Heb er zo'n hekel aan zo te rijmen, vind alles zo gemaakt klinken...maargoed heb mijn best gedaan, kritiek gewenst nog voor ik het inlever...
waar jij was...
De lege leegte in het hart, daar waar eens jouw plekje was.
En nu lig ik maar alleen te dromen, in het ongemaaide gras.
Van dingen die nooit terug zullen komen, en de weg ligt open.
Maar ik ben o zo bang geworden, nog langer alleen te lopen.
Je was de wind onder mijn vleugels, leerde vliegen in de nacht.
En de dagen waren zoveel langer, zoveel milder, soms zelfs zacht.
De rust die ik bij jou kon vinden, heb ik nooit meer teruggezien.
Ik wist niet eens hoeveel je mij was, denk dat ik dat niet verdien.
Hoe hard de wind ook waaien mocht, was nooit genoeg om weer te vliegen.
hoe zacht de mens ook schijnen mag, over waarheden blijven ze liegen.
Wat goed en kwaad is ben ik vergeten, ik zie geen verschillen meer.
pluk me en zet me in je boekenkast, waar ik kom zie ik dan wel weer.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|