Overheen of verdrongen?

[Juliah]

Dat is wat ik me afvraag.

Ik ben vroeger behoorlijk gepest en er zijn nog wel een aantal andere dingen gebeurt. Ik heb een rot tijd gehad. De laatste tijd gaat het best redelijk met me (mede dankzij m'n vriend). Soms lijkt het er op of ik er over heen ben, maar soms twijfel ik daar dan weer aan. Er hoeft soms maar iets kleins te gebeuren en tis weer raak. Ik kom er wel weer uit, tis niet zoals eerst blijvend, maar toch.

Wat ik me dan afvraag, ben ik er nou overheen en heb ik gewoon soms een terugslag? Of heb ik het verdrongen en komt het door die dingen dan weer naar boven?

Who knows the answer?

als je eraan twijfelt ben je er niet overheen denk ik.

[Juliah]

spacegirl schreef:
als je eraan twijfelt ben je er niet overheen denk ik.

Ik twijfel er niet aan; ik vraag het me af.

[Marc S]

Pesten laat sporen achter. Er zullen altijd situaties zijn waar bepaalde angsten ineens naar boven komen of dat je jezelf ineens heel verdrietig voelt (bij mij dan).

Het beste is proberen het te accepteren en te relativeren. Vandaag liep ik nog langs een groep jongeren van misschien een jaar of 16. Ze waren wat aan het dollen en begonnen ineens te lachen. Ook al wist ik dat het niet over mij ging, want ze negeerden mij compleet, voelde ik mij toch aangegrepen door hun lachen. Het is dan aan mij te relativeren en tegen mezelf te zeggen dat het niet over mij gaat, ook al voelt het wel altijd zo.

Ik weet zo goed als zeker dat ik in dat opzicht voor altijd veranderd ben en er nooit helemaal overheen zal komen.

[Sister Bliz]

Als het goed met je gaat, ik bedoel met de mensen om je heen, je eigenwaarde, word je niet zo geconfronteerd met het pesten van vroeger. Het komt in alle hevigheid terug, als iemand iets zegt wat er vroeger ook tegen je gezegd is.

Voorbeeld; ik was de eerste uit de klas op de basisschool die vrouwelijk vormen kreeg. Ik werd toen uitgescholden voor 'dikke hoer!' en van die dingen. Vooral dat 'dikke' is bij mij blijven hangen. Als mijn vriend nu tegen mij zegt; 'Maureentje, niet zoveel koekjes eten, denk aan je figuur!', kan ik me best weer rot voelen en denken; 'ow ja, ik ben dik'.

..

[Marc S]

Sister Bliz schreef:
*stukje*

Ik denk dat het ook veel uitmaakt hoe 'erg' je ervaringen geweest zijn in het verleden. Als een hele groep je in de mangel neemt, je uitscheld, je uitlachen omdat je huilen moet, enzovoorts... blijft er toch wat hangen.

Zelfs als dingen voor even goed te lijken gaan. Vorig jaar was ik nog met mijn zusje en vrienden van haar de stad in en voelde mij best goed. Ik had tenminste weer een beetje contact en zat voor even niet achter de computer. Maar het kleinste ding, zoals mensen achter mij die lachen, of iemand die mij een beetje boos aankijkt, bederven mijn stemming.

Op zo'n moment verander ik plots van een vrolijk iemand om in een verbitterd en enigzins angstig / agressief persoon

[QuietNoise]

je komt er nooit echt van af,maar bij mij is het zo, hoe beter t met mij gaat hoe minder 'last' ik er van heb. maar als ik in een dip zit, dan heb ik er veel meer last van. dan lijkt t idd alsof iedereen je na kijkt/om je lacht etc. dan voel ik me weer dat kleine meisje dat gepest werd, dat er niet bij hoorde..

gelukkig gaat t nu heel goed

[mathfreak]

Juliah schreef:
Dat is wat ik me afvraag.

Ik ben vroeger behoorlijk gepest en er zijn nog wel een aantal andere dingen gebeurt. Ik heb een rot tijd gehad. De laatste tijd gaat het best redelijk met me (mede dankzij m'n vriend). Soms lijkt het er op of ik er over heen ben, maar soms twijfel ik daar dan weer aan. Er hoeft soms maar iets kleins te gebeuren en tis weer raak. Ik kom er wel weer uit, tis niet zoals eerst blijvend, maar toch.

Wat ik me dan afvraag, ben ik er nou overheen en heb ik gewoon soms een terugslag? Of heb ik het verdrongen en komt het door die dingen dan weer naar boven?

Who knows the answer?

