verhaaltje.............boor brrt

[punk mae]

ik heb een lief verhaaltje geschreven, normaal schrijf ik nooit zo maar ik wou een nieuwe stijl proberen, bij deze dus.
reacties is wel leuk

dromenland, voor en over brrt.
als je aan het einde van de wereld bent,en je niet verder meer kan.
zie je een houten bootje drijven over wat een zwart gat lijkt, fluit een lief, vrolijk wijsje en wacht een tijdje. Ga ondertussen zitten anders word je moe. Het bootje botst tegen het einde van de wereld en terwijl je instapt vraag je je af waar je heen gaat, want je weet het niet. Doe je ogen niet open , anders is het voorbij, dan moet je weer uit het bootje stappen en helemaal terug lopen naar het land waar je net vandaan kwam.
Het bootje heeft geen haast, en jij ook niet want je slaapt.
Plots word je half wakker in je slaap, je bent midden op een oranje roze zee en je snapt er even niks van. Je gaat zitten en kijkt om je heen met de verrekijker die je plotseling vond. Je ziet een eiland maar weet niet zeker of het wal een eiland is, eigelijk maakt het je niks uit want je ogen worden verblind door de gouden stranden die je dichter bij ziet komen. Je gaat weer liggen met de instelling dat je het allemaal wel ziet.
Als je aan wal bent, aarzel je, je durft niet. Toch stap je op het strand,denkend dat het toch maar een droom is. Je bent moe omdat je geen oog dicht hebt kunnen doen, toch slaap je. Iets dat je gelukkig nu niet door hebt want je ziet mij, ergerlijk zit ik verstopt omdat ik alleen maar mensen wil zien die mij ook willen zien. Je doet net of je mij niet ziet en je probeert of het strand echt van gouden suiker is,jammer want het hapje dat jij nam smaakte naar zand.
Je neemt een klein slokje van de zee en voor jou opluchting is deze zee van limonade. Het is helder, dus je kunt(de naar jou idee) wat vreemde vissen zien zwemmen, en ik zit nog steeds verstopt en toch had ik je allang opgemerkt. Maar ik wil dat jij het er op waagt, het is jou droom. Je loopt mijn richting uit en je vindt het raar dat je hart niet je keel uit bonst.
Je hoort mijn hart kloppen en dan weet je dat ik ook jou graag wil zien.
Eerst stap je op de struiken af om er een hapje van te nemen. je bent weg van de suikerspin struiken , je eet net zolang totdat…….je van schrik mijn lippen raakt, je doet je ogen open maar ik grijp in en sluit ze weer. Ergens ver weg hoor je een hard schel geluid, wetend dat het je wekker is en dat je weg moet.
Je zucht van opluchting want je onderbewuste heeft de wekker tegen de muur kapot geslagen.
Nu kijk je mij aan, je schrikt, omdat je mij het liefste had willen treffen. Maar gelukkig schrik je van opluchting. We zwijgen, niet zo lang. Je begint te praten over doelloze bestaande real-live dingen, ik wil ze niet horen, want ik negeer je gewoon. Ik pak je hand. Je zwijgt en kijkt naar me, ik kan een aardse reactie niet laten, blozen.
Ik trek je mee omdat ik deze wereld van te voren in mijn dagdromen heb beken en daardoor de weg veel beter ken. We lopen over de gesmolten chocolade tegels en vinden het best fijn om te zwijgen. We blijven staan want ik wil met je zoenen, je vindt het goed. Ik besluit om een kortere weg te nemen en geef je een paar vleugels. De wolken zijn roze. Ik lach als je vraagt of dat naar wolk smaakt. Wolken smaken naar perzik uit blik volgens jou. We nemen een hapje en ik ben het met je eens. We zijn nu waar ik je mee naar toe wou nemen, de waterval, bestaand uit lieve dingen zoals regenbogen en nijntjes. We zitten op de rotsen van zeepsteen en je maakt figuurtjes, terwijl ik vlechtjes in je pluk maak en zeg dat ik je lief vindt.
Je kijkt naar de beelden van rodin die kapot vallen op de rotsen onder de waterval, je zegt dat je mij ook lief vindt., ik geef je een klein kusje en onverwachts ben je weer alleen. Mijn wekkers is afgegaan, maar hij staat te ver weg om te blijven slapen. Je moet alleen terug, je vindt het een beetje erg want nu moet je alles alleen opeten.

Als je dan weer in het bootje bent gestapt, na het fluiten van een vrolijk wijsje, zie je dat er iets in het bootje ligt. Je denkt dat ik het vast vergeten ben en je kijkt beter en ziet wat het is,
Een rond doosje, maar het deksel is verdwenen.

Als je nu je ogen open doet, dan zijn we weer ver weg, jij in Almere, ik vlak bij Leeuwarden, we leven weer in real-live en beseffen ons dat we wel voor eeuwig zouden willen dromen.
Soms is meestal en ook wat ik denk, werd het dromenland maar real-live, en het real-lieve dat naar dromenland vlucht.
Uiteindelijk kruisen alle wegen en zien we wel welke wereld we in verdrinken.



*vin em zelf best liev*
*niet om te iegen dunken*

[stroopwafel]

het id is idd lievig maar ik vin de uitwerking minder, veel taalfouten of mislukte zinnen. beetje rommelig verteld enzow...
maar vin het 'verhaal' opzich dus wel mooi

[punk mae]

jah sorri beetje dyslexie enzo. en de zinnen zijn zo rommilig omdat het om twee uur s nachts geschreven is