Schaduwkind

[flyaway]

Schaduwkind

Alsof ze in het donker ligt de
harenwaaier als een sprei zo
ziet de maan haar liggen.

En wolven huilen naar haar gloed met
nieuwe stralen tegemoet hun rots zo
koud als wintertranen.

Grote zus zal haar niet vinden
(trots verblindt) en stookt met warmte-
dagen vormend tot haar komst.

Ze spreekt haar licht verbleekt mijn
schaduw doet de wereld weer ontwaken
keert haar rug terug naar jou.

Morgen weet niet wat ze is of wie
ze was alleen maar waar ze zich zal schuilen;
in het donker van de nacht.





Van Neko* en mij

[elysea]

ik vind de eerste strofe heel mooi.

[flyaway]

Dat was inderdaad het uigangspunt 'en toen de rest nog...' hehe We hadden met diezelfde drie regels al eerst wat anders bedacht, maar toen helemaal overboord gegooid en weer opnieuw begonnen.

[Fayelinde.]

Het is een beetje jammer. Sommige stukjes zijn heel mooi en de andere doen afbreuk aan het gedicht. Neem nu de eerste strofe, prachtig! Van het tweede deeltje krijg ik al meteen de kriebels: die huilende wolven is een afschuwelijk clichébeeld. Soms maak je nog wel eens gebruik van clichés die echt niet kunnen: 'Morgen weet niet wat ze is of wie
ze was alleen maar waar ze zich zal schuilen;
in het donker van de nacht.', het klinkt als iets dat ik al vijftien keer heb gelezen.

De derde strofe vind ik ook niet leuk, omdat ik de vondsten allesbehalve vernieuwend en bijzonder vind. Je krijgt het gevoel, als er iets tussen haakjes staat of een verbindingsstrofe prijkt: "Oh, hier komt een woord- of zinspeling!" maar niets. Althans, niets dat ik er kan uithalen.

Dit klinkt als hele gemene kritiek, alsof ik het rotslecht vind, maar dat is ook niet zo. Ik vind het gewoon jammer dat de schoonheid behoorlijk teniet gedaan wordt door de minder goeie stukjes. Het lijkt (sorry als het niet zo is), alsof jullie er niet al te goed over nagedacht hebben. Het onderwerp is ook zoiets typisch, dus misschien vandaar de cliché stukjes. Ik zou het nog eens goed bekijken, als ik jullie was.

[Reem]

Ja, inderdaad, die eerste strofe is mooi. Ik vind het tempo en de intonatie door het hele gedicht heen ook wel leuk: alles blijft maar doorgaan, dat is op een mooie manier gedaan. Maar de clichés verpesten het geheel dan weer nogal.

[Lavender]

flyaway schreef:

Schaduwkind

Alsof ze in het donker ligt de
harenwaaier als een sprei zo
ziet de maan haar liggen.

Nodigt meteen uit om te lezen. Vindingrijk, loopt vlot.

flyaway schreef:

En wolven huilen naar haar gloed met
nieuwe stralen tegemoet hun rots zo
koud als wintertranen.

Het beeld van wolven die huilen is iets minder vindingrijk. Om eerlijk te zeggen: het is cliché. Daarentegen vind ik 'hun rots zo koud als wintertranen' wel goed gevonden. Geeft een mooi beeld.

flyaway schreef:

Grote zus zal haar niet vinden
(trots verblindt) en stookt met warmte-
dagen vormend tot haar komst.

Dit vind ik nu weer iets te geforceerd. Te veel geprobeerd om origineel uit de hoek te komen. 'Warmtedagen' vind ik ook niet zo'n mooi woord.

flyaway schreef:

Ze spreekt haar licht verbleekt mijn
schaduw doet de wereld weer ontwaken
keert haar rug terug naar jou.

De rijm is hier mooi en subtiel gebruikt! Minpuntje: 'mijn schaduw doet de wereld weer ontwaken' komt voor mij weer een beetje cliché over.

flyaway schreef:

Morgen weet niet wat ze is of wie
ze was alleen maar waar ze zich zal schuilen;
in het donker van de nacht.

De eerste twee regels lopen goed en vind ik mooi geschreven. De laatste regel is dan weer een dooddoener, omwille van het clichébeeld.

Ik vind zeker dat dit gedicht nog beter kan worden, mits wat geschaaf.

[flyaway]

Dankjulliewel voor de uitgebreide reacties!
Jammer dat het deels cliché wordt gevonden, maar ik snap het wel.
Jullie horen nog van ons

[Neko*]

Wel nuttig commentaar inderdaad, en we gaan nog even kijken of we er nog wat aan kunnen sleutelen.