duisternis staart terug....

[Secreet]

Zachtjes druppelen de tranen, als regen van het rolgordijn.
De koude wind die door mijn raam naar binnen waait.
Zo koud als de wind kan zijn, is mijn hart vol pijn.
de scherven die bevroren zijn, noch worden weggewaaid.

En de koude handen die dit schrijven aan je,
woorden die ik je nooit kon zeggen.
denk je daarboven nog wel eens aan me?
en hoef ik je werkelijk niks uit te leggen?

De stilte heeft mijn verdriet al aanvaard,
de dagen werden weken, jaren gingen voorbij.
Licht in de duisternis, zo lang heb ik gestaard,
denkend, hopend, wetend, dat licht ben jij.

[hippie jesse]

wat droefig

[iamre18]

Mooi gevoelig gedichtje. Ritme=ok

[Anne]

Gevoelig... een opvallend terugkomend thema van je... mooi gedaan.

[mleen]

mooi, veel gevoel erin

[punk_lover]

wauw echt een mooit gedicht!!