Begroeten en afscheid nemen

Naar aanleiding van een filmpje uit Tussen de oren.

Hoe begroet jij mensen die je niet kent, je collega's, je baas, kennissen, goede vrienden, je lief, je ouders, je andere familie? Heb je gewoonten of improviseer ja graag? Heb je speciale ritueeljes (van die hand-dingen of standaardzinnetjes), gebruik je liever woorden of juist gebaren en hoe veel dan? Ben je ingetogen, uitbundig, afwachtend of opdringerig? Voel je je onheus bejegend als iemand meteen zijn/haar armen om je heen slaat? Ben je diep beledigd als iemand die een ruimte binnenkomt, je niet persoonlijk komt begroeten of is er niks dat je minder kan schelen? En waarom dan?

En hoe neem je dan weer afscheid (als dat van toepassing is)?

TS + 1 begint.

[Uice]

Ik heb vrienden die ik altijd een hand geef, vriendinnen die altijd van één tot drie zoenen geef en mensen tegen wie ik gewoon hallo zeg. Het enige wat ik raar vind is als ik op familiebijeenkomsten een hand krijg van een achtertante ofzo, die dan ook nog drie zoenen erbij doet. Dan zeg ik, dat is een gekke combinatie. En dan hebben we meteen gespreksstof, want ik vind 'hoe gaat het?' 'goed' altijd heel vervelend om telkens te herhalen.

Bij het afscheid zeg ik meestal 'tot snel', en als ik diegene niet snel weer zal zien 'veel plezier'.

[BendeBen]

ja gewoon een doodnormale hand geven. maar meestal wel met tegenzin, zeker bij meer dan 2 personen want dan moet je zon heel rijtje af gaan

en bij afscheid ook liever niet want dan wordt het vaak zon raar formeel momentje wat ik slecht vind passen bij goede vrienden

ik heb me trouwens ook al lang over gegeven aan de lameheid van hoe gaat het. het is gewoon onderdeel van de begroeting.

[Uice]

Oh, als ik me aan een grote groep voor moet stellen doe ik ook niet aan de gekke herhalen van je naam bij iedere persoon aan wie je een hand geeft. Bij de eerste keer hoor je het wel.

Mensen die ik heel vaak zie, begroet ik niet echt, die zijn er gewoon ineens, of het is een ''heeey kom binnen''. Goede vrienden die ik niet vaak zie krijgen meestal een korte knuffel, maar ik houd daarbij wel in de gaten of ze dat willen of niet. Mensen die ik net ontmoet heb/die ik niet mag krijgen nooit meer dan een hand, wat nog best lastig kan zijn als je Amerikanen of Canadezen tegenkomt die je meteen willen omhelzen of zoenen alsof je de verloren dochter bent. Mijn ouders geef ik altijd een dikke knuffel en meestal ook een zoen en ik heb mijn moeder verboden me drie zoenen op de wangen te geven, want dan voel ik me te veel een gast. Mijn broertjes knuffel ik, of roep ik iets na. Als er een gezelschap is dat me kent zeg ik meestal gewoon ''hooooi allemaal'' want ik gaat het om en public iedereen af te gaan.
Overigens is het hier, onder de uitwisselingsstudenten, de gewoonte om iedereen die je ook maar een béétje kent te omhelzen. Ik vind dat een beetje té en het is ook vet onhandig soms, om helemaal van je fiets af te stappen en zo.

Nou ja, mmm. Bij het binnenlopen van de klas schreeuw ik gewoon 'GOEIEMORRRGGEEEH'. Soms zegt iemand weleens 'goeiemorgen en hoe was je weekend?' Maar dat weet ik dan altijd niet meer want mijn weekenden zijn niet zo spannend genoeg, er storten geen vliegtuigen neer in mijn achtertuin ofzo en dan zeg ik 'goed en die van jou?' En dan reis ik snel even uit mijn schedel voordat het antwoord komt. Dat hoort blijkbaar ook bij het begroeten.