Het zou inderdaad kunnen dat je het verdrongen hebt en dat het door bepaalde dingen weer naar boven komt. Ik ben zelf gepest toen ik in 3 m.a.v.o. zat en heb toen op een gegeven moment zelfmoord overwogen, maar ik heb geen poging daartoe ondernomen omdat ik vond dat ik het mijn familie niet aan kon doen. Dankzij ingrijpen van de directeur en mijn klassenlerares is het uiteindelijk gestopt.
Eind vorig jaar ben ik er door omstandigheden opnieuw mee geconfronteerd dat ik vroeger gepest ben geweest. Ik heb toen op een gegeven moment een huilbui gehad waardoor ik weer tot mezelf ben gekomen en het weer is weggezakt. Het was achteraf best een beangstigende ervaring om er na al die jaren weer mee geconfronteerd te worden. Mogelijk herken je dit.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met me over te praten, dan kun je me bereiken op mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

[Juliah]

Tnx allemaal voor jullie reacties.

Ik was vorige week compleet van slag omdat mijn mentor tegen mijn klas had gezegd dat ik onzeker was, terwijl ik in de klas als irritant, altijd commentaar en grote bek bekend sta... Vond ik niet zo'n succes dus. Wel mijn mentor over gemaild, dat ze dat niet moet doen ed...maar 'k was wel een week van slag er door. Vandaag kreeg ik reactie van haar, was weer ff van de rails erdoor. Door zo iets ga ik dan weer twijfelen.

'k zat ook in een studieboek te lezen gister, over compensatiegedrag. Kan voorkomen als je een negatief zelfbeeld hebt, dat je de dingen die je niet kutn op probeert te vangen door compensatiegedrag. Kan in de vorm van je aandacht richten op de dingen die je wel kunt, maar kan ook door gek te doen, grote bek te geven, overal tegen in te gaan, enz. Dat bracht me ook aan het twijfelen.


[Dit bericht is aangepast door Juliah (14-02-2002).]

[Marc S]

Juliah schreef:
Ik was vorige week compleet van slag omdat mijn mentor tegen mijn klas had gezegd dat ik onzeker was

Voor de hele klas? :/

'k zat ook in een studieboek te lezen gister, over compensatiegedrag. Kan voorkomen als je een negatief zelfbeeld hebt, dat je de dingen die je niet kutn op probeert te vangen door compensatiegedrag. Kan in de vorm van je aandacht richten op de dingen die je wel kunt, maar kan ook door gek te doen, grote bek te geven, overal tegen in te gaan, enz. Dat bracht me ook aan het twijfelen.

Hmmz, daar vertel je me iets. Misschien stortte ik mij daarom wel op de computer. Ik kon op mijn 10e/11e al redelijk programmeren en was ook een stuk verder in rekenen dan de rest.

Toen ik op mijn 15e me weer vervreemd van de rest voelde, begon ik echt dag en nacht dingen te programmeren achter de computer (toen soms 2 en zelfs 3 dagen achter elkaar niet geslapen bijv) :/

[Juliah]

Marc S schreef:
Voor de hele klas? :/

Hmm...

Hmmz, daar vertel je me iets.

Hmm, daar vertel ik je idd iets.
Nee, maar daarom dus, 't klinkt heel logisch, vond ik, zeg maar.

[Marc S]

Juliah schreef:
Hmm, daar vertel ik je idd iets.

Ghehe

Nee, maar daarom dus, 't klinkt heel logisch, vond ik, zeg maar.

Dus je denkt dat je 'grote bek' compensatiegedrag is voor je eigenlijke onzekerheid? In principe dat hele schild om je heen waar je soms over schreef?

Het zou goed kunnen, ik ken je niet in realiteit, dus ik kan er ook niet echt over oordelen

[Juliah]

Marc S schreef:
Dus je denkt dat je 'grote bek' compensatiegedrag is voor je eigenlijke onzekerheid? In principe dat hele schild om je heen waar je soms over schreef?

Het zou goed kunnen, ik ken je niet in realiteit, dus ik kan er ook niet echt over oordelen

Als ik bij iemand ben waar ik me bij op m'n gemak voel dan heb ik niet zo'n grote bek, dan kan ik af en toe alleen rustig en nuchter heel droog uit de hoek komen (komt als ik druk ben ook over als een grote bek soms). Maar omdat ik bij mensen waar ik me op m'n gemak bij voel dus anders ben, denk ik idd dat het wel eens compensatie gedrag zou kunnen zijn. Ik ben één en al compensatiegedrag. En op zich bevalt het me best, tot iemand zo vervelend is (mentor ) zich er niks van aan te trekken en er door heen gaat.

[Marc S]

Juliah schreef:
Als ik bij iemand ben waar ik me bij op m'n gemak voel dan heb ik niet zo'n grote bek, dan kan ik af en toe alleen rustig en nuchter heel droog uit de hoek komen (komt als ik druk ben ook over als een grote bek soms).

Ghehe, dat herken ik

Maar omdat ik bij mensen waar ik me op m'n gemak bij voel dus anders ben, denk ik idd dat het wel eens compensatie gedrag zou kunnen zijn. Ik ben één en al compensatiegedrag. En op zich bevalt het me best, tot iemand zo vervelend is (mentor ) zich er niks van aan te trekken en er door heen gaat.

