[Verhaal] Profeet

Sinds tijden klom ik weer in de pen. Een alinea die verdwaalt stond op mijn computer heb ik uitgewerkt tot dit verhaal. Graag reacties.

- - -

Met de kist stevig onder de arm geklemd, wandelt hij naar die oude plek op de straathoek waar hij zo lang geleden bijna dagelijks had gestaan. Zijn voeten zijn bloot, koud en vies en zijn kleding heeft veel weg van modderige aardappelzakken. De meeste lichaamswarmte krijgt hij van zijn baard, die op sommige plekken samenklontert als een zanderige suikerspin. De wind trekt aan zijn haren en hij voelt de kou snijden door zijn magere vlees, maar hij gaat door.
Hij moet. Dat is wel namelijk zo beleefd.

Het is een half jaar eerder. In een donker café net buiten het centrum is een man bezig met het gieten van alcohol lijf. Onbekenden waar hij zielsveel van houdt omringen hem. Na verloop van tijd gebeurt het onvermijdelijke en moet hij naar het toilet. Bloed stroomt naar zijn hoofd als hij opstaat en het donker sluit zijn gezichtsveld in. Wankelend, steunzoekend bij zijn mededienaren van Bacchus probeert hij de sterren te tellen terwijl het plafond zich frontaal op de linkermuur stort. Hij klapt met zijn hoofd tegen de grond.

Duisternis is aanwezig, getart door een minuscuul lichtpunt in de verte. De glinstering komt dichterbij totdat het duidelijk is dat het gaat om de aarde. Een fractie van een seconde later, is het beeld weer weg. Vervangen door het plafond van het café dat nu draait alsof hij zich in de zweefmolen bevindt. Een getal, een datum dringt zich op.

Buiten braakt hij en komt hij tot conclusies. Allereerst wil hij nooit meer rijst eten omdat het zo verdomd weinig verandert is wanneer het achterstevoren verorberd wordt en ten tweede weet hij dat en wanneer de aarde zal vergaan.
Zijn maaginhoud moederlijk toegedekt hebbende met wat bladeren, begeeft hij zich weer naar binnen. Zijn vrienden voor vanavond zien hem graag terug en hij vertelt over zijn visioen. Ongeloof is een nieuwe gast, gevolgd door diens vrouw; spot.

Weken worden maanden en maanden worden zinloze collecties van dagen die vrijwel identiek zijn. Logischerwijs heeft hij hoop op de toekomst opgegeven als een volleerde Sex Pistol. Zijn dagen vult hij met drinken om de tijd te versnellen.
Natuurlijk, aan het begin probeerde hij de mensen nog te waarschuwen voor het naderende onheil. Hij was één van die mensen die door de straat lopen met een bord waarop een tekst gekrabbeld staat. Onverstaanbaar verkondigt hij het einde terwijl winkelende meisjes hem vanachter mascara uitlachen.
De benevelde geest is snel verbittert. De mensheid moet maar zien wat ze doet. Voor hemzelf staat het vast. Drinken en nog meer drinken totdat de afwezigheid vanwege de alcohol plaats maakt voor die van de dood. Hij zal geleidelijk het schimmenrijk binnenzinken en daar beloond worden voor zijn vroegere inzet. Petrus zal het met hem eens zijn dat het helaas niet anders is.

Zover is hij van het nobele pad afgeweken dat het doel hem voorbij gaat. Op een dag wordt hij wakker met zijn hoofd in het koude porselein van de toiletpot en met een akelig nuchter gevoel. Hij zoekt naar een fles, maar vindt een krant die bovenop de stapel bij de deur ligt. Een ijzige hand grijpt zijn hart en knijpt het fijn alsof het een vlezige spons is wanneer hij de datum leest.
“Godverdomme,” kraakt zijn stem die zolang het zwijgen geëerbiedigd heeft.

Bij zijn oude stek aangekomen zet hij de kist op de grond en beklimt hij haar. Bekende gevoelens maken zich van hem meester. Sommige mensen die hem door de laag van verloedering heen herkennen blijven staan, anderen komen aanlopen wanneer hij met een dode stem begint te spreken.
“Lieve mensen. U weet misschien dat ik menig maal op deze plaats gestaan heb om het einde van de wereld te verkondigen. Ik noemde daarbij steeds een datum waarop dit alles zou gebeuren. Wel, het zit zo…” Hij slikt even en kijkt om zich heen voor de blik van mensen die teruggrijpen op het verleden.
“Die dag was drie weken geleden. De aarde is nu officieel vergaan en wij zijn allemaal dood.”
Dit gezegd hebbende, stapt hij af, pakt hij zijn kist op en gaat hij huiswaarts.
Verwarring hangt als een zure parfum in de lucht.