En mensen persoonlijk begroeten, daar ben ik een beetje knullig in, ik blijf op best grote afstand staan en zeg 'hallo, uhm'. En bij het weggaan: 'nou, laterrrrrr' ofzo. Helemaal niets met handjes schudden en zoenen geven, daar ben ik niet echt van. Tenzij ik mezelf moet voorstellen natuurlijk. En tantes kan je ook niet ontwijken. Op de middelbare school was het op een gegeven moment helemaal hip om knuffels te geven als je wegging, daar was ik echt helemaal tegen. Veel te awkward.

[Missy]

Bij feestdagen is het gewoonlijk een rondje te gaan en familieleden de hand te schudden. Met een verjaardag geef ik altijd drie zoenen. Handen schudden doe ik eigenlijk vrij weinig, alleen bij wat formelere afspraken. Anders is het gewoon iets in de trant van 'hoi allemaal/hee/haai'. Bij vrienden is het ook meestal ook iets in die trant. Als ik ze lang niet heb gezien of er iets aan de hand is, is het soms een knuffel.

Ehm, ik hou niet van handenschudden, maar op meets komt er toch altijd een schudrondje. Ehm, knuffelen hou ik ook niet van. En tsja, ik groet meestal met hoi/hallo/hey/*hoofdknik*/*power*(tsja, dat moet soms). Ennem met doei/dag/later(s)/ciao/*hoofdknik*/*power*.

Voor de homies meestal boks. Een kleine knuffel met soprano-stijl op de rug een paar tikken bij speciale gelegenheden of als we elkaar een tijd niet hebben gezien.

De hele indonesische familie zoen ik. Nederlandse familie is handje voor de mannen, kusjes voor de vrouwen.

Chicks verschilt heel erg. Dan weer 3 kussen, dan weer 1. Achja, bitches ook..

[Chick Rock]

Mja ik ben niet zo aanrakerig ofzo, dus ik vind knuffels geven altijd een beetje awkward. Maar aan de andere kant kan het ook best fijn zijn . Vriendinnen begroet ik alleen met een 'hoooi hoe is het', en afscheid nemen iets in de trant van 'doeeg tot snel/veel plezier'. Als het heel goede vriendinnen zijn die ik weinig zie geven we elkaar vaak wel een knuffel. Op verjaardagen handjes en drie zoenen (vreselijk), ik vind het altijd juist heel afstandelijk. Ik gaf m'n (nu allebei overleden) pake en beppe altijd één kus op de wang. Dat vond ik intiemer dan drie.

ecnelis schreef:

En mensen persoonlijk begroeten, daar ben ik een beetje knullig in, ik blijf op best grote afstand staan en zeg 'hallo, uhm'. En bij het weggaan: 'nou, laterrrrrr' ofzo.

Dit. Ik zeg meestal hoi/heuj/hey/yo als begroeting en yo/later/ciao/fijne avond nog/truste als afscheid. Maar eigenlijk laat ik het van de andere persoon afhangen. Zoenen of knuffelen bij een begroeting vind ik wel lief, maar ik voel me altijd houterig en ongemakkelijk. Bij grote groepen ga ik niet de hele kamer af om handjes te geven, maar begroet/feliciteer ik de gastheer/vrouw/jarige en roep ik iets algemeens naar de rest. Tenzij iedereen de hele kamer afgaat en ik me verplicht voel dat ook te doen.

Leuk topic!

Ik heb één vriendin die altijd drie zoenen op haar wang krijgt, bij begroeting of afscheid nemen. Mijn twee beste vrienden krijgen bij begroeting allebei een knuffel, soms een kus. T zelfde bij afscheid. Met die twee ben ik sowieso altijd vrij knuffelig, eigenlijk. Dus zo bijzonder is dat niet. Vriendinnen begroet ik meestal met een 'Hoi!' oid, en vaak nemen we afscheid met een knuffel en soms een kus op de mond (Maar dat is meestal na een emotioneel gesprek/alcohol/beide).
Familie begroet ik meestal met een gewoon hallo of hoi ofzo. Afscheid nemen is vaak ook niet meer dan haije/tot de volgende keer/tot weer eens wat is. Bij feestdagen krijgt wel iedereen braaf een handje met drie zoenen. Als ik ergens vreemd binnenkom, ga ik me meestal niet aan iedereen voorstellen. Als de gastheer/vrouw dat doet (‘Nou, dit is Caroline!’), zwaai ik een keer en dan vind ik het wel goed. De mensen die interessant genoeg zijn om daar de naam van te weten, kom ik meestal vanzelf wel tegen.

