Anders wanneer je met hem hebt?

[Balance]

(het is iets langer geworden dan ik had gedacht, maar bedankt als je de moeite neemt om het te lezen )

Ik ben doorgaans iemand die totaal geen moeite heeft met het leggen van contacten. Ik ben niet echt verlegen aangelegd en vrij spontaan (zegt men ).
Ook met jongens kan ik goed omgaan, totdat ik d'r één leuk vind.
Nou zal dit vast wel vaker gevraagd zijn, maar zelfs als ik eenmaal met de jongen in kwestie heb, kan ik me niet zoals normaal gedragen.

Ik heb éénmaal een serieuze relatie gehad, maar ik was toch altijd lichtelijk gespannen bij hem en was nerveus als ik naar hem toe ging. Ook bij hem gedroeg ik me anders als bij vrienden, terwijl ik hem supergoed kende en ook echt verliefd was.
Ik dacht dat dit alleen bij hem zo was, maar ik word steeds terughoudender naar jongens toe.
Afgelopen weekend heb ik echt een ontzettende leuke jongen ontmoet die mij ook zag zitten. Hij wilde nummers uitwisselen en afspreken, maar ik heb hem afgewezen, omdat ik gewoon te bang ben voor dit alles.
D'r is weinig kans dat ik deze jongen ooit nog eens zal zien (helaas ), maar ik wil er voor zorgen dat ik in het vervolg wél met hem af durf te spreken en ook gewoon mezelf kan zijn.

Heeft iemand hetzelfde of heeft iemand een tip?
Ik wil het graag horen, want dit is best wel hopeloos zo

[mirtje]

Haai, ik zal maar met de deur in huis vallen: veel verstand of ervaring hem ik er niet van/ mee, maar wat ik altijd erg belangrijk vind in relaties (of dat nou met vrienden of lover is): eerlijkheid is echt de sleutel. Ik heb nu zelf 5 weken met een heel leuke jongen, die zelf meer verlegen was dan ik. Hij gekwetst vroeger met lover, ik ook, je kent het wel. Maar omdat hij verteld heeft wat er was (vriendin was vreemgegaan) en ik ook (lullige opmerkingen) weten we nu precies hoe het zit en wat we aan elkaar hebben. Oef, Miriam de priesteres heeft gesproken. Amen

Ik hoop dat je wat aan mn antwoord hebt.

[Muizzz]

ik heb het nu op dit moment

mijn vriendje is heel spontaan en legt ook makkelijk contact, en ik ben meestal wat terughoudender.
Eerst was ik een stuk opener tegenover mijn vorige vriendjes, maar nu ineens niet meer.
ik snpa niet hoe het kan, misschien door de relatie die ik met mijn ex had oid.

[Balance]

maar ik wil wel eerlijk zijn en gewoon m'n 'echte ik' zeg maar laten zien, maar 't lukt gewoon niet.
en mijn vriend snapte dat ook niet helemaal, want die was mij gewend als best wel 'n druk en vrolijk iemand enzo, en toen ie eenmaal met me had deed ik opeens heel anders. das voor de jongen in kwestie dan dus ook niet leuk!

[MissyE]

Nou ja, ik kan niet echt zeggen "Ik heb 't zelfde".. Maar wel iets van: Ik vind jongens gewoon leuke wezens ( ), en dan is er nog wel eens 1'tje die er echt uitspringt.. Ik ga ze echt super super leuk vinden (niet dat dit dagelijks gebeurd hoor.. tot nu toe .. 3 keer), en dan .. ineens.. vinden ze mij ook echt super leuk!! Dan ga ik met ze uit, doe ik leuke dingen, en word ik gek.. Dat ik m'n vrijheid niet meer heb.. Ik klap dicht, laat niet meer veel van me horen.. Waar zij niks aan hebben..

Hoe heb ik 't nu aangepakt, bij de 3e jongen (3 maal scheepsrecht ).. Eerste keer dat ik met 'm echt alleen samen was, heb ik 't uitgelegd, wat me al 2x is gebeurd..
Wat bleek nou: Hij had precies 'tzelfde.. We hebben erover gepraat, en het is nu zooooo heerlijk!!

Conclusie: Praat er meteen over.. Niet meteen van: Ik heb een probleem, hier, ik wil erover praten (volgens mij vinden jongens dat niet cool? ).. Maar gewoon, het even 'aangeven'.. Kunnen ze zelf zien, wat ze ermee doen..
Kunnen ze daar niet echt mee leven.. Nou ja, goed, dan zijn ze je toch niet waard!!

(hopelijk heb je hier wat aan.. )

[kHebTrekInWatLekkers]

linda85 schreef op 25-06-2003 @ 22:46:
maar ik wil wel eerlijk zijn en gewoon m'n 'echte ik' zeg maar laten zien, maar 't lukt gewoon niet.
en mijn vriend snapte dat ook niet helemaal, want die was mij gewend als best wel 'n druk en vrolijk iemand enzo, en toen ie eenmaal met me had deed ik opeens heel anders. das voor de jongen in kwestie dan dus ook niet leuk!

Misschien moet je eerst eens jezelf ontdekken? Volgens mij zit je nog steeds in je post-puberale fase.... Tenminste zo komt het wel over op mij....

MissyE schreef op 25-06-2003 @ 22:51:
(volgens mij vinden jongens dat niet cool? )

Als iemand je echt leuk vindt, dan gaat het toch niet meer om wel of niet cool zijn...? Op 'latere' leeftijd iig niet meer, volgens mij...of zijn mijn vriend en ik (en andere mensen die ik ken) zo vreemd...?

