LOODS (thriller) <- werktitel

[wilco984]

Is dit verhaal leuk genoeg.. Dan ga ik meer ervan publiceren !! Dit is wel het begin.. Ik heb zelf al een paar ideeen... en wil graag verder schrijven.. Maar eerst graag comment.


Achter zijn riem trok hij een groot scherp mes tevoorschijn. Nicole staarde met angst naar de restjes bloed die zich al op het mes bevonden. Nicole koesterde de hoop dat dit mes alleen maar was om haar bang te maken. Zo niet.. dan zou het mes direct door haar hart moeten steken anders hield ze het niet meer vol. Ze ging kapot in deze oude loods. Vastgebonden aan een paal, 2 dagen nu al op warm slootwater en beschimmeld brood. In plaats van haar hart baande het mes zich een weg door haar linkerbeen. Een schreeuw van pijn volgde ogenblikkelijk door de koude verlaten loods. Haar hoop op de buitenwereld was volledig weggezakt. Het bloed sijpelde langs haar been naar beneden en drupte op de grond. De pijn was voor haar ondraaglijk maar op de een of andere manier moest ze het wel dragen. De man keerde zich om, een zwart gewaad achter zich meeslepend verliet hij de loods. Hij was gestoord. Hij is compleet doorgedraaid. Nicole begon te huilen. Heel hard en smekend te huilen. De man draaide zich om, tilde zijn masker iets op. Onder het masker verscheen een grijns..

Een traan spatte uiteen op de foto van een jong 16 jarig meisje. De traan maakte het zicht op de foto troebel, maar in die traan zat wel al het leed wat een moeder mee kan maken. Gerdien was vanaf de geboorte van Nicole al trots op haar eigen dochter. Haar enige dochter en haar enige toeverlaat. Sinds het overlijden van Henk 15 jaar geleden had ze alleen Nicole nog. Nu was Nicole al 2 dagen vermist. Nicole had moeilijkheden op school. Ze was niet de populairste van de klas. Zelfmoord ?, nee dat zou Nicole nooit doen. Nicole zou nooit haar vader achteraan gaan. Daar was ze te perfect voor. Haar Nicole was weg, maar voor hoelang ?

[wilco984]

Gerdien kwam thuis alsof er niks aan de hand was. Toen ze door de deuropening liep voelde ze dat er iets mis was. Alles stond keurig op zijn plaats maar er klopte iets niet. Vol goede moed liep ze de kamer binnen waar Nicole op de grond lag te spelen. Alleen was er geen spoor van Henk te bekennen. “Henk !!!”, schreeuwde ze naar boven. “Henk, ik had je zo gevraagd Nicole niet alleen te laten”. Geen antwoord. “Verdorie, Henk !!! waar ben je man”. Weer was het stil. Behalve het gebrabbel van de kleine Nicole kwam er nergens geluid vandaan. Gerdien werd er aardig pissig van en holde de trap op. Boven gekomen riep ze nog een paar keer de naam van haar geliefde. “Henk !!! kom nou naar beneden man”. Stilte overheerste ditmaal weer. Opeens werd de stilte doorbroken door gekrijs van Nicole. “Ook dat nog”, dacht Gerdien bij zichzelf. Ze holde weer naar beneden en tilde voorzichtig haar kind op. “Huil maar niet meisje, het is al goed”. Er was iets niet goed, dat wist ze zelf maar al te goed. Met Henk nog steeds in haar achterhoofd liep ze nogmaals grondig het hele huis door. Er zou van alles gebeurd kunnen zijn. Geen spoor hem totdat ze bij de keukentafel was. Een klein briefje lag verscholen tussen alle post:

Beste Gerdien,

Ik weet het niet meer.
Ik wil het ook niet meer.
Ik ben weg.
Voor altijd.
Voor eeuwig.

Veel liefs Henk

[Vlooienband]

Je begint goed, boeiend!
Het hele eerste stuk is gaaf, je weergeeft de emoties goed, hoewel het misschien uitgebreider kon. Dat zeker, dit is zo beperkt, je laat maar een paar emoties zien..
Hoe denkt de smeerlap die Nicole vasthoudt, wat vindt hij hier allemaal van? Kickt hij op de kick van Nicoles' verdriet, of op de macht die hij heeft?
Hoe ziet de loods er uit, vertel meer, beschrijf meer.

Het tweede stuk snap ik niet... Nicole is toch gevangen?


"Ze ging kapot in deze oude loods.'
Geen mooie zin.
Schrijf cijfers languit.
"Hij was gestoord. Hij is compleet doorgedraaid."
Hou één tijd aan, wissel niet van de verleden tijd naar de tegenwoordige.
Let ook op hinderlijke herhaling van zinsdelen, je hebt tot hier aan toe bijna alleen maar dezelfde zinssoort: onderwerp, pv, ...
"Nicole begon te huilen. Heel hard en smekend te huilen."
Zinnen samenvoegen.
"Zelfmoord ?,"
Interpunctie.
?Henk !!!?,
Interpunctie.

[wilco984]

Ik herschrijf de 1e 2 delen binnenkort wel en publiceer dan gelijk het 3e deel erbij..

Het idee van het 2e deel was het verleden.. Henk, de vader van Nicole heeft, zoals duidelijk in deel 1, zelfmoord gepleegd toen Nicole nog een kleine baby was.. Dit word beschreven in deel 2.. Daar is Nicole nog de kleine baby van 15 jaar geleden