[Alyssia]

Bij vrienden meestal gewoon een hoi als begroeting en een boks of doei als afscheid, soms doe ik een knuffel maar da's maar bij een beperkt aantal mensen.
Bij familie is het meestal gewoon de gastheer/vrouw echt persoonlijk begroeten en afscheid nemen en de rest gewoon een algemene hoi en doei. Wij doen niet zo moeilijk.

Dat is echt bij iedereen verschillend. ;x Bij m'n vriendin een koesje en 'hai wazzup', bij vrienden hetzelfde maar dan zonder kusje. En als ik een grote groep binnenkom roep ik meestal keihard 'halloooo' zodat ik geen rondjes hoef te lopen, want rondjes zijn irritant!

Bij familie is het wel een hand voor elke man en drie zoenen voor de vrouwen, en daar heb ik ook een behoorlijke hekel aan, vooral de familie waar ik helemaal niks mee heb. ;x Maar goed, ik doe het toch, anders word je ook weer zo raar aangekeken.

Oh, en ik nam altijd afscheid met 'adiossssssssssssss', maar dat is nu 'houdoeeeeeeeeeeeeee' geworden.

[flyaway]

Ik houd niet van zoenen bij het begroeten of afscheid nemen, altijd ongemakkelijk, persoonlijke ruimte, parfumwalm, 1 of 2 of 3 zoenen, geef je een hand ondertussen, sommige mensen praten dr ook nog bij na elke zoen 'van *smak* harte *smak*' en dan je eigen woorden er maar tussen zien te krijgen zonder stom te klinken.
Ik geef liever gewoon een hand.
Ik geef mijn vrienden een knuffel als ik ze zie, dat is gewoonte en leuk.

[AzN]

'Heey!' en dan weet ik vaak wel iets origineels te vragen of te zeggen, maar (bijna) nooit 'alles goed?', 'hoe is 't?', 'hoe gaat ie?' ofzo.

En 'tot ...!', 'ik zie je nog wel hè?' of 'doeiii!'.

Ik geef trouwens nooit 'n knuffel, 'n kus of 'n hand, tenzij 't per se moet .

Ik geef een hand aan zowel mannen als vrouwen. Tegen mensen die ik ken zeg ik gewoon "hallo" of iets dergelijks. Zoenen doe ik alleen als ze zelf beginnen, ik heb liever dat ze van me afblijven.

[Miekje*]

Begroeten vriendje: knuffel en kusje
Begroeten vrienden: zoiets als bij Yvonne; "Haai!" *handwapper* *duimopsteek*
Begroeten betere vrienden: zo ongeveer hetzelfde
Begroeten kennissen: "hoi, hoe ist?"
Afscheid vrienden en kennissen: "Doegh, was gezellig!" *zwaait* o.i.d.
Afscheid betere vrienden: "doeidoei" *knuffelt* en bij sommige: *kusje op wang geeft*
Afscheid vriendje: knuffel en kusje en nog een kusje (zoiets van; *smak* tot morgen *smak* doei!)

Ik vind het altijd zo knap dat mijn tantes hele gesprekken kunnen voeren onder de begroeting, zo van "hallo *smak* hoe is het *smak* -ja goed hoor *smak*
Bij mij komt die "goed" pas na die derde *smak*, omdat ik de skilz niet heb om zo snel te bedenken dat ik antwoord moet geven.

[Philosophy]

Mijn stief familie is heel erg lichamelijk en begroet elkaar altijd met 3 zoenen op de wang, maar ik ken die mensen amper dus ik geef altijd maar een hand en hou die strak voor me uit, zodat ze de kans niet krijgen om me te zoenen. Bij andere onbekenden ga ik meestal naast of achter de deur staan zodat ze de kans ook niet krijgen om me, op welke manier dan ook, aan te raken. Verder zeg ik meestal gewoon iets in de trant van 'Hee kom binnen!'.
Als vriendinnen hier uit de buurt langskomen, komen ze toch altijd achterom en blijf ik gewoon op mn luie reet zitten als ze binnenkomen. Ik zeg meestal wel zoiets als "Hee! Ga zitten, wil je wat drinken?" en dan komt het vanzelf wel. Vrienden die ver weg wonen en die ik daardoor weinig zie, begroet ik altijd met een knuffel en neem afscheid met een knuffel. Van andere mensen neem ik gewoon afscheid met woorden. 'Tot de volgende keer', 'veel plezier' of 'doeeei!'.

