In mij, zonder jou...
De tranen die in mijn gezicht staan gebrand.
Onherkenbaar zijn geworden met de jaren en tijd.
En ik heb niet langer spijt, het moest gebeuren.
De tijd heeft me gebracht tot waar ik nu ben beland.
Daar sta ik dan, stroomt de regen, brand de zon.
Wanneer het tijd is om te huilen en ik lachen moet.
Wat het nog steeds met me doet, is enkelt van mij.
De tijd is voorbij, en alles draait nogmaals om.
De leegte die langzaam word gevuld met wat ik niet wil.
En alles waar ik voor stond, is ergens verloren gegaan.
Waar begin ik aan, waar ben ik gebleven en geweest?
Ik schreeuw om het hardst maar het antwoord blijft stil.
De lach die ik had is op het gezicht blijven staan.
Waar bloed nu stroomt is het hart allang gestopt.
Alles wat ik heb opgepropt lijkt er nooit uit te komen.
En wat houd me tegen, houdt ons nog tegen, om te gaan?
Het zijn de stille woorden in het gouden boek.
De dromen die verloren zijn, de mist en de wind.
het gehuil van het kind, wat nog leeft in mij.
Het gaat nog wel over, zei je. Eens valt het doek.
Maar de show blijft doorgaan, en we blijven bestaan.
Al is in het hart al geen ruimte meer voor verdriet.
Het deert me niet, en het raakt al niet meer zo hard.
je zei: wat er ook gebeurd, eens van ons moet doorgaan.
En hier ben ik dan, hier sta ik dan, zonder jou, alleen.
De weg die je wees, de paden die dicht zijn gegroeid.
De liefde die mijn wil heeft gesnoeid, en jij bent weg.
Hier sta ik dan, zeg me nu dan maar, waar moet ik heen?
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|