aangezien m'n klasgenoten ('t was een opdr. voor school) 't niet snapten, en de leraar zonder uitleg eigenlijk ook niet, heb ik toen maar een uitleg geschreven....
Dit gedicht gaat over een mens (of mensen) die geen gezichten kan herkennen. Hij ziet normaal, kan je gezicht gewoon zien, maar zien doe je niet alleen met je ogen. Namelijk ook met je hersens. Daar zit bij hem een stoornis. Hij herkent niemand! Ook zichzelf niet. Misschien is hij de enige op de wereld, misschien zijn er meer....
dat er een naam voor deze ziekte bestaat weet ik inmiddels al, de naam zelf weet ik niet meer...
|