[Cherry Springs]

Vrienden die ik op school zie roep ik meestal gewoon vrolijk Hoi tegen, in een enkel geval krijgen ze een knuffel als ze die verdienen. Aan het eind van de dag zeg ik meestal 'doei, tot morgen!'
Mijn oma krijgt altijd een knuffel, mijn tantes 3 zoenen en mijn oom en neef een hand. Tegen mijn nichtjes roep ik vrolijk 'hoi'.

Ohja, mijn pa krijgt altijd een boks en als we aan de telefoon zitten en we sluiten het gesprek af doen we een wedstrijdje wie de langst RRR kan maken in Laterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

[Tink*]

Vreemden krijgen een hand, familie en vrienden/kennissen een hoi, vriendje een kus, knuffel en een hoi, jarigen een hand en als het echt moet drie zoenen.

[Uice]

Masha krijgt trouwens een aai, een kus en een hand op haar gezicht.

[Tink*]

Oh en iedereen krijgt een doei behalve vriendje, die krijgt er nog een kus en knuffel bij.

[justhanna]

Ik heb nu een vriendje wat heel knuffelig is en zijn vriendengroep is ook wel van het zoenen bij het begroeten en het afscheid nemen, daar ben ik dus echt niet van Ik voel me dan ook altijd heel ongemakkelijk, omdat ik daar dus ook echt geen behoefte toe voel en volgens mij straal ik uit dat het van mij allemaal niet zo hoeft.

Ik ben meer iemand van gewoon hoi en doei zeggen (afgewisseld met tot de volgende keer en andere varianten). Hand geven doe ik eigenlijk alleen als ik iemand voor het eerst zie, knuffelen en zoenen alleen bij vriendlief.

[Miekje*]

Uice schreef:

Masha krijgt trouwens een aai, een kus en een hand op haar gezicht.

Dat ken ik ^^ En het is lief

[Allure]

Ik hou niet van zoenen op verjaardagen, zeker vroeger hield ik daar niet van. Als ik bepaalde familieleden weer eens zie zeggen ze altijd: oh nee, jij wilt niet zoenen.

Ik haat het verder om op verjaardagen bij binnenkomst iedereen persoonlijk te moeten begroeten.

En ik groet vrienden gewoon met hoi of yo en doei en dag.

[Lady Ann]

Zoenen op verjaardagen is niks voor mij Ik haat het echt. Dus is het hooguit een hand geven en van die slappe 'vaatdoek handdruken' moet ik ook niks hebben.

Op feestjes moet je echt niet denken dat ik iedereen persoonlijk ga begroeten.

En als ik gewoon mijn vrienden tegenkom is het iets van hey ofzo

[marrel]

Ik zeg meestal hoi als ik kom of soms ha, en doei of houdoe als ik ga.

Zoenen met verjaardag doe ik meestal wel, meer omdat het als "normaal" gezien wordt dan dat ik er waarde aan hecht.
Als ik iemand een hand moet geven geef ik meestal wel een stevige.

[Trimm Trabb]

Het ligt aan m'n bui. Soms is het een brommende 'hee' en soms is 't een 'haaaai' of 'helleuuuh'. En bij goede vrienden vaak een 'Yoooo.'

Zoenen vind ik vreselijk. Ik geef een hand of roep gewoon 'doei!'. Een paar van m'n vrienden geven me tegenwoordig ineens 3 zoenen als ik wegga en dat vind ik opzich wel lief, maar ik voel me er toch een beetje raar bij.

Zakelijk en onbekenden uiteraard een hand. Vrienden een hand bij het ontmoeten en vaak bij afscheid een knuffel, vriendinnetjes één zoen op de wang. Familie altijd 1 of 3 zoenen. (afhankelijk moeder of vaders kant) Dat is heel normaal in mijn familie maar sommige vrienden kijken wel eens verbaasd als de ene oom de andere oom zoent.