De Wisselbrief

Een schreeuwlandschap aangetekend
op een endossement van mijn blinde passie.
En bij elke reflectie zie ik
de debiteur van de naakte eigendom van je lichaam.

Loze beloftes die ik verdisconteerde
en schuld aan verzuim die ik invorderde.
Tot de vervaldag van mijn acceptatie
op het volle vermogen van je ziel.

Eens heb ik mijn betrokkenheid afgekruist.
Dan draag ik je mijn perpetuïteit over
en zal jij voor eeuwig samen met mij
de smaak van zuivere liefde genieten.

[LauraJansen]

Heel mooi! Heb je het zelf geschreven?

Ik lees heel veel gezochte woorden maar kan de strekking totaal niet volgen. Dat is niet goed. Je wil te graag. Bovendien loopt het net niet lekker.

Je kan geen hoogte bereiken, zonder te durven dieptes nemen.
Dit is mijn diepte en ik ben blij dat ik die genomen heb. Op een dag betaalt het zich immers terug.

Het eerste wat je zegt, ben ik met je eens. Het tweede geloof ik niet.

Vergezochte woorden, die op zich wel passen bij de titel, maar het gedicht niet beter maken. Ik vind het ook jammer dat de 3e zin in de eerste strofe korter is. Volgens mij kan de debiteur nog beter een regel hoger om het meer een geheel te maken op uitzicht.