Maar goed...tja, ik denk dat het een kwestie is van proberen. En idd eerlijk zijn, veel praten, enz. En als iemand je nog niet zo goed kent (en ik denk dat die jongen je nog niet zo goed kent, want je zult hem nu waarschijnlijk niet meer zien) dan heeft hij ook geen verwachtingspatroon van je, wel zo makkelijk, denk ik. Dat is het nadeel als je iemand kent, ik denk niet dat iemand precies hetzelfde is in een relatie als bv in een vriendschap of in de klas ofzo, je zult altijd dingen tegenkomen die 'anders' zijn. Maar bij iemand die je niet of amper kent, heb je dat probleem, denk ik, veel minder en kun je dus vanaf het begin jezelf zijn.

Wat (wie klinkt vriendelijker, hè? ) ben 'jijzelf'? Ben je druk en vrolijk of juist niet? Of misschien ben je wel allebei. Ga dat eerst uitzoeken, dan weet je ook of je bij een vriend juist wel of juist niet jezelf bent. En als een jongen jou alleen maar mag omdat je zo druk en gezellig bent, terwijl je dit lang niet altijd zult zijn of misschien wel alleen 'in gezelschap', wat heb je daar dan aan, hij valt dan immers niet echt op jou, maar op je houding (geen masker ofzo, dat vind ik wat anders).

Soms is het ook een kwestie van wennen, voordat je jezelf kunt zijn ed. En ik denk dat als je 'de ware' tegenkomt of iets wat daar op lijkt, dat het hem dan niet zo heel veel uitmaakt. En als iemand 'de ware' is, dan is het voor jezelf ook makkelijker om jezelf te zijn, denk ik.

Misschien is het onzin, wat ik allemaal schrijf, maar kijk maar of je er iets mee kunt. Succes iig.

[Balance]

kHebTrekInWatLekkers schreef op 25-06-2003 @ 23:23:
Misschien moet je eerst eens jezelf ontdekken? Volgens mij zit je nog steeds in je post-puberale fase.... Tenminste zo komt het wel over op mij....

wil je dat eens uitleggen? ik snap eerlijk gezegd niet helemaal wat je hiermee bedoelt...

@t MissyE: bedankt voor je advies, ik denk dat het een hoop op zou lossen, maar ik denk ook dat ik op het moment dat ik een jongen heel erg leuk vind, hem dit soort dingen juist niet durf te vertellen. Ik bedoel maar, telefoonnummers uitwisselen vond ik al lastig! maar toch bedankt.

@t Leonoor: ook bedankt, ik heb wel veel aan je stukje. kben eens gaan nadenken over wat je zei dat je ook alleen in gezelschap druk en gezellig kan zijn en mss gaat dat bij mij wel op ja. mijn beste vriendin heeft me wel eens omschreven zoals ik eerder al zei spontaan enzo, maar die voegde er toen wel aan toe dat ik soms toch ook wel ineens gesloten kan zijn. dat vond ik toen maar onzin, maar mss als ik niet met een groepje vriendinnen ben, is dat ook wel zo. en ik hoop maar dat het gedeelte over 'de ware' waar is

[kHebTrekInWatLekkers]

linda85 schreef op 26-06-2003 @ 13:29:
wil je dat eens uitleggen? ik snap eerlijk gezegd niet helemaal wat je hiermee bedoelt...

De vraag is simpel: Weet je zelf wel wie je bent?

Laten we eerlijk zijn... er is een reden waarom je je gedrag aanpast bij je vriend, en dat je niet weet weet waarom je dat doet, geeft mij de indruk dat je nog een beetje bezig bent om jezelf te ontdekken.

Replay ik net, flipt de computer , maar ja hier dan nog een keer mijn stukje

Ik snap wat je bedoeld. Een paar jaar geleden, toen had ik ook dat ik een jongen helemaal geweldig vond, en hij mij. Maar op het moment dat ik samen was met hem deed ik eigenlijk best wel lullig altijd en net alsof ik niets van hem moest weten. En dan thuis had ik altijd spijt .

Maar wil je eigenlijk wel echt een vriendje? Volgens mij bedoeld kHebTrekInWatLekkers dit ook. ''Wie ben je'' en wat wil je!

Ik bedoel ik had toen wel een beetje, hoe leuk ik die ene jongen ook vond, van ik wil helemaal geenv riendje, ik zag het om me heen, meisjes met een vriendje werden er echt niet altijd gelukkig van. Ook mijn vriendinnen, er was altijd iets met die vriendjes. Heb jij mss ook onbewust een beetje zo'n idee, en (nog) geen zin in een vriendje.

Ik heb tot mijn 18de nooit echt een vriendje gehad, maar toch is nu alles goed gekomen . Ik zou je dus niet te druk maken, het komt vanzelf wel, als je er echt aan toe bent!

Ik ken het wel een beetje, in het begin is het gewoon wennen. Een liefdesrelatie is iets anders dan een vriendschappelijke relatie, er komen andere dingen bij kijken, en in het begin was ik heel onzeker en niet echt mezelf. Nu heb ik dat niet meer, iig een stuk minder, soms als ik niet lekker in mn vel zit kan ik wel anders doen, maar meer in de trant van heel stil of nepenthousiast.
Het is vervelend, maar je moet gewoon wennen in een relatie ookal ken je elkaar al een tijd.

[Balance]

oke, bedankt voor de reacties.
ben d'r wel blij mee, want ik werd echt een beetje 'moe' van mezelf, maar die reacties hebben me wel aan het denken gezet.
en MevrouwM: ik ben blij dat het nog goed kan komen