om leuk behandeld te worden door mensen.

Dit wel, alleen verdraai je hier de zaak. Je zegt namelijk dat de manier waarop mensen jou behandelen afhankelijk is van de manier waarop jij overkomt. Dat is dus de gedachte die je uit je hoofd moet krijgen, wat je rationeel gezien natuurlijk wel weet. Het enige wat je volgens de beroemde uitspraak moet doen, is mensen behandelen zoals je wil dat ze jou behandelen, en niet proberen over te komen zoals je denkt dat zij jou graag zien. (Wat in sommige gevallen op hetzelfde neer kan komen, maar in veel gevallen ook niet) Behandelen en overkomen zijn 2 totaal verschillende dingen.
Wat eigenlijk betekent dat je het volgende masker af zou moeten zetten:

trophus schreef:

-Ik draag alleen een masker/persona binnen bepaalde groepen mensen waar ik alleen oppervlakkig contact mee hoef.

Je weet namelijk nooit of er misschien wel een beter contact in zit, of dat je via deze mensen bij betere contacten terecht komt. Maar bovendien: als je bij deze mensen jezelf niet bent, hoe denk je dan bij mensen waar je wel meer contact mee wil jezelf te kunnen zijn?

trophus schreef:

Misschien ben ik wel gewoon een control freak die er niet tegen kan dat ie niet alle touwtjes van zijn leven in zijn handen kan hebben omdat het stomweg onmogelijk is(…)

Nee, dat ben je duidelijk niet.

trophus schreef:

-Het geeft een probleem omdat het mij beperkt in mijn mogelijkheden.

- Mijn probleem zit hem in het feit dat ik 100% v/d tijd in zekere mate gek word van het feit dat ik mijzelf ervan bewust blijf dat ik een indruk aan het achterlaten ben op mijn omgeving en het feit dat ik niet weet wat voor indruk dat is.

- … ik wil weten hoe ik er vanaf kom want er zijn sociale situaties waar dit mij erg in de weg zit.

- ik zit alleen mezelf een beetje in de weg.

- Het zit me in de weg omdat het er op de meest irritante momenten voor zorgt dat ik dichtklap, en omdat het me daardoor in de weg gaat zitten op bijvoorbeeld dates en bij nieuwe vrienden.

Het is dus een probleem voor jou in de zin dat het je belemmert van wat je denkt te willen. Maar:

trophus schreef:

-(…) ik weet dat ik goed bezig ben met mijn opleiding, een aantrekkelijke en veelzijdige jongeman ben, goed bezig ben op sportief gebied etc. Ik weet dat het goed zit met mij en mijn toekomst.

- Ik zit echt pri-ma in mn vel, (…) zit nu op de weg naar meer geluk, bijna alles gaat de goeie kant op, daar zit het probleem niet.

-Ik ben tevreden met mezelf (…)

De vraag is wat je echt wilt. Wil je anders zijn dan je nu bent?
Je geeft aan van wel, in sommige situaties. Dat zou betekenen dat je in die situaties dus niet jezelf kunt zijn. Want ‘jezelf’ is eigenlijk dat wat je op een moment wil zijn.
Concreet voorbeeld:
Je wil tegen iemand zeggen dat haar haar leuk zit, omdat je dat ook echt vindt. Maar dit doe je niet, want je denkt dat diegene dan denkt dat jij meer wil. Of je dit ook echt wil doet er niet toe. Ben je nu jezelf, omdat je dat soort dingen uit jezelf gewoon niet zo snel zegt, of kun je door wat voor reden dan ook niet jezelf zijn in de bewuste situatie? Je zegt immers niet wat je zou willen zeggen.

Conclusie is dat je wel tevreden bent met wie je bent, maar dat je in bepaalde situaties dichtklapt en dit wil voorkomen.

trophus schreef:

- Zijn er methodes (…)?

Nee. Tenminste niet zoals in de zin van keurig beschreven methodes om de afgeleide te berekenen.
Het enige wat je kunt doen is precies dat, het doen. Namelijk dat wat je wilt. Moet je natuurlijk eerst weten wat je wilt. En niet van, ik wil een vriendin, of ik wil een topvoetballer worden, daar schiet je nog niks mee op. Vraag jezelf af, wil ik op dit moment een gesprek met die persoon voeren, of heb ik geen zin en wil ik gewoon doen waar ik mee bezig was? Of wil ik dat zij weet dat ik vind dat haar haar leuk zit, of hou ik dat liever voor mezelf? Maar je kan op termijn ook grotere vragen stellen, zoals wil ik die persoon als vriend(in), helemaal niet, of wil ik met dat meisje meer of niet?
Als je eenmaal weet wat je wil, kun je dit net zoals trappenangst misschien ook het beste in stapjes doen. Of je gaat er in 1x voor, maar dat is misschien lastig.

