Terwijl mijn ogen langzaam
hun luiken sluiten,
zie ik jouw gezicht
en raak je aan.
De warmte van jouw lichaam,
je zachte stem,
jouw hart welke het mijne
vervult met onuitputtelijke liefde.
Jouw lippen komen nader,
mijn ogen sluiten,
maar de zachte grond
zakt langzaam onder mij weg.
Als ik mijn ogen opsla
zie ik mijn, net nog zo
stevige, ondergrond oplossen
in de emotie van onze kus.
Naja, dit 'gedicht' heb ik gisteren snel in mijn telefoon gezet. Kwam zo maar in mij op. Vandaag wat veranderd en dit is het resultaat. Ik ben benieuwd naar jullie commentaar.
Kus, Ilona
|