De hoofdlijn in mijn leven was duidelijk
Ze snoeiden dwaze dromen langs regels
Van hoe ze besloten leven voorspellen
De gevangene pent ze steeds weer neer
En hij vergat die over liefde keer na keer
Tot zij over de weg partituren wimpelde
En jij de wijdse steppe introk, mijn gids
Yip, that's me... de vergeetkous... maar niet als deze 'ik': stel je voor: de liefde in de wereld vergeten.
Groetjes, Dreampoet