Dat iets niet uitspreken omdat het dan echt is, ken ik wel. Dat is niet zo vreemd.
Ik ben als eerste bij mijn beste vriendin uit de kast gekomen. Ze bleef vaak slapen en ik was bang dat ze niet meer met me in een bed wilde liggen. Dat heb ik toen ook gezegd, maar ze vond het onzin en was blij dat ik haar in vertrouwen had genomen.
Misschien voor jou ook een idee om met een goede vriend(in) te praten? Dan hoef je er nog niet uit te gooien "ik ben lesbisch", want dat is je eigen proces en moet je doen wanneer jij er klaar voor bent, maar je kan wellicht vertellen dat je (vrijwel zeker) op vrouwen valt. Maar dat je bang bent voor flauwe grapjes of dat je niet zeker weet of je wel exclusief op vrouwen valt (als dat zo is, dat kan ik niet opmaken uit je verhaal). Of praat met een zus/broer. En ooit komt de dag dat je het hardop kan zeggen, maar die dag moet je zelf uitzoeken en dat mag helemaal op je eigen tempo.
__________________
Een engel kuste mij, dus is mijn rust voorbij.
|