- - -

LUH-3417

[hacho]

Aan mij de eer: hoera! Dit verhaal zit echt goed in elkaar, de opbouw klopt, de inleidende alinea en de flashback zijn goed. Het verhaal zit van begin tot eind ook vol met mooie, bijna poëzie-gelijke omschrijvingen, sommigen geslaagd, anderen minder, maar daar kom ik zo op terug.

Het gegeven van het verhaal is erg oké, een mooi scenario. Misschien zullen sommigen de ontknoping niet zo heel mooi vinden, ik vind het juist erg sterk, hier wordt het hele verhaal naartoe geleefd. Trouwens erg pakkend, men wil doorlezen!

Alles erg leuk een goed dus, nog enkele op- en aanmerkingen:

"...bezig met het gieten van alcohol lijf." >Dit klopt natuurlijk niet

"Duisternis is aanwezig, getart door een minuscuul lichtpunt in de verte. De glinstering komt dichterbij totdat het duidelijk is dat het gaat om de aarde. Een fractie van een seconde later, is het beeld weer weg. Vervangen door het plafond van het café dat nu draait alsof hij zich in de zweefmolen bevindt. Een getal, een datum dringt zich op." > Misschien een beetje té?

"...en ten tweede weet hij dat en wanneer de aarde zal vergaan" > Te verwarrend, ik moest het 3 keer opnieuw lezen voor ik het begreep. "... en ten tweede weet hij dát, en wanneer de aarde vergaat" suggestie?

"Zijn maaginhoud moederlijk toegedekt hebbende met wat bladeren " > Dit is weer heel erg treffend en leuk

Oke: heel erg goed dus!

"Zijn maaginhoud moederlijk toegedekt hebbende met wat bladeren"

Geweldig. Geen andere woorden. Blijven schrijven!

3 woorden: "helemaal te gek geweldig!!"

Zijn er 4

Hacho en anderen, bedankt voor de moeite.

Zelf heb ik gemengde gevoelens over dit verhaal. Ik heb het te snel geplaatst, waardoor er nog een hoop dingen in bleven zitten die ik ander niet had laten staan. Natuurlijk de kapotte zinnen en wat spelfouten, maar misschien verhaal technisch ook nog wel zaken.

Maar ik ben wel trots in dat ik hier een poetisch aandoende stijl weet te gebruiken die meestal, als de zin niet stuk is, lekker loopt. Het ging soepel met het schrijven, dat was me veel waard.

Ik geef je op de meeste punten gelijk, Hacho, behalve over die beschrijving die jij iets tè vond. De man ligt te sterven aan een alcoholvergiftiging en krijgt een visioen dat de aarde zal vergaan (althans, hij ziet de aarde en daarna ziet hij niets, wat hij op zijn eigen manier interpreteerd). Dat mag best wat hoogdravend zijn.

LUH-3417

[Vlooienband]

Hoi,

Leuk verhaal, dat zeker. Origineel en spannend. Vooral d eerste alinea heb je mooi beschreven.



"Dat is wel namelijk zo beleefd."
Meestal gebruik je dit soort opmerkingen niet één keer, maar laat je het herhaaldelijk terugkomen in de tekst. Waarom nu niet?

"(...) achterstevoren verorberd wordt en ten tweede weet hij dat en wanneer de aarde zal vergaan."
Staat hier niet een 'en' te veel? Het leest lastig, is volgens mij niet correct en het staat m.i. niet mooi.

"de laag van verloedering"
Dubbelzinnig, ik dacht eerst aan de figuurlijk opvatting ervan, maar na het hele verhaal gelezen te hebben, meen ik toch dat je het niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk bedoeld.

"Ik noemde daarbij (...)"
Het staat mooier als je dit ook in de voltooid verleden tijd zet, dus: "ik heb daarbij genoemd (...)". Dit omdat je het ook bij de vorige regel deed.

"(...) steeds een datum waarop (...)"
'Datum'. Het woord staat me niet aan. 't Doet, volgens mij, afbreuk aan de alinea. Daar je een alinea verder op het woord 'dag' gebruikt, is het misschien een idee om dat hier ook te gebruiken?


Offtopic: Vlooienband is vergeten het waterbedden het miniscule deel van de waterbeddenconcurrent af te maken. Vervloekt.

Bedankt voor de reacties. Nogmaals schuif in de schuld af op de haast. De meeste dingen komen daardoor. Zelf had ik ook wat problemen met het woord datum, maar ik heb er de tijd niet voor genomen.

Offtopic: zoiets dacht ik al. Overigens goed dat je het deze week kort gehouden houdt!

[Not for Sale]

"Sinds tijden klom ik weer in de pen"??

curieus..

nou ja, machtig verhaal LUH
Het is leuk dat het net zo oerwarrig in elkaar zit net als die 'profeet' zeg maar. En het eind is ook leuk