Misschien zeg je: het is niet het probleem dat ik niet weet wat ik wil. En dat is dan mooi, want hoef je het alleen nog maar te doen, dan ben je al op de helft.

Eigenlijk geef je al aan wat je wilt: niet dichtklappen. Het probleem is dat hoe meer je gaat denken van: ik moet niet dichtklappen, hoe meer het gebeurt. Probeer er daarom afstand van te nemen. Probeer minder de gevolgen ergens van te berekenen. Meestal gaat het namelijk toch anders dan je had bedacht. Het gevolg van iets dat je zegt doet er in veel mindere mate toe dan je zou denken.
Probeer in de interesse van anderen te vertrouwen en doe wat je echt wilt.
O en vergeet het hele rationeel/onderbewuste. Alles wat hier staat weet je waarschijnlijk rationeel wel. Maar dat is met alles zo. Alleen jij kan ervoor zorgen dat je doet wat je wilt.

trophus schreef:

Mijn probleem zit hem in het feit dat ik 100% v/d tijd in zekere mate gek word van het feit dat ik mijzelf ervan bewust blijf dat ik een indruk aan het achterlaten ben op mijn omgeving en het feit dat ik niet weet wat voor indruk dat is.

Misschien moet je ze dat dan eens vragen? Vaker dan je misschien al doet?

Je laat bij mij niet de indruk achter dat je jezelf minderwaardig vindt, wel dat je het erg belangrijk vindt hoe anderen over je vinden, dat je ook weet hoe ze over je denken, en dat je je in jezelf terug trekt wanneer je dat niet weet. En je geeft zelf aan dat dat (mede) veroorzaakt is door dingen uit het verleden. Daardoor wek je bij mij de indruk dat je niet heel zelfverzekerd bent. Maar die indruk kan natuurlijk heel goed verkeerd zijn. (Weet je meteen wat voor indruk je hier - iig bij mij - achter laat. )

Ik zit prima in mn vel hoor ik zit alleen mezelf een beetje in de weg.

Wat is het verschil daar tussen?

trophus schreef:
Mijn probleem zit hem in het feit dat ik 100% v/d tijd in zekere mate gek word van het feit dat ik mijzelf ervan bewust blijf dat ik een indruk aan het achterlaten ben op mijn omgeving en het feit dat ik niet weet wat voor indruk dat is.

je bent mijn tweeling. echt. niet normaal. ik denk de hele dag door over van alles en wil voor de omgeving een soort van "ik" schetsen. probleem: ik ben te veelzijdig en kan me niet langer dan 5 minuten als mijzelf voordoen. ik word er helemaal gek van.
desondanks ik weet hoe ik ben, toch weet ik ook dat ik meer ben dan dat ik denk dat mensen denken. alhoewel, soms zie ik mijzelf als minder in vergelijking met de rest, bijvoorbeeld qua uiterlijk en talent.

pfft.

Ik zit prima in mn vel hoor ik zit alleen mezelf een beetje in de weg.
Iedereen zit zichzelf wel eens een beetje in de weg, Maar als het een beetje was moest je dan een topic aanmaken met zoveel tekst en details?

Niemand is lief we zijn de mens, alleen primitieve wezen met twee doelen: Overleven & voortplanten Biologisch gezien wel.
Maar het ligt toch complexer.We moeten ook emotioneel overleven en daarom is het fijn om vrienden en familie te hebben die aardig en lief voor je zijn.
Als je voor jezelf al denkt dat toch niemand lief is, zullen er ook niet veel mensen lief tegen je doen.

dit vind ik een beetje nutteloos argument
Dan kun je ook tegen een verkracht meisje in een Afrikaans dorp zeggen "ja maar je word ten minste niet verkracht EN vermoord zoals in dat dorp, leer relativeren". Dat maakt haar situatie niet 'minder erg' ofzo....

Nutteloos argument?? Bij mij zelf werkt het anders. Ik voel me soms schuldig als ik zie hoe modern we het allemaal hebben hier. Als ik zie hoeveel geld er aan luxe wordt besteed. Als ik zie hoeveel mensen alleen maar zitten te zeiken om zulke nuteloze dingen. Voor mij valt het eigenlijk niet zo te relativeren.

[Daboman]

trophus schreef:

Mja, ik zeg ook niet dat dat hele in de rug steken mijn leven beheerst ofzo, maar onderhuids en vaak onbewust speelt het wel mee in mijn handelen.

Het geeft een probleem omdat het mij beperkt in mijn mogelijkheden.

Dat doe ik ook wel Maar het helpt niet altijd. Het zit erg onderbewust en erg onder mijn huid.

OK.

