Ik kijk naar de hemel
Peinzend over wat daar is.
Loop ik over een bospad
Gestreeld door het licht van de sterren
Doodse stilte
Helemaal alleen
Alleen een ristelend blaadje
Dansend op het ritme van de wind
De maan verrijst achter een boom
Badend in het maanlicht
Laat ik mijn sporen achter
Even heb ik geen zorgen
Een schaduw valt over het pad
De waarheid verschuilt zich buiten het bos
En ik kan hem niet ontlopen
Nog heel even laat ik de werkelijkheid achter
Even opgaan in de onbezorgdheid van het bos
Aan de rand van het bos
Omhult de duisternis mij weer
Als een zware, zwarte mantel,
Waar ik niet onderuit kan komen
Even denk ik eraan om terug te keren
Maar ik moet de waarheid onder ogen komen
Ik zit geketend aan mijn zorgen
Dit is mijn eerste gedicht. Zeg maar wat jullie ervan vinden. HEt loopt niet altijd even goed maar jah, het is mijn eerste.
|