De zee komt dichterbij...

[Gothic]

De zee kwam naar ons toe,
Naar ons, zittend op het strand,
Ik kijk over m’n schouder en wordt blij,
Want in het zand zat Leonie aan m’n zij.

De zee komt langzaam dichterbij,
Terwijl we schelpjes zoeken met onze hand,
We horen de wind en het geluid van de zee,
Er ontstond rust tussen ons, dankzij het strand.

Weer komt de zee iets verder,
Terwijl we gaatjes zoeken in het zand,
We lachen om een oude, natte vrouw in de zee,
Terwijl we toekijken vanaf onze kant.

Terwijl de zee dichterbij kwam,
Kwamen wij dichter tot elkaar,
De vriendschap stoomde door ons heen,
Terwijl met de wind onze angst verdween…

(tja, tis niet echt mooi, veel te direct enzo en kan al helemaal niet tippen aan het gedicht dat ik eerder las, maar ik meen wat ik schrijf, misschien dat dat het wel mooi maakt ofzo)

'k word er warm van.

Gothic schreef:

Terwijl met de wind onze angst verdween…

Terwijl de wind met onze angst verdween, is denk ik (vind ik) mooier. Verder vinnik hem lekker wel mooi. En die vrouw en die gaatjes waren lachen.


[Dit bericht is aangepast door Leonoor (02-09-2001).]

[Gothic]

Leonoor schreef:
'k word er warm van.

Terwijl de wind met onze angst verdween, is denk ik (vind ik) mooier. Verder vinnik hem lekker wel mooi. En die vrouw en die gaatjes waren lachen.

tja, ok, betweter , meis je bent lief