Bij mij ging het wat anders; ik ben al heel lang enorm verlegen. Soms heb ik zo mijn 'goede dagen' waarop ik ineens wél praat tegen vrij onbekenden, op andere dagen hoe ik helemaal m'n mond. Toen ik hem ontmoette - op een camping in Denemarken - had ik een goede dag, we hebben wat gepraat en spraken de volgende dag weer af. Na een paar afspraken voelde het echt alsof ik hem helemaal kon vertrouwen.. We hadden gezoend, en waren echt super vrij met elkaar. Ik zag hem als mijn vriend en hij noemde mij zijn vriendin... Mja, toen kwam een oer-slechte dag. Ik zat helemaal vast met mezelf, echt niet leuk. Dus vertelde ik hem alles, waarom ik in de knoop lag met mezelf. (Ben vroeger misbruikt geweest, hulp voor gehad ed, hij was de eerste 'buitenstaander' die ik het vertelde.)
En toen kwam 't; hij schold me uit voor hoer en slet en ging d'r gewoon van door... Gaf me echt zo'n harde klap in mijn gezicht en maag... ik dacht serieus dat ik op dat moment dood zou gaan....
Mja, ik heb daarna nog zeker een jaar hulp gehad om over het misbruik heen te komen en dat heeft me ook geholpen om hem te vergeten...
De woede zit er nog steeds, maar ik ben hem gewoon vergeten..