Meditatie ter ontspanning, ja, wel gedaan en doe t nog steeds, doe tevens aan yoga, het helpt wel een beetje maar het kan gewoon niet altijd.

Blijven doen imo. Het geeft toch echt rust. Bij mij iig wel.

En ja ik heb The Secret ook gelezen en helaas richt het zich voor het grootste deel op materiele zaken, en daar ligt mijn probleem niet.

Dan heb je duidelijk de essentie van the secret gemist. Het is evengoed bruikbaar voor niet-materiele zaken. Misschien wel juist voor niet-materiele zaken. Het gaat om je gedachten en hoe die effect hebben op hoe je in de wereld staat. Nu is het natuurlijk zo dat je met de juiste gedachten/mindset/instelling erg veel succes kunt hebben en het is jammer dat ze de nadruk zo op dat succes hebben gelegd en dat ze er zo'n zweverig verhaal van hebben gemaakt.

Met zelfbewust doelde ik een beetje op bewust van mezelf, van mijn bestaan, van het feit dat ik er ben en op het moment een soort indruk aan het achterlaten ben op iedereen in mijn omgeving.
Ik ben best zelfverzekerd, ik bedoel, ik weet dat ik goed bezig ben met mijn opleiding, een aantrekkelijke en veelzijdige jongeman ben, goed bezig ben op sportief gebied etc. Ik weet dat het goed zit met mij en mijn toekomst. Er is ook niet een reden dat ik "bang ben dat mensen mij niets vinden" ofzo, dat zal me een worst wezen, hun verlies. Ik weet niet wat voor indruk ik achterlaat op t forum met mijn beginpost maar mijn probleem zit hem er niet in dat ik mezelf minderwaardig vind of iets dergelijks. Mijn probleem zit hem in het feit dat ik 100% v/d tijd in zekere mate gek word van het feit dat ik mijzelf ervan bewust blijf dat ik een indruk aan het achterlaten ben op mijn omgeving en het feit dat ik niet weet wat voor indruk dat is.

Je kunt altijd vragen wat voor indruk de mensen van je hebben. Bij mij maak je bepaald geen slechte indruk.

Ik zit prima in mn vel hoor ik zit alleen mezelf een beetje in de weg.

Het zit je duidelijk dwars.

Niemand is lief we zijn de mens, alleen primitieve wezen met twee doelen: Overleven & voortplanten
Het "vechten" & "eten" zorgt voor ons overleven
Het hele "versierspel" hebben wij verbonden aan het voortplanten, maar dit spel, voornamelijk gebaseerd op de lusten van de man en de gevoelens van de vrouw, word al door vele mensen bewust beinvloed en gemanipuleerd. Alsmede is een introverte en zelfbewuste houding is niet bepaald wenselijk.

(...)

Het zit me in de weg omdat het er op de meest irritante momenten voor zorgt dat ik dichtklap, en omdat het me daardoor in de weg gaat zitten op bijvoorbeeld dates en bij nieuwe vrienden.

Dit is wel een heel negatieve houding. Ik vraag me trouwens af of je houding zelfbewust te noemen is. Je bent blijkbaar toch bang dat mensen negatief over je denken en daarom sla je dicht. Daardoor mis je je positieve punten. Bovendien vul je de gedachten voor "nieuwe" mensen misschien al in voordat ze ze uberhaupt kunnen hebben. En dan is het dus van oeps, ik ben wel een ontzettende weirdo en een domme lul en dan wordt je dus rood en weet je niets meer om te zeggen. Maar je weet niet wat degene die tegenover je zit denkt. Het kan best zijn dat diegene juist dacht dat je leuke humor hebt o.i.d.

[Luki]

Trophus,
Als je je zorgen maakt over je persoonlijkheid dan heb ik voor jou goed nieuws. Persoonlijkheid is NIX. Iedereen heeft wel 100 personlijkheden.. Maar iedereen heeft maar 1 karakter. Dat is je principes, waarden en normen op basis van welke je je keuzes maakt. Je persoonlijkheid is alleen maar je manier van spreken en je manier van kleden als je t mij vraagt. Best oppervlakkig dus. Denk na over jouw karakter, wat zijn je doelen principes normen en waarden. Als je dat op een rijtje heb dan weet je ook wat je te doen staat, en wat voor indrukken je achterlaat..

Persoonlijkheid veranderd altijd, karakter veranderd nouwlijks. En mensen die je kent ken je ook alleen aan zijn diepere karakter. Waar of niet?

[sanne1994]

Ik heb goed en slecht nieuws. Het goede nieuws: de wereld draait niet alleen om jou. Het slechte nieuws: de wereld draait niet alleen om jou.

[Em.]

Ander slecht nieuws: het topic is drieënhalf jaar oud, en krijgt dus een slotje.