Mjah, ik weet niet of het wel zo goed is. Ideaal zou waarschijnlijk zijn als je gewoon bij iedereen jezelf bent. Het komt over het algemeen goed over als iemand zich heel natuurlijk en nuchter gedraagt

Niet dat het mij lukt, ik ben nogal gesloten tegenover vreemden :/

[Juliah]

Marc S schreef:
Het komt over het algemeen goed over als iemand zich heel natuurlijk en nuchter gedraagt

Niet dat het mij lukt, ik ben nogal gesloten tegenover vreemden :/

Zo kom ik ook wel over, das misschien nou net het probleem.

Ik lijk ook vrij open, ik lul vaak behoorlijk veel, tis alleen verschrikkelijk inhoudsloos over het algemeen, maar dat merkt bijna niemand op. Dus ja.

[Marc S]

Juliah schreef:
Zo kom ik ook wel over, das misschien nou net het probleem.

Ik lijk ook vrij open, ik lul vaak behoorlijk veel, tis alleen verschrikkelijk inhoudsloos over het algemeen, maar dat merkt bijna niemand op. Dus ja.

Ghehe, de meeste gesprekken in realiteit zijn zowiezo verschrikkelijk inhoudsloos

Ik bedoel, wanneer heb je nou een diepgaand gesprek over het weer? Of over de file die er 's ochtends stond? Of misschien over iets doms dat iemand overkomen is bij het sporten?

Het stelt meestal niets voor, ik maak ook nog vaak de fout dat het mij allemaal zo weinig boeit dat ik het gewoon negeer of het gesprek af laat flauwen door verveeld met "ach ja" te reageren en iets anders ga doen...

Met mij in realiteit praten valt dan ook niet echt mee

[Nena21]

Hoi....
Ik zal hier ook maar ff wat zetten.
Ik ben vroeger nooit gepest ofzo,tenminste ik noem het geen pesten omdat het lang niet zo erg is als wat sommigen hebben meegemaakt.
Ik heb altijd heel veel nare opmerkingen naar m'n hoofd gekregen,bijna elke dag,en dat heeft me erg onzeker gemaakt,en heeft ook erg veel pijn gedaan.
Zoals hier al eerder werd gezegd heb ik ook dat als ik me goed voel,en er hoeft maar 1 dingetje te gebeuren,of 1 opmerking die ik naar me toe geslingerd krijg,en ik voel me meteen weer rot.Dan weet ik niet hoe snel ik weg moet zijn,en wou ik dat ik niet bestond.
Ik heb ook erg vaak dat als ik bijv op straat loop en ik hoor mensen lachen,of ik zie mensen mijn richting opkijken (dat denk ik dan tenminste) of wat dan ook,dat ik meteen dat het over mij gaat,dat ze mij uitlachen ofzo.
En zo kan ik nog wel tientallen dingen opnoemen,die door die opmerkingen zijn veroorzaakt.Ik ben er gewoon heel onzeker door geworden,en ik heb geen zelfvertrouwen meer.Ook ben ik altijd bang dat mensen negatief over me denken etc.
Maar ach,het begint iets beter te worden,al zal het lang duren voordat ik m'n zelfvertrouwen weer wat terug heb.
Iedereen heel veel sterkte tenminste!

[QuietNoise]

hee Celesta,
wat jij opnoemd vind ik WEL pesten! mag dan zo zijn dan anderen NOG ergere dingen mee hebben gemaakt, maar daarom hoef je je eigen ervaringen nog niet weg te cijferen!!!
het is mijn fout ook heel lang geweest,"nee hoor ik word niet gepest (ze maken alleen wel erg vaak erg lullige opmerkingen)" ikke ontkennen dat er iets aan de hand was zodat niemand er iets aan deed. als t je zo veel pijn heeft gedaan en je er zo onzeker van word/werd dan was t wel degelijk pesten wat ze deden!

[Marc S]

Celesta schreef:
Ik heb altijd heel veel nare opmerkingen naar m'n hoofd gekregen,bijna elke dag,en dat heeft me erg onzeker gemaakt,en heeft ook erg veel pijn gedaan.

Dat is dus wel pesten. Ik kreeg ook vaak opmerkingen aan mijn hoofd, of dat spullen van mij gejat werden, enz...

Zoals hier al eerder werd gezegd heb ik ook dat als ik me goed voel,en er hoeft maar 1 dingetje te gebeuren,of 1 opmerking die ik naar me toe geslingerd krijg,en ik voel me meteen weer rot.Dan weet ik niet hoe snel ik weg moet zijn,en wou ik dat ik niet bestond.

Ik denk dat het veel uitmaakt met wie je ergens heen gaat. Als je alleen bent, trek je jezelf dingen sneller aan denk ik. Ook helpt het als de ander je een beetje begrijpt (want zelfs als je met anderen ergens heen gaat, als zij je al niet begrijpen, voel je je nog onzeker)...

Ik heb ook erg vaak dat als ik bijv op straat loop en ik hoor mensen lachen,of ik zie mensen mijn richting opkijken (dat denk ik dan tenminste) of wat dan ook,dat ik meteen dat het over mij gaat,dat ze mij uitlachen ofzo.

Yup, dat heb ik dus ook.